۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
شرح بر صد کلمه امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۶ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۰۱:۳۱
، ۱۶ ژوئن ۲۰۱۷جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - ' ؛' به '؛') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
مترجم كتاب در ابتدا چنين مى‌نويسد: در كتب رجال و شرح حال‌ها و نه در شرح حاضر، بر اسمى جز اين مطلع نشدم. ليكن سيّد بزرگوار سيد اعجازالدين حسين نيشابورى كنتورى(ره) در كتاب «كشف الحجب و الاستار عن اسامى الكتب و الاسفار» در حرف شين نسخه چاپى صفحه 349 چنين گفته است: «شرح سخن اميرمؤمنان(ع) به نام صد كلمه از شيخ [[ابن میثم، میثم بن علی|كمال‌الدين ميثم بن على بن ميثم بحرانى]] | مترجم كتاب در ابتدا چنين مى‌نويسد: در كتب رجال و شرح حال‌ها و نه در شرح حاضر، بر اسمى جز اين مطلع نشدم. ليكن سيّد بزرگوار سيد اعجازالدين حسين نيشابورى كنتورى(ره) در كتاب «كشف الحجب و الاستار عن اسامى الكتب و الاسفار» در حرف شين نسخه چاپى صفحه 349 چنين گفته است: «شرح سخن اميرمؤمنان(ع) به نام صد كلمه از شيخ [[ابن میثم، میثم بن علی|كمال‌الدين ميثم بن على بن ميثم بحرانى]] شارح نهج‌البلاغه مى‌باشد و اسم آن منهاج العارفين است». و در حرف (م) صفحه 566 گفته است: «منهاج العارفين در شرح كلام اميرمؤمنان(ع) به نام صد كلمه از شيخ ميثم شارح نهج‌البلاغه مى‌باشد». | ||
گويا اين اسم بعد بر روى كتاب نهاده شده؛ يعنى [[ابن میثم، میثم بن علی|ابن ميثم]] | گويا اين اسم بعد بر روى كتاب نهاده شده؛ يعنى [[ابن میثم، میثم بن علی|ابن ميثم]] شرح خود را به اين اسم نناميده است. ليكن چون شرح مطالبى بلند و بحث‌هايى مهمّ و فوايدى بسيار فراوان از مطالب عرفانى در بر دارد، دانشمندانى كه از آن استفاده كرده‌اند، آن را «منهاج العارفين» ناميده‌اند. | ||
از جمله حكمت‌هاى رسا و آفتاب‌هاى درخشان آن حضرت، يك صد كلمه‌اى است كه حكمت و اندرزهاى لطيف را در بر دارد و ابوعثمان عمرو بن جاحظ از ميان كلمات امام(ع) برگزيده است. جاحظ از كسانى است كه هر دو فضيلت؛ يعنى دانش و ادب را در خود گرد آورده است، و چنين داورى كرده كه هر يك از اين صد كلمه، يك هزار نوع از محسّنات سخن عرب را داراست. | از جمله حكمت‌هاى رسا و آفتاب‌هاى درخشان آن حضرت، يك صد كلمه‌اى است كه حكمت و اندرزهاى لطيف را در بر دارد و ابوعثمان عمرو بن جاحظ از ميان كلمات امام(ع) برگزيده است. جاحظ از كسانى است كه هر دو فضيلت؛ يعنى دانش و ادب را در خود گرد آورده است، و چنين داورى كرده كه هر يك از اين صد كلمه، يك هزار نوع از محسّنات سخن عرب را داراست. | ||