۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
آسیب‌شناسی و روش‌شناسی تفسیر معصومان علیهم‌السلام (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۱۵:۴۵
، ۱ اوت ۲۰۱۷جایگزینی متن - '،د' به '، د'
جز (جایگزینی متن - '،چ' به '، چ') |
جز (جایگزینی متن - '،د' به '، د') |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
پيوند ريشه‌دار و استوار قرآن و عترت، لزوم پژوهش ژرف سخنان تفسيرى ايشان را براى تفسيرپژوهان، به منظور ارائه تفسيرى قابل اطمينان از قرآن آشكار مى‌سازد.اما بهره‌مندى از اين سخنان نيازمند شناسايى آسيب‌ها و آفاتى است كه در گذر زمان باعث ايجاد ناراستى‌هايى در دو حوزۀ سند و متن آنها شده است.در اين کتاب جايگاه و نقش روايات تفسيرى معصومان(ع)در تفسير و آسيب‌شناسى و روش‌شناسى آن به بحث نهاده شده است. | پيوند ريشه‌دار و استوار قرآن و عترت، لزوم پژوهش ژرف سخنان تفسيرى ايشان را براى تفسيرپژوهان، به منظور ارائه تفسيرى قابل اطمينان از قرآن آشكار مى‌سازد.اما بهره‌مندى از اين سخنان نيازمند شناسايى آسيب‌ها و آفاتى است كه در گذر زمان باعث ايجاد ناراستى‌هايى در دو حوزۀ سند و متن آنها شده است.در اين کتاب جايگاه و نقش روايات تفسيرى معصومان(ع)در تفسير و آسيب‌شناسى و روش‌شناسى آن به بحث نهاده شده است. | ||
قبل از ورود به موضوع اصلى، ابتدا دربارۀ پيوند معصومان(ع)با قرآن، با توجه به رواياتى چون حديث شريف ثقلين، سخن به ميان آمده و گفتار شمارى از عالمان برجسته شيعه و اهل تسنن دربارۀ سند و محتواى آن بازگو شده است.در ادامه به طرح پرسشى دربارۀ روايات تفسيرى و پاسخ آن پرداخته شده و آن اينكه آيا مى‌توان با همان ملاك و روش ارزشگذارى روايات در حوزۀ فقه به سراغ روايات تفسيرى رفت.ديدگاه شمارى از مفسران و صاحب نظران در اين زمينه كه آيا تعبدبه روايات تفسيرى همانند تعبدبه روايات فقهى جايز است يا نه، مطرح شده است.نگارنده پس از مقايسه‌اى ميان آنچه در فقه گفته شده با آنچه در اصول گفته | قبل از ورود به موضوع اصلى، ابتدا دربارۀ پيوند معصومان(ع)با قرآن، با توجه به رواياتى چون حديث شريف ثقلين، سخن به ميان آمده و گفتار شمارى از عالمان برجسته شيعه و اهل تسنن دربارۀ سند و محتواى آن بازگو شده است.در ادامه به طرح پرسشى دربارۀ روايات تفسيرى و پاسخ آن پرداخته شده و آن اينكه آيا مى‌توان با همان ملاك و روش ارزشگذارى روايات در حوزۀ فقه به سراغ روايات تفسيرى رفت.ديدگاه شمارى از مفسران و صاحب نظران در اين زمينه كه آيا تعبدبه روايات تفسيرى همانند تعبدبه روايات فقهى جايز است يا نه، مطرح شده است.نگارنده پس از مقايسه‌اى ميان آنچه در فقه گفته شده با آنچه در اصول گفته مى‌شود، ديدگاههاى مخالف نظريه امكان تعبدبه روايات تفسيرى را بيان | ||
و سپس تحليلى در ثمرۀ عملى آن دو ارائه نموده است. | و سپس تحليلى در ثمرۀ عملى آن دو ارائه نموده است. | ||