۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'سنن ابن ماجه' به 'سنن ابن ماجه ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
جلد اول، گفتار اول، مربوط است به روايات و مطالبى كه عبدالرزاق بن همام نافع حميرى پيرامون حضرت مهدى(ع) در كتب خويش آورده است. او كه از اهالى صنعاء مىباشد، از مشاهير محدثين بوده و بخارى از او نقل حديث كرده است. وى حدود هزار و هفده حديث روايت كرده و السنن فى الفقه، المغازى، تفسير القرآن، الجامع الكبير فى الحديث، از جمله آثار او مىباشند. | جلد اول، گفتار اول، مربوط است به روايات و مطالبى كه عبدالرزاق بن همام نافع حميرى پيرامون حضرت مهدى(ع) در كتب خويش آورده است. او كه از اهالى صنعاء مىباشد، از مشاهير محدثين بوده و بخارى از او نقل حديث كرده است. وى حدود هزار و هفده حديث روايت كرده و السنن فى الفقه، المغازى، تفسير القرآن، الجامع الكبير فى الحديث، از جمله آثار او مىباشند. | ||
دوم، جلد دوم كتاب [[سنن ابن ماجة|سنن ابن ماجه]] | دوم، جلد دوم كتاب [[سنن ابن ماجة|سنن ابن ماجه]] را بررسى و به باب خروج المهدى اين كتاب اشاره كرده است. محمد بن يزيد بن ماجه ربعى قزوينى، يكى از أئمه حديث و عالم به آن بوده كه در طلب يافتن احاديث و شنيدن آنها، از زادگاه خويش قزوين، به بغداد، بصره، كوفه، مكه، شام و مصر مهاجرت كرده است. | ||
در سوم، كتاب السنن ابوداود، سليمان بن اشعث أزدى بررسى شده است. او اهل سيستان و از شاگردان [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] بود. ترمذى، نسائى، ابوعوانه، ابوبكر بن ابى داوود و حتى استادش [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]]، از جمله كسانى هستند كه از وى نقل حديث كردهاند. | در سوم، كتاب السنن ابوداود، سليمان بن اشعث أزدى بررسى شده است. او اهل سيستان و از شاگردان [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] بود. ترمذى، نسائى، ابوعوانه، ابوبكر بن ابى داوود و حتى استادش [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]]، از جمله كسانى هستند كه از وى نقل حديث كردهاند. | ||
خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
ابوسليمان بن خطاب خطابى در معالم السنن، سليمان بن احمد بن ايوب در معجم كبير، ابن فراء در مصابيح السنن، مبارك بن محمد شيبانى در جامع الاصول فى احاديث الرسول، محى الدين بن عربى در فتوحات المكيه، محمد بن طلحه شافعى در مطالب السئول فى مناقب آلالرسول، سبط ابن جوزى در تذكره خواص الامه و ابن أبىالحديد معتزلى در شرح نهجالبلاغه؛ از جمله افرادى هستند كه بابى از كتاب خويش را به مهدى(عج) اختصاص داده و نويسنده به آنها اشاره كرده است. | ابوسليمان بن خطاب خطابى در معالم السنن، سليمان بن احمد بن ايوب در معجم كبير، ابن فراء در مصابيح السنن، مبارك بن محمد شيبانى در جامع الاصول فى احاديث الرسول، محى الدين بن عربى در فتوحات المكيه، محمد بن طلحه شافعى در مطالب السئول فى مناقب آلالرسول، سبط ابن جوزى در تذكره خواص الامه و ابن أبىالحديد معتزلى در شرح نهجالبلاغه؛ از جمله افرادى هستند كه بابى از كتاب خويش را به مهدى(عج) اختصاص داده و نويسنده به آنها اشاره كرده است. | ||
جلد دوم، با جزء دوم لوائح الانوار الاهيه شمس الدين محمد بن سالم سارينى آغاز شده است. وى كه فقيهى حنبلى است، از اهالى نابلس فلسطين بوده كه براى كسب علم به دمشق مهاجرت نمود و الدرر الموضوعات، غذاء الالباب، شرح منظومه الادب، تحجير الوفا فى سيره المصطفى، البحور الزاخره فى علوم الاخره و شرح ثلاثيات [[مسند الإمام أحمد بن حنبل|مسند احمد]] | جلد دوم، با جزء دوم لوائح الانوار الاهيه شمس الدين محمد بن سالم سارينى آغاز شده است. وى كه فقيهى حنبلى است، از اهالى نابلس فلسطين بوده كه براى كسب علم به دمشق مهاجرت نمود و الدرر الموضوعات، غذاء الالباب، شرح منظومه الادب، تحجير الوفا فى سيره المصطفى، البحور الزاخره فى علوم الاخره و شرح ثلاثيات [[مسند الإمام أحمد بن حنبل|مسند احمد]] ، از جمله تأليفات وى مىباشد. | ||
وى قسمت زيادى از جزء دوم لوائح الانوار را به بحث پيرامون احاديث مهدى(عج) اختصاص داده و بيشترين كسى كه از اين كتاب نقل حديث كرده است، علامه قنوجى در «الاذاعه» مىباشد. | وى قسمت زيادى از جزء دوم لوائح الانوار را به بحث پيرامون احاديث مهدى(عج) اختصاص داده و بيشترين كسى كه از اين كتاب نقل حديث كرده است، علامه قنوجى در «الاذاعه» مىباشد. |
ویرایش