۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
اوح‍دال‍دی‍ن ک‍رم‍ان‍ی، ح‍ام‍د بن اب‍ی‌‌ال‍ف‍خ‍ر (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۹ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۱۷:۳۷
، ۱۹ ژوئن ۲۰۱۷جایگزینی متن - 'شهاب الدين' به 'شهاب‌الدين'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'شهاب الدين' به 'شهاب‌الدين') |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
او در جوانى به بغداد رفت و در آنجا تحصيل كرد و سپس به حلقه مريدان شيخ شمس الدين سجاسى پيوست و از او خرقه گرفت. سجاسى، مراد و استاد شمس تبريزى نيز بود. اوحد الدين، از بغداد به تركيه رفت و در آنجا مريدان بسيار يافت. وى به سفرهاى بى‌شمار رفت و با عرفاى زيادى صحبت داشت. | او در جوانى به بغداد رفت و در آنجا تحصيل كرد و سپس به حلقه مريدان شيخ شمس الدين سجاسى پيوست و از او خرقه گرفت. سجاسى، مراد و استاد شمس تبريزى نيز بود. اوحد الدين، از بغداد به تركيه رفت و در آنجا مريدان بسيار يافت. وى به سفرهاى بى‌شمار رفت و با عرفاى زيادى صحبت داشت. | ||
در سال 632ق، به بغداد بازگشت و در آن هنگام، شيخ | در سال 632ق، به بغداد بازگشت و در آن هنگام، شيخ شهاب‌الدين سهروردى كه شيخ الشيوخ بغداد بود، درگذشت و اوحد الدين بر جنازه او نماز گزارد. خليفه عباسى، المستنصر او را به مقام شيخ الشيوخى گماشت و به رباط مرزبانيه روانه ساخت. اوحد الدين کرمانى، روز دوشنبه سوم شعبان 635ق، درگذشت و او را در محله شونيزيه بغداد به خاك سپردند. | ||
اوحد الدين کرمانى، يكى از شاعران رباعى‌گوى ايرانى است و تخلص وى، «اوحد» مى‌باشد. تعدادى از رباعيات او، در زمره زيباترين رباعيات فارسى جاى دارد. اين رباعيات را مريدان شيخ مى‌نوشته‌اند و در حال حاضر، چند مجموعه مستقل از رباعيات او كه توسط مريدان شيخ فراهم آمده، موجود است. سنت شفاهى در نقل اشعار صوفيان، باعث شده كه تعدادى از اين رباعيات، با رباعيات ديگر شاعران از جمله خيام، مولوى، باباافضل كاشى، [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] و ديگران در هم بياميزد و اصطلاحاً جزو رباعيات سرگردان قرار گيرد. | اوحد الدين کرمانى، يكى از شاعران رباعى‌گوى ايرانى است و تخلص وى، «اوحد» مى‌باشد. تعدادى از رباعيات او، در زمره زيباترين رباعيات فارسى جاى دارد. اين رباعيات را مريدان شيخ مى‌نوشته‌اند و در حال حاضر، چند مجموعه مستقل از رباعيات او كه توسط مريدان شيخ فراهم آمده، موجود است. سنت شفاهى در نقل اشعار صوفيان، باعث شده كه تعدادى از اين رباعيات، با رباعيات ديگر شاعران از جمله خيام، مولوى، باباافضل كاشى، [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] و ديگران در هم بياميزد و اصطلاحاً جزو رباعيات سرگردان قرار گيرد. | ||