ما هي القاديانية: تفاوت میان نسخه‌ها

قادیانیه نام فرقه‌ای است که حدود صد سال پیش در هند به‌وسیله میرزا غلام‌احمد قادیانی بنیان نهاده شد<ref>فرمانیان، مهدی، ص159</ref>

نـام‌ دیـگر قادیانیه، احمدیه اسـت که درکتب انگلیسی به این نام شهرت دارند و خـود را در‌ عـالم‌ به این نام معرفی می‌کنند. این‌فرقه هیئت‌های تبلیغی‌ قوی‌ای‌ دارد‌ و اکنون مرکز آن در انگلستان است و بنا بر‌ اعلام‌ خودشان حدود 10 میلیون نفر بـه این فرقه وفـادارند کـه حدود 4 میلیون از آنها در پاکستان زندگی‌ می‌کنند‌، اما بیشترین فعالیت آنـها در‌ آفریقاست‌<ref>همان، ص162</ref>

میرزا احمد در حدود سال 1839 یا 1840م، متولد شد و در مدارس انگلیس به تحصیل مشغول شد. پدرش در سال 1876 از دنیا رفت. پس از آن بود که ایشان ادعا کرد که الهاماتی را از طرف خدا دریافت می‌کند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص15 و 16</ref>

او در طول حیات خود از امراض گوناگونی رنج می‌برد؛ از جمله تشنج، مالیخولیا، سل، سرگیچه، تسلسل (بی‌اختیاری) بول و برخی امراض دیگر که تعدادی از این امراض را تا آخر عمر همراه داشته است<ref>ر.ک: همان، ص16 تا 20</ref>

ایشان در 26می ‌سال 1908م، از دنیا رفت و پسرش جانشین او شد. در همین ایام با مستقل شدن کشور پاکستان بسیاری از تابعین قادیانیه به آنجا مهاجرت نمودند<ref>ر.ک: همان، ص19</ref>

# تا سال 1888م، به زندگی عادی خود مشغول و تابع و مبلغ دین اسلام بود. در این زمان خود را از برترین اولیای خدا می‌دانست و پیوسته برای قانع کردن کسانی که از چنین ادعایی به خشم می‌آمدند، با توجیه و تأویل اقوالش می‌کوشید<ref>ر.ک: همان، ص21  و  22</ref>

# در سال 1904م، خود را کرشن یا کریشنا به معنای معبودی از معابد هند معرفی نمود<ref>ر.ک: همان، ص22</ref>

ایشان با اعتقادات پایان عمرش، خط بطلانی بر اعتقادات ابتدایی خود کشید، ولی این باعث نشد که مریدان بر او خرده بگیرند؛ زیرا او اعتقادات سابقش را توجیه نمود<ref>ر.ک، همان، ص27 تا 36</ref>

ایشان درباره ختم نبوت که در قرآن آمده می‌گوید: اینکه حضرت محمد(ص)، خاتم پیامبران است بدین معناست که کمالات نبوت بر حضرت محمد(ص) تکمیل و تمام شده است و بدین معناست که بعد از او پیامبری که دارای شریعت جدید باشد، نمی‌آید و نیز به این معناست که هیچ پیامبری از امت دیگر (غیر از امت اسلامی) نمی‌آید<ref>ر.ک: همان، ص33</ref> وی علاوه بر توجیهات مذکور تأویلات دیگری نیز در این‌باره دارند<ref>ر.ک: همان، ص34 و 35</ref>

برای مسائلی چون وحی و حضرت عیسی نیز تأویلاتی داشتند و بر این اساس، کسانی را که عقاید و تفکر انحرافی او را نمی‌پذیرفتند، در جرگه کافران وارد می‌کرد و جایگاه او را دوزخ می‌دانست<ref>ر.ک: همان، ص42</ref>