۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'کنز الدقائق' به 'کنز الدقائق ') |
جز (جایگزینی متن - 'جامع البیان طبری' به 'جامع البیان طبری ') |
||
خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
ایشان در تعریف روایت میگوید: روایت نزد عموم محدثان شیعه عبارت است از «حکایت گفتار، رفتار و تقریر معصوم(ع) »<ref>همان، ص22</ref>. | ایشان در تعریف روایت میگوید: روایت نزد عموم محدثان شیعه عبارت است از «حکایت گفتار، رفتار و تقریر معصوم(ع) »<ref>همان، ص22</ref>. | ||
نویسنده در تعریف روایات تفسیری دو نوع تفسیر را معرفی میکند؛ تفسیر به مأثور که روش تفسیری در آن تفسیر اثری نام دارد و تفسیرهای اجتهادی که روش تفسیری آنها را تفسیر عقلی مینامند.<ref>همان، ص24</ref> نویسنده با معرفی 15 منبع از منابع تفسیر شیعه مینویسد معروفترین تفسیرهای شیعی عبارتاند از: تفسیر [[التفسير (عیاشی)|عیاشی]] ، تفسیر [[تفسير القمي|قمی]] ، [[تفسير نورالثقلين|نورالثقلین]] ، [[البرهان في تفسير القرآن]] ، [[تفسير الصافي|صافی]] و [[تفسير كنز الدقائق و بحر الغرائب|کنز الدقائق]] .<ref>همان، ص34-35</ref> او سپس 13 منبع از منابع اهل تسنن را برمیشمارد و مینویسد از بین این تفسیرها، جامع البیان | نویسنده در تعریف روایات تفسیری دو نوع تفسیر را معرفی میکند؛ تفسیر به مأثور که روش تفسیری در آن تفسیر اثری نام دارد و تفسیرهای اجتهادی که روش تفسیری آنها را تفسیر عقلی مینامند.<ref>همان، ص24</ref> نویسنده با معرفی 15 منبع از منابع تفسیر شیعه مینویسد معروفترین تفسیرهای شیعی عبارتاند از: تفسیر [[التفسير (عیاشی)|عیاشی]] ، تفسیر [[تفسير القمي|قمی]] ، [[تفسير نورالثقلين|نورالثقلین]] ، [[البرهان في تفسير القرآن]] ، [[تفسير الصافي|صافی]] و [[تفسير كنز الدقائق و بحر الغرائب|کنز الدقائق]] .<ref>همان، ص34-35</ref> او سپس 13 منبع از منابع اهل تسنن را برمیشمارد و مینویسد از بین این تفسیرها، [[جامع البيان في تفسير القرآن (تفسير الطبري)|جامع البیان طبری]] ، الدر المنثور، تفسیر ابن کثیر، تفسیر عبدالرزاق، تفسیر ابن ابی حاتم، تفسیر ثعلبی و بغوی از شهرت و اهمیت بیشتری برخورد هستند.<ref>همان، ص35-36</ref> او منابع عام حدیثی شیعه را در چهار دوره حضور ائمه(ع)، محدثان متقدم، محدثان متأخر و دوره معاصر معرفی میکند و هر کدام را بهخوبی توضیح میدهد.<ref>همان، ص49-56</ref> | ||
بخش دوم، به بیان ویژگیهای مشترک روایات تفسیری فریقین اختصاص یافته است. تبیین اطلاعات جانبی(سوره شناسی)، تبیین ابهامات(ابهامزدایی)، تفصیل جزئیات(معنا گستری)، تبیین مراد متکلم(کشف مراد جدی) از امور مشترکی است که نویسنده در این بخش به آن میپردازد. از مهمترین ویژگی مشترک روایات تفسیری شیعه و اهل سنت، روایاتی است که ترتیب نزول سورهها و آیات را گزارش میکنند. این روایات تقریباً دارای متن واحدی هستند که نزول تکتک سورهها از علق تا توبه را به ترتیب ارائه میدهند. روایتگران این روایات مجموعاً چهارده تن هستند که عبارتاند از: امیر مؤمنان(ع)، امام سجاد(ع)، [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] ، [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] ، جابر بن یزید، محمد بن نعمان، مجاهد، ضحاک، عکرمه، حسن بصری، زهری، عطاء خراسانی، مقاتل بن سلیمان و حسین بن واقد.<ref>همان، ص156</ref> | بخش دوم، به بیان ویژگیهای مشترک روایات تفسیری فریقین اختصاص یافته است. تبیین اطلاعات جانبی(سوره شناسی)، تبیین ابهامات(ابهامزدایی)، تفصیل جزئیات(معنا گستری)، تبیین مراد متکلم(کشف مراد جدی) از امور مشترکی است که نویسنده در این بخش به آن میپردازد. از مهمترین ویژگی مشترک روایات تفسیری شیعه و اهل سنت، روایاتی است که ترتیب نزول سورهها و آیات را گزارش میکنند. این روایات تقریباً دارای متن واحدی هستند که نزول تکتک سورهها از علق تا توبه را به ترتیب ارائه میدهند. روایتگران این روایات مجموعاً چهارده تن هستند که عبارتاند از: امیر مؤمنان(ع)، امام سجاد(ع)، [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] ، [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] ، جابر بن یزید، محمد بن نعمان، مجاهد، ضحاک، عکرمه، حسن بصری، زهری، عطاء خراسانی، مقاتل بن سلیمان و حسین بن واقد.<ref>همان، ص156</ref> |
ویرایش