۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '[[ ' به '[[') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
خط ۱۳۸: | خط ۱۳۸: | ||
پس از مدتى كه كينه آنها بيشتر شد و كلمات آنان در شاه تأثير گذاشت، جهانگير شاه اجازۀ كشتن قاضى را به آنان داد و آنان با كمال قساوت آنقدر بر بدن نحيف اين عالم شيعه و پيرمرد 70 ساله شلاق زدند تا جان به جان آفرين تسليم كرد و به اجداد طاهرينش پيوست. | پس از مدتى كه كينه آنها بيشتر شد و كلمات آنان در شاه تأثير گذاشت، جهانگير شاه اجازۀ كشتن قاضى را به آنان داد و آنان با كمال قساوت آنقدر بر بدن نحيف اين عالم شيعه و پيرمرد 70 ساله شلاق زدند تا جان به جان آفرين تسليم كرد و به اجداد طاهرينش پيوست. | ||
[[شوشتری، نورالله بن شریفالدین|قاضى نورالله شوشترى]] | [[شوشتری، نورالله بن شریفالدین|قاضى نورالله شوشترى]] در شعرى زبان حال خود را اين گونه سروده است: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} |
ویرایش