۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'بعليهالسلام' به 'بعليهالسلام') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
پدرش ابواحمد حسين، ملقب به طاهر و ذوالمنقبتين از شخصيت‌هاى برجسته و مورد توجه حكومت و نقيب سادات و مسئول رسيدگى به شكايات مردم و امير حج بود. مادرش فاطمه دختر ابومحمد، حسين بن احمد بن محمد ناصر كبير، زنى دانشمند و با تقوا بود و [[شيخ مفيد]] كتاب «أحكام النساء» را به درخواست ايشان به نگارش درآوردند. | پدرش ابواحمد حسين، ملقب به طاهر و ذوالمنقبتين از شخصيت‌هاى برجسته و مورد توجه حكومت و نقيب سادات و مسئول رسيدگى به شكايات مردم و امير حج بود. مادرش فاطمه دختر ابومحمد، حسين بن احمد بن محمد ناصر كبير، زنى دانشمند و با تقوا بود و [[شيخ مفيد]] كتاب «أحكام النساء» را به درخواست ايشان به نگارش درآوردند. | ||
شبى [[شيخ مفيد]] فاطمه زهرا سلام الله عليها را در خواب ديد كه دست امام حسن و امام حسين عليهماالسلام را در حالى كه دو كودك خردسال هستند گرفته و نزد او آورد و فرمود: «اى شيخ به اين دو كودك من علم فقه بياموز». صبح همان روز مادر [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] | شبى [[شيخ مفيد]] فاطمه زهرا سلام الله عليها را در خواب ديد كه دست امام حسن و امام حسين عليهماالسلام را در حالى كه دو كودك خردسال هستند گرفته و نزد او آورد و فرمود: «اى شيخ به اين دو كودك من علم فقه بياموز». صبح همان روز مادر [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] و [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] دست دو كودك خود را گرفته و نزد او آورده و گفت: «اى شيخ به اين دو كودك من علم فقه بياموز». [[شيخ مفيد]] از اين حادثه منقلب و گريان گشت و خواب خود را براى آنان تعريف كرده و مسئوليت تربيت و تعليم اين دو سيد بزرگوار را عهده‌دار گرديد. | ||
[[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] | [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] شخصيتى انديشمند و داراى قدرت هوش و دركى بالا بود. او مدرسه‌اى در شهر بغداد تأسيس كرد و به تربيت شاگردانى در علوم اسلامى پرداخت. كتابخانه بزرگى نيز براى استفاده شاگردان خود در آن مدرسه برپا نمود. | ||
در سال 388 هجرى بهاء الدوله او را به جانشينى خود برگزيده و لباس‌هاى فاخرى به او هديه داده و او را به مقام رياست سادات و مسئول رسيدگى به شكايات مردم و امارت حج منصوب و او را به «شريف جليل» ملقب نمود. در سال 397 هجرى نيز از طرف بهاء الملك همين مقام به او داده شد. | در سال 388 هجرى بهاء الدوله او را به جانشينى خود برگزيده و لباس‌هاى فاخرى به او هديه داده و او را به مقام رياست سادات و مسئول رسيدگى به شكايات مردم و امارت حج منصوب و او را به «شريف جليل» ملقب نمود. در سال 397 هجرى نيز از طرف بهاء الملك همين مقام به او داده شد. | ||
==اساتيد== | ==اساتيد== | ||
[[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] | [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] نزد شخصيت‌هاى زير شاگردى كرد: [[شيخ مفيد]]، محمد بن موسى خوارزمى، على بن عيسى ربعى، ابوالفتح جنى موصلى، حسن بن عبدالله سيرافى. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||