۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '</ref> ' به '</ref>') |
جز (جایگزینی متن - '،ص' به '، ص') |
||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
نویسنده سعی میکند با ارتباط دادن آیات قرآنی به درخت معارف، بر زیبایی و عمق بخشی کتابش بیفزاید. همچنین در این کتاب موارد فراوانی از احادیث نبوی را آورده است. برای نمونه در باب دوازدهم در نیکی نمودن در گفتار و توصیه به خیر، به آیات قرآن استدلال نموده و افزوده است که این، خود وسیله ای برای انجام اعمال خیر میباشد<ref>ر.ک: همان، ص192</ref> | نویسنده سعی میکند با ارتباط دادن آیات قرآنی به درخت معارف، بر زیبایی و عمق بخشی کتابش بیفزاید. همچنین در این کتاب موارد فراوانی از احادیث نبوی را آورده است. برای نمونه در باب دوازدهم در نیکی نمودن در گفتار و توصیه به خیر، به آیات قرآن استدلال نموده و افزوده است که این، خود وسیله ای برای انجام اعمال خیر میباشد<ref>ر.ک: همان، ص192</ref> | ||
مؤلف در بیان فضایل اعمال ظاهری و باطنی میفرماید: افضل اعمال آدمی شناخت ذات و صفات خداوند است و چون متعلق آن اشرف متعلقات میباشد، نتایج آن نیز از بالاترین ثمرات است. بر همین اساس هر آنچه به خداوند تعلق میگیرد، اجابتش بهترین اجابتها و طاعتش بالاترین طاعتها و عبادتش برترین عبادات و ترس از نافرمانی اش بالاترین ترسها و مراقبتش زیباترین مراقبتها و محبتش کامل ترین محبتها است<ref>ر.ک: | مؤلف در بیان فضایل اعمال ظاهری و باطنی میفرماید: افضل اعمال آدمی شناخت ذات و صفات خداوند است و چون متعلق آن اشرف متعلقات میباشد، نتایج آن نیز از بالاترین ثمرات است. بر همین اساس هر آنچه به خداوند تعلق میگیرد، اجابتش بهترین اجابتها و طاعتش بالاترین طاعتها و عبادتش برترین عبادات و ترس از نافرمانی اش بالاترین ترسها و مراقبتش زیباترین مراقبتها و محبتش کامل ترین محبتها است<ref>ر.ک: مقدمه، ص14</ref> | ||
نویسنده، معتقد است که صفت مهابت (ترس از عظمت حق تعالی) از محبت افضل میباشد؛ زیرا این صفت از شناخت صفت جلال خداوند ناشی شده و به ذات و صفات تعلق دارد و به دنبال آن محبت ناشی از شناخت جمال الهی میآید؛ زیرا ناشی از شناخت جمال خداوند میباشد و به دنبال آن محبت ناشی از شناخت انعام و افضال میآید و پس از آن توکل قرار گرفته که ناشی از ملاحظه توحید افعالی است. سپس خوف و رجا قرار گرفته؛ زیرا این دو ناشی از ملاحظه خیر و شر و متعلقات این دو است<ref>ر.ک: همان، ص15</ref> | نویسنده، معتقد است که صفت مهابت (ترس از عظمت حق تعالی) از محبت افضل میباشد؛ زیرا این صفت از شناخت صفت جلال خداوند ناشی شده و به ذات و صفات تعلق دارد و به دنبال آن محبت ناشی از شناخت جمال الهی میآید؛ زیرا ناشی از شناخت جمال خداوند میباشد و به دنبال آن محبت ناشی از شناخت انعام و افضال میآید و پس از آن توکل قرار گرفته که ناشی از ملاحظه توحید افعالی است. سپس خوف و رجا قرار گرفته؛ زیرا این دو ناشی از ملاحظه خیر و شر و متعلقات این دو است<ref>ر.ک: همان، ص15</ref> | ||
ویرایش