۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ابوالفداء' به 'ابوالفداء '
جز (جایگزینی متن - ' فى ' به ' في ') |
جز (جایگزینی متن - 'ابوالفداء' به 'ابوالفداء ') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
"تتمة المختصر في اخبار البشر" يا تاريخ ابن وردى كه خلاصه و نيز ذيلى است بر كتاب المختصر في اخبار البشر ابوالفداء، پس از مرگ ابوالفداء (732ق) و پيش از سال740ق به زبان عربى تأليف شده است. | "تتمة المختصر في اخبار البشر" يا تاريخ ابن وردى كه خلاصه و نيز ذيلى است بر كتاب المختصر في اخبار البشر [[ابوالفداء، اسماعیل بن علی|ابوالفداء]] ، پس از مرگ [[ابوالفداء، اسماعیل بن علی|ابوالفداء]] (732ق) و پيش از سال740ق به زبان عربى تأليف شده است. | ||
==ساختار كتاب== | ==ساختار كتاب== | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
ابن وردى در سبب تأليف كتاب خود گويد: چون ابوالفداء، المختصر را به حوادث 710ق خاتمه داده، وى ناچار به تكميل آن پرداخته و ذكر وقايع را تا 749ق (كه سال مرگ او نيز هست)، كشانده است. | ابن وردى در سبب تأليف كتاب خود گويد: چون [[ابوالفداء، اسماعیل بن علی|ابوالفداء]] ، المختصر را به حوادث 710ق خاتمه داده، وى ناچار به تكميل آن پرداخته و ذكر وقايع را تا 749ق (كه سال مرگ او نيز هست)، كشانده است. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
فصل اول در عمود تواريخ قديمه و ذكر انبياء عليهم‌السلام و حكام نبى‌اسرئيل است. فصل دوم ذكر ملوك فارس و فصل سوم از فراعنه مصر و ملوك يونان و روم و قياصره سخن گفته و در فصل چهارم از ملوك عرب و بالاخره در فصل پنجم از امت‌هاى در عالم بحث كرده است. | فصل اول در عمود تواريخ قديمه و ذكر انبياء عليهم‌السلام و حكام نبى‌اسرئيل است. فصل دوم ذكر ملوك فارس و فصل سوم از فراعنه مصر و ملوك يونان و روم و قياصره سخن گفته و در فصل چهارم از ملوك عرب و بالاخره در فصل پنجم از امت‌هاى در عالم بحث كرده است. | ||
وى حجم المختصر را به يك سوم تقليل داد و در مقابل نكاتى از نظم و نثر خود و نيز برخى اخبار و روايات تاريخى، به آن افزود. در ميان اضافات او، اخبار برخى زاهدان و متصوفان و ذكر اقوال و كرامات ايشان در خور اعتناست. وى حتى گاهى به ابوالفداء كه در برخى موارد سخن را به درازا كشانده، خرده گرفته كه در حق اين بزرگان كوتاهى كرده است. | وى حجم المختصر را به يك سوم تقليل داد و در مقابل نكاتى از نظم و نثر خود و نيز برخى اخبار و روايات تاريخى، به آن افزود. در ميان اضافات او، اخبار برخى زاهدان و متصوفان و ذكر اقوال و كرامات ايشان در خور اعتناست. وى حتى گاهى به [[ابوالفداء، اسماعیل بن علی|ابوالفداء]] كه در برخى موارد سخن را به درازا كشانده، خرده گرفته كه در حق اين بزرگان كوتاهى كرده است. | ||
در فصل دوم پيرامون ملوك فرس مى‌گويد كه بزرگترين پادشاهان زمين در 4 طبقه تشكيل يافته‌اند و طبقه اول را فيشداديه مى‌گويند كه 9 نفر شامل اوشهنج، طهمورث، جمشيد، ضحاك، افريدون بن قيان، منوچهر، افراسياب و كرشاسب وزو مى باشند. | در فصل دوم پيرامون ملوك فرس مى‌گويد كه بزرگترين پادشاهان زمين در 4 طبقه تشكيل يافته‌اند و طبقه اول را فيشداديه مى‌گويند كه 9 نفر شامل اوشهنج، طهمورث، جمشيد، ضحاك، افريدون بن قيان، منوچهر، افراسياب و كرشاسب وزو مى باشند. | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
اين اثر در قاهره (1285ق)، استانبول همراه با تاريخ ابوالفداء (1286ق) و نيز به كوشش احمد رفعت بدراوى در بيروت (2 ج، 1389ق1970/م) به چاپ رسيده است. | اين اثر در قاهره (1285ق)، استانبول همراه با تاريخ [[ابوالفداء، اسماعیل بن علی|ابوالفداء]] (1286ق) و نيز به كوشش احمد رفعت بدراوى در بيروت (2 ج، 1389ق1970/م) به چاپ رسيده است. | ||
در پايان هر دو جلد كتاب، فهرستى از مطالب آن جلد ديده مى‌شود. | در پايان هر دو جلد كتاب، فهرستى از مطالب آن جلد ديده مى‌شود. | ||