۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين'
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده' به '') |
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
«ابوسليمان | «ابوسليمان فخر‌الدين داوود بن محمد ملقب به فخر بناكتى» (د 730ق / 1330م)، مورخ و شاعر ايرانى دوره مغول است. لقب فخر بناكتى را خود در كتابش ذكر كرده است. بناكتى در بناكت، شهرى در ماوراءالنهر كه بعدها شاهرخيه نام گرفت، زاده شد و در يكى از خاندان‌هاى علمى و دانش‌دوست اين شهر پرورش يافت. پدرش، تاج‌الدين، ابوالفضل محمد بناكتى، از عالمان دين به شمار مى‌رفت و كتاب «الميسور در شرح مصابيح» و «مصباح الضمير من صحاح التفسير» از اوست. | ||
برادرش، | برادرش، نظام‌الدين على بناكتى نيز از عارفان نامى دوره خود بوده است. | ||
فخر‌الدين بناكتى خود مردى فاضل و دانشمند بود و در شاعرى نيز دستى قوى داشت. از نوشته او برمى‌آيد كه در 701ق / 1302م، ملك‌الشعراى دربار غازان خان بوده است. بغدادى، ديوان شعرى نيز به او نسبت داده است. از نمونه‌هاى شعر بناكتى، يك غزل در «تذكرة الشعراء» دولت‌شاه، و دو قصيده در تاريخ خود وى آمده است. | |||
از جمله آثار او كتاب مشهورى است به نام «روضة اولى الالباب فى معرفة التواريخ و الانساب» كه به «تاريخ بناكتى» نيز معروف شده است و شهرت بناكتى، مرهون همين كتاب است. | از جمله آثار او كتاب مشهورى است به نام «روضة اولى الالباب فى معرفة التواريخ و الانساب» كه به «تاريخ بناكتى» نيز معروف شده است و شهرت بناكتى، مرهون همين كتاب است. | ||