۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - '،ش' به '، ش'
جز (جایگزینی متن - 'ابن ابى عقيل' به 'ابن ابى عقيل') |
جز (جایگزینی متن - '،ش' به '، ش') |
||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
[[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]] (م 786 ق)، و حتى نظريات [[محقق حلی، جعفر بن حسن|محقق حلّى]] (م 676 ق)،در الشرايع و ساير كتابهاى وى، كم نظير است.احاطه مؤلف به تمام آثار [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]،[[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]] و [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]] و بيان متين و محترمانه اختلاف فتاوايشان در آنها، اين كتاب را از اعتبار والايى برخوردار ساخته است. | [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]] (م 786 ق)، و حتى نظريات [[محقق حلی، جعفر بن حسن|محقق حلّى]] (م 676 ق)،در الشرايع و ساير كتابهاى وى، كم نظير است.احاطه مؤلف به تمام آثار [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]،[[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]] و [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]] و بيان متين و محترمانه اختلاف فتاوايشان در آنها، اين كتاب را از اعتبار والايى برخوردار ساخته است. | ||
به دليل همين ويژه‌گيها تقريبا در تمام كتب فقهى و موسوعه‌هاى فقهى بعد از آن به نظريات مطرح شده در آن استناد و استدلال شده است.و بزرگانى همچون ابن طى فقعانى (م 855 ق)در الدر المنضود،[[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]] (م 940 ق)در الرسائل الكركى،جامع المقاصد،[[قطیفی بحرانی، ابراهیم بن سلیمان|شيخ ابراهيم قطيفى]] (م بعد از 944 ق)در السراج الوهاج،[[شهيد ثانى]](م 966 ق)در [[مسالك الأفهام إلی تنقيح شرائع الإسلام|مسالك الافهام]]، سيد محمد عاملى در مدارك | به دليل همين ويژه‌گيها تقريبا در تمام كتب فقهى و موسوعه‌هاى فقهى بعد از آن به نظريات مطرح شده در آن استناد و استدلال شده است.و بزرگانى همچون ابن طى فقعانى (م 855 ق)در الدر المنضود،[[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]] (م 940 ق)در الرسائل الكركى،جامع المقاصد،[[قطیفی بحرانی، ابراهیم بن سلیمان|شيخ ابراهيم قطيفى]] (م بعد از 944 ق)در السراج الوهاج،[[شهيد ثانى]](م 966 ق)در [[مسالك الأفهام إلی تنقيح شرائع الإسلام|مسالك الافهام]]، سيد محمد عاملى در مدارك الاحكام، شيخ يوسف بحرانى (م 1186 ق)در الحدائق الناظره، محمد جواد عاملى (م 1226 ق)در [[مفتاح الكرامة في شرح قواعد العلامة|مفتاح الكرامة]]،[[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد على طباطبائى]] (م 1231 ق)در [[رياض المسائل في بيان الأحكام بالدلائل (ط - القدیمة)|رياض المسائل]]، محقق نراقى (م 1246 ق)،در مستند الشيعه،[[صاحب جواهر، محمدحسن بن باقر|شيخ حسن نجفى]] (م 1266 ق)در [[جواهر الكلام في شرح شرائع الإسلام|جواهر الكلام]] و در اكثر كتب فقهاى متأخر از وى به آن استناد و استدلال شده است. | ||
==گفتار بزرگان== | ==گفتار بزرگان== | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
هو شرح تام من الطهارة الى الديات في مجلدين بعنوان قوله قوله ابتدأ فيه بمقدمات في تعريف الفقه و تحصيله و الادلّة العقلية و العمل بخبر الواحد و اقسامه، و تفسير الأشهر و الاظهر و الأشبه و غير ذلك من مصطلحات المصنف. | هو شرح تام من الطهارة الى الديات في مجلدين بعنوان قوله قوله ابتدأ فيه بمقدمات في تعريف الفقه و تحصيله و الادلّة العقلية و العمل بخبر الواحد و اقسامه، و تفسير الأشهر و الاظهر و الأشبه و غير ذلك من مصطلحات المصنف. | ||
صاحب اعيان الشيعه ج 139/4 به نقل از حسن بن راشد حلّى (زنده در 830 ق)شاگرد مؤلف مى‌نويسد:شرح مختصر النافع شيخنا نجم الدين ابى القاسم بن سعيد المسمى ب(النافع) | صاحب اعيان الشيعه ج 139/4 به نقل از حسن بن راشد حلّى (زنده در 830 ق)شاگرد مؤلف مى‌نويسد:شرح مختصر النافع شيخنا نجم الدين ابى القاسم بن سعيد المسمى ب(النافع)، شرحا اكثر فيه الافادة و اظهر الاحكام و الاجادة و بلغ الحسنى و زيادة و لا يشبه بغيره من الشروح البتة يعرف ذلك من وقف عليها و عليه. | ||
==تاريخ تأليف== | ==تاريخ تأليف== | ||
| خط ۱۸۳: | خط ۱۸۳: | ||
صلاة،زكاة،صوم، حج،جهاد است. | صلاة،زكاة،صوم، حج،جهاد است. | ||
جلد دوم در بردارنده قسمت عقود يعنى كتابهاى تجارت، رهن، | جلد دوم در بردارنده قسمت عقود يعنى كتابهاى تجارت، رهن، حجر،ضمان،صلح، شركت، مضاربة، مزارعة، مساقات، وديعة و عارية، اجاره، وكالت، وقوف و صدقات، سبق و رمايه، و وصايا است. | ||
جلد سوّم شامل كتابهاى نكاح، طلاق، اقرار، ايمان، نذور و عهود است. | جلد سوّم شامل كتابهاى نكاح، طلاق، اقرار، ايمان، نذور و عهود است. | ||
جلد چهارم شامل كتابهاى صيد و اطعمة و | جلد چهارم شامل كتابهاى صيد و اطعمة و اشربة،غصب، شفعة، احياء و موات، نقطه، ارث،قضاء، شهادات، حدود و تعزيرات،قصاص،ديات است. | ||
در پايان جلد سوّم آمده است تم القسم الثالث و هو قسم الايقاعات فلنشرع في الرابع و هو الاحكام.بنظر مى‌رسد كه صيد و ذبائح، احياء و موات و نظائر آن از قسمت احكام نباشد. | در پايان جلد سوّم آمده است تم القسم الثالث و هو قسم الايقاعات فلنشرع في الرابع و هو الاحكام.بنظر مى‌رسد كه صيد و ذبائح، احياء و موات و نظائر آن از قسمت احكام نباشد. | ||