۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' عليه السلام' به 'عليه‌السلام'
جز (جایگزینی متن - 'علیه السلام' به 'علیه‌السلام') |
جز (جایگزینی متن - ' عليه السلام' به 'عليه‌السلام') |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
اثبات امامت حضرت | اثبات امامت حضرت علىعليه‌السلام | ||
==انگيزۀ نگارش== | ==انگيزۀ نگارش== | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
بحث‌هاى مربوط به امامت و خلافت از مهمترين مباحث اسلامى در طول تاريخ اسلام بوده و دانشمندان بزرگ جهان اسلام را به خود مشغول كرده است.اين بحث‌ها بخش عمده‌اى از تأليفات [[مفید، محمد بن محمد|شيخ مفيد]] را به خود اختصاص داده، زيرا بر تمام انديشمندان اسلامى لازم است تا اختلافات ميان مسلمانان را بررسى كرده و آنها را از ميان برده و صفوف آنان را متحد سازند. | بحث‌هاى مربوط به امامت و خلافت از مهمترين مباحث اسلامى در طول تاريخ اسلام بوده و دانشمندان بزرگ جهان اسلام را به خود مشغول كرده است.اين بحث‌ها بخش عمده‌اى از تأليفات [[مفید، محمد بن محمد|شيخ مفيد]] را به خود اختصاص داده، زيرا بر تمام انديشمندان اسلامى لازم است تا اختلافات ميان مسلمانان را بررسى كرده و آنها را از ميان برده و صفوف آنان را متحد سازند. | ||
يكى از مباحث مهم بعد از اثبات امامت حضرت | يكى از مباحث مهم بعد از اثبات امامت حضرت علىعليه‌السلام اين است كه چرا آن حضرت سكوت اختيار كردند و حق خود را كه خلافت و امامت مسلمانان بود بعد از پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم طلب نكردند. | ||
اينكه چرا آن حضرت مخالفت خود را آشكار نساخت و به صورت مسالمت آميز به زندگى با آنان پرداخت؛ هداياى آنان را مى‌پذيرفت و در نماز جماعت آنها شركت مى‌كرد، در مجالس آنان حاضر مى‌شد و بسيارى كارهاى ديگرى كه نشانگر موافقت آن حضرت با آنها بود را انجام مى‌داد ؟ | اينكه چرا آن حضرت مخالفت خود را آشكار نساخت و به صورت مسالمت آميز به زندگى با آنان پرداخت؛ هداياى آنان را مى‌پذيرفت و در نماز جماعت آنها شركت مى‌كرد، در مجالس آنان حاضر مى‌شد و بسيارى كارهاى ديگرى كه نشانگر موافقت آن حضرت با آنها بود را انجام مى‌داد ؟ | ||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
[[مفید، محمد بن محمد|شيخ مفيد]] در كتاب «مسألة في النص على | [[مفید، محمد بن محمد|شيخ مفيد]] در كتاب «مسألة في النص على عليعليه‌السلام» با دو شيوۀ ممانعه و متابعه ديدگاه خود را بيان كرده است. | ||
در شيوۀ اول اصل ادعا را نپذيرفته و بنابر مبناى خود به پاسخ گويى پرداخته است و در شيوۀ دوم بنا بر ادعاى اشكال كننده و با پذيرفتن مبناى وى به پاسخ گويى مى‌پردازد. | در شيوۀ اول اصل ادعا را نپذيرفته و بنابر مبناى خود به پاسخ گويى پرداخته است و در شيوۀ دوم بنا بر ادعاى اشكال كننده و با پذيرفتن مبناى وى به پاسخ گويى مى‌پردازد. | ||