۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
</div> | </div> | ||
==معرفی اجمالی== | ==معرفی اجمالی== | ||
'''أجلی البرهان في نقد كتاب ابن روزبهان''' تألیف [[حسینی میلانی، علی|سید علی حسینی میلانی]] ازجمله آثار نویسنده در معرفی شیعه و پاسخ به شبهات مخالفین است. در این نوشتار کتاب «ابطال نهج الباطل» ابن روزبهان شیرازی مورد نقد قرار گرفته که خود کتابی است در نقد «نهج الحق و کشف الصدق» [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]] | '''أجلی البرهان في نقد كتاب ابن روزبهان''' تألیف [[حسینی میلانی، علی|سید علی حسینی میلانی]] ازجمله آثار نویسنده در معرفی شیعه و پاسخ به شبهات مخالفین است. در این نوشتار کتاب «ابطال نهج الباطل» ابن روزبهان شیرازی مورد نقد قرار گرفته که خود کتابی است در نقد «نهج الحق و کشف الصدق» [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]] (متوفی726ق) است که عقاید شیعه را در آن مطرح کرده است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
نویسنده در اولین فصل و اولین سطرهای کتاب به این نکته اشاره کرده که ابن روزبهان بیشتر صفحات کتابش را به سبب و شتم [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]] | نویسنده در اولین فصل و اولین سطرهای کتاب به این نکته اشاره کرده که ابن روزبهان بیشتر صفحات کتابش را به سبب و شتم [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]] و شیعه امامیه پرداخته است که تنها از افراد نادان و پست شنیده میشود. سپس اضافه میکند که این قبیل عبارات از بیتقوایی، بد اخلاقی، باطل بودن عقاید شخص و ناتوانی در دفاع از عقایدش حکایت میکند.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 9</ref> وی تمام این فصل از کتاب را به ذکر موارد متعددی از این بداخلاقیها اختصاص داده است.<ref>ر.ک: همان، ص18-9</ref> | ||
در فصل دوم، ابن روزبهان اگرچه تظاهر به حب امیرالمؤمنین و اهلبیت(ع) میکند و به برخی از مناقب و فضایل اهلبیت(ع) اعتراف میکند اما از کسانی چون بنیامیه و معاویه که از دشمنان اهلبیت بودند دفاع میکند و آنها را از معایب تبرئه میکند.<ref>ر.ک: همان، ص18</ref> | در فصل دوم، ابن روزبهان اگرچه تظاهر به حب امیرالمؤمنین و اهلبیت(ع) میکند و به برخی از مناقب و فضایل اهلبیت(ع) اعتراف میکند اما از کسانی چون بنیامیه و معاویه که از دشمنان اهلبیت بودند دفاع میکند و آنها را از معایب تبرئه میکند.<ref>ر.ک: همان، ص18</ref> | ||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
نویسنده در فصل سوم به قضایای مسلمی اشاره میکند که ابن روزبهان به تکذیب آنها پرداخته است. ایشان دراینباره میگوید: | نویسنده در فصل سوم به قضایای مسلمی اشاره میکند که ابن روزبهان به تکذیب آنها پرداخته است. ایشان دراینباره میگوید: | ||
موضوعات قطعی وجود دارد که قابل تشکیک و مجادله نیست؛ اما فضل آنها را تکذیب کرده و علامه را مورد سب و شتم قرار میدهد؛ نویسنده در این رابطه به ده مورد اشاره میکند و قضاوت را به خواننده وامیگذارد. ابن روزبهان در سومین مورد، نمایان ساختن خانه فاطمه(س) و وجود هرگونه روایتی در این رابطه را تکذیب میکند. میلانی این خبر را از صحیحترین و قطعیترین اخبار دانسته که تعداد زیادی از علمای اعلام اهل سنت در منابع مشهورشان آن را ذکر کردهاند؛ حتی برخی آن را از مسلمات دانسته و سندهای خبر را به خود ابوبکر رساندهاند؛ در خبری که ابوبکر بر برخی اقداماتش تأسف میخورد و آرزو میکند ایکاش که آنها را انجام نداده بود.