۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'مالدين' به 'مالدين'
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
جز (جایگزینی متن - 'مالدين' به 'مالدين') |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
==کسب علم و دانش، اساتید، شاگردان== | ==کسب علم و دانش، اساتید، شاگردان== | ||
همان‌گونه‌كه اشاره شد، چون در كتاب‌هاى رجالى، اطلاعاتى از مؤلف «مصباح الحرمين» به دست نيامد، تحصيلات و مشايخ و تلامذه ايشان مجهول باقى مانده و تنها راه شناخت بيشتر، پى بردن از راه «اثر به مؤثر» است. همچنان‌كه از مقدمه مؤلف بر مى‌آيد، خود از عالمان دين بوده است. اشاره همراه با تواضع وى از اين قسمت مقدمه مشهود است: «چنين گويد تراب اقدام المؤمنين و تشنه‌كام مياه فيوضات رب العالمين، عبدالجبار بن زين‌العابدين الشكوئى أظلهما الله تعالى في ظل عرشه | همان‌گونه‌كه اشاره شد، چون در كتاب‌هاى رجالى، اطلاعاتى از مؤلف «مصباح الحرمين» به دست نيامد، تحصيلات و مشايخ و تلامذه ايشان مجهول باقى مانده و تنها راه شناخت بيشتر، پى بردن از راه «اثر به مؤثر» است. همچنان‌كه از مقدمه مؤلف بر مى‌آيد، خود از عالمان دين بوده است. اشاره همراه با تواضع وى از اين قسمت مقدمه مشهود است: «چنين گويد تراب اقدام المؤمنين و تشنه‌كام مياه فيوضات رب العالمين، عبدالجبار بن زين‌العابدين الشكوئى أظلهما الله تعالى في ظل عرشه يومالدين كه تأسيا بالعلماء الراشدين، من المتقدمين و المتأخرين و شوقا لما وعدهم الله عز و جل من أعلى عليين، لازم و واجب دانستم كه...». در انتهاى كتاب، اشاره‌اى نيز به والد خويش دارد: «عبدالجبار بن العالم و الفاضل حامي شريعة سيد المرسلين و مجري قواعدالدين المبين الحاج آخوند ملا زين‌العابدين الشكوئي». بحث‌هاى فقهى، تاريخى، عقيدتى، كلامى، روايى، و بسط و توسعه برخى از آنها در اين كتاب، به‌خوبى مبين اشراف و تسلط مؤلف بر اين مباحث است. همچنين مطرح نمودن اين مباحث از منابع بسيار زياد و گوناگون، نشانگر رتبه بالاى علمى مؤلف است<ref>همان، ص9</ref> | ||
از نثر و نظم به‌كاررفته در متن و استفاده مؤلف از اشعار زيباى عربى و فارسى مرتبط با متن، از شعراى مختلف و شعرى كه به زبان فارسى درباره تاريخ تأليف خود سروده، نيز چنين استنباط مى‌گردد كه در ادبيات تازى و فارسى هم صاحب‌نظر بوده است<ref>همان</ref> | از نثر و نظم به‌كاررفته در متن و استفاده مؤلف از اشعار زيباى عربى و فارسى مرتبط با متن، از شعراى مختلف و شعرى كه به زبان فارسى درباره تاريخ تأليف خود سروده، نيز چنين استنباط مى‌گردد كه در ادبيات تازى و فارسى هم صاحب‌نظر بوده است<ref>همان</ref> | ||