اندیشه‌های کلامی شیخ مفید: تفاوت میان نسخه‌ها

بخش اول، كه در واقع قسمت اعظم كتاب را تشكيل مى‌دهد، مشتمل بر يازده فصل است. آراء [[شيخ مفيد]] درباره مسائل مختلف علم كلام در ضمن فصول اين بخش تشريح شده و در عين حال با آراء معتزله مقايسه شده است.متكلمى كه از مذهب معتزله آرائش مورد نظر مؤلف بوده است، قاضى عبدالجبّار صاحب كتاب المغنى است كه كمى قبل از [[شيخ مفيد]] مى‌زيسته است(متوفى 367). در فصل اول، نظام كلامى [[شيخ مفيد]] و عبدالجبّار به طور كلى تشريح شده است. در فصول ديگر اين بخش مسائل اخلاقى و نقش عقل در خداشناسى، مصلحت انسان و لطف الهى، نبوت و امامت و صفات خدا و مسأله عدل و فلسفه طبيعى و اسماء و وعد و وعيد و بالأخره مسائل فقهى و شرعى مورد بحث قرار گرفته است.

كلام معتزله به دو مكتب بصره و بغداد تقسيم مى‌شده است، و [[شيخ مفيد]] متأثر از كلام بغداديان بوده است، در حالى كه عبدالجبّار پيرو مذهب بصره بوده است. تماس [[شيخ مفيد]] با معتزله بغداد از طريق آثار ابوالقاسم بلخى بوده است. كلام شيخ، هم از لحاظ نقشى كه او براى عقل قائل شده و هم از لحاظ پاسخى كه به مسائل خاص كلامى مى‌دهد، به مذهب معتزله بغداد بسيار نزديك است. على‌رغم شباهت‌هايى كه ميان آراء شيخ و معتزله وجود دارد، اختلاف نظرهايى نيز ميان آنان هست. به طور كلى، مهمترين وجه تمايز ميان كلام شيخ و معتزله در اعتقاد مفيد به امامت و امام زمان است؛ ولى حتى براى دفاع از مسأله امامت و مسأله غيبت امام نيز [[شيخ مفيد]] علاوه بر دلائل نقلى از نظريه معتزله (اصل معتزلى درباره اصلح) استفاده مى‌كند. به طور كلى در بسيارى از موارد آراء [[شيخ مفيد]] موافق آراء معتزله به خصوص مكتب بغداديان است، گر چه هر جا كه نظر شيعه با نظر معتزله مخالف است، شيخ به عنوان يك شيعه اماميه از مذهب خود دفاع مى‌كند؛مثلا درباره صفات الهى نظر [[شيخ مفيد]]؛ همانند نظر عبدالجّبار و برخلاف نظر اشاعره است. در مسأله عدل نيز [[شيخ مفيد]] با مكتب بغداد موافق و در بسيار از موارد با نظر عبدالجبّار مخالف است. درباره فلسفه طبيعى نيز آراء مفيد موافق آراء ابوالقاسم بلخى (يكى از معتزليان بغداد) است.

سومين و آخرين بخش كتاب به مقايسه آراء [[شيخ مفيد]] و شاگردش [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] اختصاص دارد. در اين بخش كه كوتاه‌ترين بخش‌هاى كتاب است، مؤلف آراء [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] را درباره مسائلى كه در بخش اول به تفصيل شرح داده است، اجمالا بيان مى‌كند و پس از مقايسه آنها با آراء استادش [[شيخ مفيد]] نتيجه مى‌گيرد كه شيخ و سيد هر دو در مسائل توحيد و عدل از معتزله پيروى مى‌كنند، گر چه شيخ متمايل به بغداديان و سيد متمايل به بصريان بوده است. در مورد مسأله امامت و مرتكب گناهان كبيره نيز هر دو با معتزله مخالفند. بزرگترين اختلاف نظر اين دو در مورد جايگاه عقل در خداشناسى است. مفيد مى‌گويد كه ما بايد فقط زمانى از عقل و استدلال عقلى استفاده كنيم كه در مقام دفاع باشيم، ولى [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] معتقد است كه در مباحث كلامى لازم است كه ما استدلال و تعقل را در خدمت خود درآوريم.