۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'في ظلال القرآن' به 'في ظلال القرآن') |
جز (جایگزینی متن - 'ابن بادیس' به 'ابن بادیس ') |
||
خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
# تفسیرهای روشی، که هدف نویسندگانشان آموزش به دانشجویان دانشگاهها بوده است، مانند تفسیر الوسيط. | # تفسیرهای روشی، که هدف نویسندگانشان آموزش به دانشجویان دانشگاهها بوده است، مانند تفسیر الوسيط. | ||
# تفسیرهای تقلیدی، که برخی از آنها مختصر و برخی مفصلند. وی سه مورد از تفسیرهای تقلیدی مختصر و شش مورد از تفسیرهای تقلیدی مفصل را نام میبرد. مختصر، مانند «تيسير الكريم الرحمن في تفسير كلام المنان» شیخ عبدالرحمن بن سعدی و مفصل، مانند «أضواء البيان في إيضاح القرآن بالقرآن» شیخ محمدامین شنقیطی. | # تفسیرهای تقلیدی، که برخی از آنها مختصر و برخی مفصلند. وی سه مورد از تفسیرهای تقلیدی مختصر و شش مورد از تفسیرهای تقلیدی مفصل را نام میبرد. مختصر، مانند «تيسير الكريم الرحمن في تفسير كلام المنان» شیخ عبدالرحمن بن سعدی و مفصل، مانند «أضواء البيان في إيضاح القرآن بالقرآن» شیخ محمدامین شنقیطی. | ||
# شیوه تبلیغی (یا دفاعی) از تفسیر، که در مقالات روزنامهها و مجلات آمده است. نویسنده در این قسمت از ده تفسیر، از جمله تفسیر شیخ ابن بادیس، شیخ حسن بنا، شیخ محمد الخضر حسین و... بحث مینماید. | # شیوه تبلیغی (یا دفاعی) از تفسیر، که در مقالات روزنامهها و مجلات آمده است. نویسنده در این قسمت از ده تفسیر، از جمله تفسیر شیخ [[ابن بادیس، عبدالحمید|ابن بادیس]] ، شیخ حسن بنا، شیخ محمد الخضر حسین و... بحث مینماید. | ||
# تفسیرهایی که صاحبانشان آنها را بهصورت درس گفتهاند و روی نوار ضبط شده است. وی در این قسمت از تفسیرهای شیخ شعراوی و شیخ عبدالحمید کشک هم صحبت میکند. | # تفسیرهایی که صاحبانشان آنها را بهصورت درس گفتهاند و روی نوار ضبط شده است. وی در این قسمت از تفسیرهای شیخ شعراوی و شیخ عبدالحمید کشک هم صحبت میکند. | ||
# تفسیرهایی که صاحبان آنها از لحاظ ترتیب با سایر مفسران مخالفت کردهاند؛ یعنی تفسیرهایشان را بهحسب ترتیب سورههای قرآن بیان نکردهاند، بلکه بر اساس ترتیب نزول (بنا به ادعای خودشان) تفسیری از قرآن ارائه دادهاند. وی در این قسمت از کتاب از سه تفسیر؛ یعنی «التفسير الحديث» محمد عزه دروزه، «بيان المعاني» عبدالقادر ملا حویش و «معارج التفكر» عبدالرحمن حبنکه میدانی، بحث میکند. | # تفسیرهایی که صاحبان آنها از لحاظ ترتیب با سایر مفسران مخالفت کردهاند؛ یعنی تفسیرهایشان را بهحسب ترتیب سورههای قرآن بیان نکردهاند، بلکه بر اساس ترتیب نزول (بنا به ادعای خودشان) تفسیری از قرآن ارائه دادهاند. وی در این قسمت از کتاب از سه تفسیر؛ یعنی «التفسير الحديث» محمد عزه دروزه، «بيان المعاني» عبدالقادر ملا حویش و «معارج التفكر» عبدالرحمن حبنکه میدانی، بحث میکند. |
ویرایش