۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
''' | '''مؤيد‌الدين بن محمود جندى''' يا «مؤيد‌الدين صوفى»، عارف و شاعر قرن هفتم هجرى است. درباره شرح حال وى، اطلاعات اندكى وجود دارد. تاريخ ولادتش معلوم نيست. بر اساس نامش، او را اهل شهر جند دانسته‌اند. تنها منبع موثق در شرح حال او، مطالب پراكنده‌اى است كه از خلال آثارش يافت مى‌شود. | ||
در آغاز، پدر و مادر و خويشان جندى او را از سلوك منع مى‌كردند، اما وى با تفأل به قرآن كريم و بنا بر آيه 24 سوره توبه، اموال خود را به پدرش داد، كابين همسرش را پرداخت و به سير و سلوك روى آورد، به حج رفت و بعدها (ظاهراً در قونيه) نزد صدرالدين قونيوى (متوفى 672) راه يافت و مقامات عارفانه خويش را در خانقاه و مَدْرس او طى نمود و از او اجازه ارشاد گرفت. وى بسيار تحت تأثير قونيوى بود و خود به اين امر تصريح كرده است. | در آغاز، پدر و مادر و خويشان جندى او را از سلوك منع مى‌كردند، اما وى با تفأل به قرآن كريم و بنا بر آيه 24 سوره توبه، اموال خود را به پدرش داد، كابين همسرش را پرداخت و به سير و سلوك روى آورد، به حج رفت و بعدها (ظاهراً در قونيه) نزد صدرالدين قونيوى (متوفى 672) راه يافت و مقامات عارفانه خويش را در خانقاه و مَدْرس او طى نمود و از او اجازه ارشاد گرفت. وى بسيار تحت تأثير قونيوى بود و خود به اين امر تصريح كرده است. | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
او به مقام معنوى و فضيلت باطنى استاد و استادِ استاد خود ([[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]) چنان معتقد بود كه در تمام شئون و مراحل زندگى، نه فقط در مشكلات عرفانى و علمى، بلكه در گشودن گره‌هاى زندگى نيز از باطن آنان مدد مى‌جست. | او به مقام معنوى و فضيلت باطنى استاد و استادِ استاد خود ([[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]) چنان معتقد بود كه در تمام شئون و مراحل زندگى، نه فقط در مشكلات عرفانى و علمى، بلكه در گشودن گره‌هاى زندگى نيز از باطن آنان مدد مى‌جست. | ||
فَنارى، وى را از فرزندان الهى قونيوى به شمار آورده و تصريح كرده كه در شرح مفتاح الغيب قونيوى، علاوه بر افادات [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]، قونيوى و | فَنارى، وى را از فرزندان الهى قونيوى به شمار آورده و تصريح كرده كه در شرح مفتاح الغيب قونيوى، علاوه بر افادات [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]، قونيوى و سعيد‌الدين فَرغانى (متوفى 700)، از ذوق و فهم عرفانى مؤيد‌الدين جندى مدد گرفته است. | ||
[[جامی، عبدالرحمن|جامى]] او را عارف كامل و جامع علوم ظاهرى و باطنى دانسته است. | [[جامی، عبدالرحمن|جامى]] او را عارف كامل و جامع علوم ظاهرى و باطنى دانسته است. | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
هيچ‌يك از شارحان [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] در فهم افكار وى از جندى بى‌نياز نبوده‌اند؛ چنان‌كه [[کاشانی، عبدالرزاق|عبدالرزاق كاشانى]] (متوفى 736) و داوود قيصرى (متوفى 751) و برخى ديگر از شارحان فصوص الحكم، تحت تأثير او بوده‌اند. | هيچ‌يك از شارحان [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] در فهم افكار وى از جندى بى‌نياز نبوده‌اند؛ چنان‌كه [[کاشانی، عبدالرزاق|عبدالرزاق كاشانى]] (متوفى 736) و داوود قيصرى (متوفى 751) و برخى ديگر از شارحان فصوص الحكم، تحت تأثير او بوده‌اند. | ||
وى معاصر | وى معاصر جلال‌الدين مولوى (604-672) بود و خود را از جمله نيازمندان او مى‌دانست. | ||
سال وفات جندى به تحقيق معلوم نيست. بروكلمان آن را 690ق دانسته است كه صحيح به نظر نمى‌رسد، زيرا جندى قصيده لاميه خود را در 691ق به پايان رسانده است. حاجى خليفه سال درگذشت او را حدود 700ق ذكر كرده است. | سال وفات جندى به تحقيق معلوم نيست. بروكلمان آن را 690ق دانسته است كه صحيح به نظر نمى‌رسد، زيرا جندى قصيده لاميه خود را در 691ق به پايان رسانده است. حاجى خليفه سال درگذشت او را حدود 700ق ذكر كرده است. | ||