۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]') |
جز (جایگزینی متن - 'عليه السلام' به 'عليهالسلام') |
||
خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
#:«كلّ قائمٍ بنفسه مصنوع و كلّ موجودٍ فى سواه معلول»: «هر چيزى كه به ذات خود شناخته شود، شناخته شده است و هر چه به خود برپا نباشد، ديگرىاش پرداخته است». | #:«كلّ قائمٍ بنفسه مصنوع و كلّ موجودٍ فى سواه معلول»: «هر چيزى كه به ذات خود شناخته شود، شناخته شده است و هر چه به خود برپا نباشد، ديگرىاش پرداخته است». | ||
#:و آنگاه در توضيخ خود - كه بين دو قلاب آمده است، مىنويسد: «در بعضى از نسخههاى تحفالعقول و در نهجالبلاغه به جاى «كل قائم بنفسه»، «كل معروف بنفسه» آمده كه صحيحتر به نظر مىرسد و مطابق آن نيز ترجمه كرديم». | #:و آنگاه در توضيخ خود - كه بين دو قلاب آمده است، مىنويسد: «در بعضى از نسخههاى تحفالعقول و در نهجالبلاغه به جاى «كل قائم بنفسه»، «كل معروف بنفسه» آمده كه صحيحتر به نظر مىرسد و مطابق آن نيز ترجمه كرديم». | ||
#:اين بخش از كلام [[امام على(ع)]] در بسيارى از كتب حديثى اعم از نهجالبلاغه، [[عيون أخبار الرضا ( | #:اين بخش از كلام [[امام على(ع)]] در بسيارى از كتب حديثى اعم از نهجالبلاغه، [[عيون أخبار الرضا (عليهالسلام) (تصحیح لاجوردیزاده)|عيون أخبار الرضا(ع)]]، التوحيد، الأمالى (مفيد و طوسى)، الإحتجاج، بحارالأنوار، و همچنين در ديگر نسخههاى تحفالعقول با كلمه «مصنوع» آمده است. مترجم در فراز گزينهاى جمله فارسى خود مصنوع را نيز معروف فرض كرده و «شناخته شده است»، ترجمه كرده است. اين ترجمه با روح كلام حضرت بيگانه است و از يك بحث عميق توحيدى فرسنگها فاصله دارد. در ترجمه فراز دوم حديث، عبارت «كل موجود فى سواه» را مترجم به «هرچه به خود برپا نباشد»، ترجمه كرده است، در حالى كه ترجمه آن بايستى چنين باشد: «هر آنچه در چيز ديگرى (يا به چيز ديگر) غير از خود قائم و پا برجا باشد». | ||
#سخنان [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] تحت عنوان «صفۀ الخروج من الايمان»، ص 594: | #سخنان [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] تحت عنوان «صفۀ الخروج من الايمان»، ص 594: | ||
#:«و قل ما يلبث الإنسان على ضلالۀ حتى يميل بهواه إلى بعض ما وصفناه من صفه»: «كم باشد كه انسان در گمراهى گام بردارد و هواى نفس، او را متمايل به بعضى از آنچه وصف كرديم، نسازد». | #:«و قل ما يلبث الإنسان على ضلالۀ حتى يميل بهواه إلى بعض ما وصفناه من صفه»: «كم باشد كه انسان در گمراهى گام بردارد و هواى نفس، او را متمايل به بعضى از آنچه وصف كرديم، نسازد». |
ویرایش