۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
مؤلف صرفا پيرو نظريات [[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین|صاحب معالم]] | مؤلف صرفا پيرو نظريات [[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین|صاحب معالم]] نيست، بلكه در بسيارى موارد داراى ابتكارات و نظريات جديدى مى‌باشد. مثلا در بحث اجتماع امر و نهى، اگر چه [[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین|صاحب معالم]] اجتماع امر و نهى را محال مى‌داند، اما ملا محمد صالح با تبيين تغاير جهت به سبب اعتبار، اين اجتماع را محال نمى‌داند.(صفحات 120 تا 122) | ||
احاطه مؤلف به حواشى [[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین|صاحب معالم]] | احاطه مؤلف به حواشى [[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین|صاحب معالم]] و فرزندش محمد بن حسن در توضيح و تفسير معالم به اين كتاب اعتبار خاصى داده است. گاهى نيز در مقام دفاع از نظر [[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین|صاحب معالم]] به حواشى فرزندش جواب مى‌دهد مثل «و لا يرد عليه ما أورده ولده قدس سره...» | ||
از ديگر نكات مثبت كتاب اينكه به حكايت و نقل با واسطه از منابع و مآخذ اكتفا نشده، بلكه مؤلف به صورت مستقيم از منابع نقل قول مى‌كند كه از عبارتهاى كتاب معلوم است مثل: «ابن الحاجب صرّح في شرح المفصّل...، و قال قطب الدين هذا الدليل...» | از ديگر نكات مثبت كتاب اينكه به حكايت و نقل با واسطه از منابع و مآخذ اكتفا نشده، بلكه مؤلف به صورت مستقيم از منابع نقل قول مى‌كند كه از عبارتهاى كتاب معلوم است مثل: «ابن الحاجب صرّح في شرح المفصّل...، و قال قطب الدين هذا الدليل...» | ||
كتاب از معدود شروح معالم است كه اكثر منابع و مآخذ مذكور در معالم را مشخص كرده و براى استفاده محققين از منابع اوليه كلمات [[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین|صاحب معالم]] | كتاب از معدود شروح معالم است كه اكثر منابع و مآخذ مذكور در معالم را مشخص كرده و براى استفاده محققين از منابع اوليه كلمات [[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین|صاحب معالم]] بسيار مفيد مى‌باشد. | ||
در بعضى مباحث كه درك واضح نظريه‌اى مشكل است مثل بحث مقدمه واجب و تفصيل بين مقدمه‌اى كه سبب باشد و مقدمه‌اى كه سبب نباشد، كه منسوب به [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] است، مؤلف خواننده را به تأمّل بيشتر دعوت مى‌كند. | در بعضى مباحث كه درك واضح نظريه‌اى مشكل است مثل بحث مقدمه واجب و تفصيل بين مقدمه‌اى كه سبب باشد و مقدمه‌اى كه سبب نباشد، كه منسوب به [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] است، مؤلف خواننده را به تأمّل بيشتر دعوت مى‌كند. | ||