۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'محقق اصفهانى' به 'محقق اصفهانى '
جز (جایگزینی متن - 'مرحوم خويى' به 'مرحوم خويى ') |
جز (جایگزینی متن - 'محقق اصفهانى' به 'محقق اصفهانى ') |
||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
صحت استعمال لفظ در نوع، صنف و مثل، به نظر مرحوم آخوند، بالطبع است، نه بالوضع، چون در غير اين‌صورت لازم مى‌آيد كه لفط مهمل وضع شده باشد. | صحت استعمال لفظ در نوع، صنف و مثل، به نظر مرحوم آخوند، بالطبع است، نه بالوضع، چون در غير اين‌صورت لازم مى‌آيد كه لفط مهمل وضع شده باشد. | ||
به نظر [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|مرحوم آخوند]] در حروف، وضع، عام و موضوعٌ‌له نيز عام است و حروف با اسماء متناسب با خود، از نظر اصل معنا هيچ فرقى ندارند؛ مثلاً كلمه «مِن»، با لفظ«الابتداء» از نظر معنا متّحدند؛ فقط از نظر كيفيت استعمال تفاوت دارند. در اين رابطه، مرحوم محقق | به نظر [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|مرحوم آخوند]] در حروف، وضع، عام و موضوعٌ‌له نيز عام است و حروف با اسماء متناسب با خود، از نظر اصل معنا هيچ فرقى ندارند؛ مثلاً كلمه «مِن»، با لفظ«الابتداء» از نظر معنا متّحدند؛ فقط از نظر كيفيت استعمال تفاوت دارند. در اين رابطه، مرحوم [[اصفهانی، محمدحسین|محقق اصفهانى]] ، به نظريه ربط و نسبت و [[نائینی، محمدحسین|ميرزاى نايينى]]، به مسلك ايجاديّت و... گرويده‌اند. | ||
آيا دلالت تابع اراده است؟ به نظر مشهور و [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|صاحب كفايه]] و [[نایینی، محمدحسین|محقق نايينى]] و عراقى و صاحب فصول، دلالت تابع اراده نيست، بلكه ذات معنا، موضوعٌ‌له لفظ است. | آيا دلالت تابع اراده است؟ به نظر مشهور و [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|صاحب كفايه]] و [[نایینی، محمدحسین|محقق نايينى]] و عراقى و صاحب فصول، دلالت تابع اراده نيست، بلكه ذات معنا، موضوعٌ‌له لفظ است. | ||