۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'امام صادق(ع)' به 'امام صادق(ع) '
جز (جایگزینی متن - 'البداية و النهاية ابن کثیر' به 'البداية و النهاية ابن کثیر ') |
جز (جایگزینی متن - 'امام صادق(ع)' به 'امام صادق(ع) ') |
||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
در فصل اول کتاب، سی‌ویک حدیث از طرق عامه و تشیع مبنی بر هفتادوسه فرقه شدن مسلمانان بعد از پیامبر(ص) و اهل نجات بودن تنها یک فرقه از آنان، ذکر و منظور از آن فرقه ناجیه هم مشخص می‌گردد....<ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص25-69</ref> | در فصل اول کتاب، سی‌ویک حدیث از طرق عامه و تشیع مبنی بر هفتادوسه فرقه شدن مسلمانان بعد از پیامبر(ص) و اهل نجات بودن تنها یک فرقه از آنان، ذکر و منظور از آن فرقه ناجیه هم مشخص می‌گردد....<ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص25-69</ref> | ||
نویسنده در فصل دوم، دلیل اختلاف مذاهب اسلامی در اصول و فروع در عصر عباسیان را بیان می‌کند. او شواهدی از کتاب‌های مختلف مبنی بر این مطلب می‌آورد که وقتی منصور دوانیقی اجتماع شش هزار شاگرد را گرداگرد امام صادق(ع) دید، به هدف پراکنده کردن افراد از اطراف ایشان، ابوحنیفه و مالک را که شاگرادن آن حضرت بودند به تأسیس مذهب جدیدی امر کرد. سعید ابو‌معاش همچنین در این فصل بر وجوب اطاعت از مذهب اهل‌بیت(ع) بر مبنای ادله شرعی استدلال می‌کند و تواتر مذهب شیعه اثناعشری از اهل‌بیت(ع) را نشان می‌دهد....<ref>ر.ک: همان، ص73-93</ref> | نویسنده در فصل دوم، دلیل اختلاف مذاهب اسلامی در اصول و فروع در عصر عباسیان را بیان می‌کند. او شواهدی از کتاب‌های مختلف مبنی بر این مطلب می‌آورد که وقتی منصور دوانیقی اجتماع شش هزار شاگرد را گرداگرد [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] دید، به هدف پراکنده کردن افراد از اطراف ایشان، ابوحنیفه و مالک را که شاگرادن آن حضرت بودند به تأسیس مذهب جدیدی امر کرد. سعید ابو‌معاش همچنین در این فصل بر وجوب اطاعت از مذهب اهل‌بیت(ع) بر مبنای ادله شرعی استدلال می‌کند و تواتر مذهب شیعه اثناعشری از اهل‌بیت(ع) را نشان می‌دهد....<ref>ر.ک: همان، ص73-93</ref> | ||
او در فصل سوم، سیزده روایت مبنی بر وجوب مراجعه به امامان و لزوم پیروی از آنان ذکر می‌کند و چهار روایت را درباره تفسیر آیه: «و ما ينطق عن الهوی إن هو إلا وحي یوحی» (نجم: 3 و 4)، به سخن پیامبر(ص) مبنی بر معرفی [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] بعد از خودشان می‌آورد....<ref>ر.ک: همان، ص97-102</ref> | او در فصل سوم، سیزده روایت مبنی بر وجوب مراجعه به امامان و لزوم پیروی از آنان ذکر می‌کند و چهار روایت را درباره تفسیر آیه: «و ما ينطق عن الهوی إن هو إلا وحي یوحی» (نجم: 3 و 4)، به سخن پیامبر(ص) مبنی بر معرفی [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] بعد از خودشان می‌آورد....<ref>ر.ک: همان، ص97-102</ref> | ||