<ref>ر.ک: همان، ص31-28</ref> [[طبری، محمد بن جریر|ابوجعفر طبری]] در [[تاريخ الطبري، تاريخ الأمم و الملوك|تاریخش]]، [[ابن عبدربه، احمد بن محمد|ابن عبد ربه قرطبی]] | موضوعات قطعی وجود دارد که قابل تشکیک و مجادله نیست؛ اما فضل آنها را تکذیب کرده و علامه را مورد سب و شتم قرار میدهد؛ نویسنده در این رابطه به ده مورد اشاره میکند و قضاوت را به خواننده وامیگذارد. ابن روزبهان در سومین مورد، نمایان ساختن خانه فاطمه(س) و وجود هرگونه روایتی در این رابطه را تکذیب میکند. میلانی این خبر را از صحیحترین و قطعیترین اخبار دانسته که تعداد زیادی از علمای اعلام اهل سنت در منابع مشهورشان آن را ذکر کردهاند؛ حتی برخی آن را از مسلمات دانسته و سندهای خبر را به خود ابوبکر رساندهاند؛ در خبری که ابوبکر بر برخی اقداماتش تأسف میخورد و آرزو میکند ایکاش که آنها را انجام نداده بود.<ref>ر.ک: همان، ص31-28</ref> [[طبری، محمد بن جریر|ابوجعفر طبری]] در [[تاريخ الطبري، تاريخ الأمم و الملوك|تاریخش]]، [[ابن عبدربه، احمد بن محمد|ابن عبد ربه قرطبی]] در [[العقد الفريد]]، [[مسعودی، علی بن حسین|مسعودی]] در [[مروج الذهب و معادن الجوهر|مروج الذهب]]، [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قطیبه]] در الامامة و السیاسة،[[ابن عساکر، علی بن حسن| ابن عساکر]] در [[تاریخ مدینة دمشق|تاریخ دمشق]] ازجمله ناقلان این خبر هستند.<ref>ر.ک: همان، ص32</ref> | ||
ازجمله رفتارهای غیرعلمی ابن روزبهان که در چهارمین فصل مطرح شده، ازاینقرار است که هرگاه علامه به یکی از منابع اهل سنت استدلال میکند و در مقام احتجاج خبری را از آن نقل میکند، ابن روزبهان در مقام طعن نسبت به آنها یا آثارشان یا انکار سنی بودن آنها برمیَآید تا بدینوسیله استدلال علامه را رد کند.<ref>ر.ک: ص56</ref>؛ بهعنوانمثال او [[مسند الإمام أحمد بن حنبل|مسند احمد بن حنبل]] | ازجمله رفتارهای غیرعلمی ابن روزبهان که در چهارمین فصل مطرح شده، ازاینقرار است که هرگاه علامه به یکی از منابع اهل سنت استدلال میکند و در مقام احتجاج خبری را از آن نقل میکند، ابن روزبهان در مقام طعن نسبت به آنها یا آثارشان یا انکار سنی بودن آنها برمیَآید تا بدینوسیله استدلال علامه را رد کند.<ref>ر.ک: ص56</ref>؛ بهعنوانمثال او [[مسند الإمام أحمد بن حنبل|مسند احمد بن حنبل]] را مشتمل بر احادیث ضعیف و مردود میداند چراکه مسند است و صحیح نیست و او حدیث مسند را از صحیح نمیشناسد و فرقی بین ضعیف و قوی قائل نیست.<ref>ر.ک: همان</ref> نویسنده در نقد کلام فضل چنین مینویسد که کسی که فرق بین مسند و صحیح را نمیداند خود فضل است، چراکه او تصور کرده است کسی که کتابش را مسند نامیده دیگر ملتزم به صحت نیست درحالیکه گروه زیادی از علمای اهل سنت به التزام احمد بن حنبل در مسندش به صحت تصریح کردهاند.<ref>ر.ک: همان، ص57</ref> | ||
در دیگر فصول کتاب نیز به همین ترتیب شبهات ابن روزبهان به شیوهای مستدل رد و از سخنان [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]] | در دیگر فصول کتاب نیز به همین ترتیب شبهات ابن روزبهان به شیوهای مستدل رد و از سخنان [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]] و اعتقادات شیعه امامیه بهدرستی دفاع شده است. | ||
==پانویس == | ==پانویس == |
ویرایش