۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
[[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاّصدرا]] | [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاّصدرا]] همان طور كه مدّت‌ها در قرآن و معانى آيات آن، تدبّر و تأمّل مى‌كرد تا بالاخره توفيق يافت كه نگارش تفسير خود را با تفسير سوره حديد آغاز كند و سپس تفسير تعداد ديگرى از سور و آيات را بنويسد، در مورد احاديث اهل بيت(ع) نيز روزگارانى طولانى به تأمّل و تعمّق پرداخت و به گوهرهايى ناب دست يافت و در فكر بود كه كتابى در شرح اين لئالى بسيار ارجمند بنگارد. | ||
امّا آن طور كه خود [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاّصدرا]] | امّا آن طور كه خود [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاّصدرا]] مى‌گويد، (عوائق و عوادى روزگار)، او را از اين كار باز مى‌داشت، تا در نهايت به اصرار گروهى از طالبان حقايق در سال‌هاى آخر عمر به اين كار همّت گماشت و اثرى ممتاز در زمينه احاديث اهل بيت(ع) از خود به يادگار گذاشت. | ||
اما چرا [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاّصدرا]] | اما چرا [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاّصدرا]] براى انجام هدف خود، يعنى شرح حقايق مطرح شده در احاديث اهل بيت(ع) كتاب «كافى» [[کلینی، محمد بن یعقوب|كلينى]] را انتخاب كرد؟ | ||
[[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]]، خود پاسخ اين سؤال را در ديباچه كتابْ چنين بيان كرده است: | [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]]، خود پاسخ اين سؤال را در ديباچه كتابْ چنين بيان كرده است: | ||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
[[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]]، پيش از هر عنوان علمى ديگر، فيلسوف و عارف است و اساس فكرى ايشان با اين دو دانش شكل گرفته است. گرچه - چنان كه پيشتر گفتيم - او در محدوده اين دو دانش محصور نماند و با روى آوردن به قرآن و سنت خود را از اسارت آنها نيز آزاد كرد؛ اما به هر حال، تأثير مبانى و گرايش به اين دو دانش در همه يا بيشتر آثار [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] هويداست. اين مدعا در شرح او بر روايات الكافى نيز صادق است. | [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]]، پيش از هر عنوان علمى ديگر، فيلسوف و عارف است و اساس فكرى ايشان با اين دو دانش شكل گرفته است. گرچه - چنان كه پيشتر گفتيم - او در محدوده اين دو دانش محصور نماند و با روى آوردن به قرآن و سنت خود را از اسارت آنها نيز آزاد كرد؛ اما به هر حال، تأثير مبانى و گرايش به اين دو دانش در همه يا بيشتر آثار [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] هويداست. اين مدعا در شرح او بر روايات الكافى نيز صادق است. | ||
شاهد گرايش [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] | شاهد گرايش [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] به مبانى فلسفى در شرح روايات آن است كه او هر گونه مخالفت با تعمق در معارف الهىِ انعكاس يافته را برخاسته از انديشه حنبلى‌نگرى مى‌داند، كه بر قشر و ظاهر روايات بسنده كرده و خود را از گوهرهاى درون اين صدف‌ها محروم ساخته‌اند. | ||
وى به فقيهانى كه تنها به فتوا دادن بسنده كرده و علم دين را منحصر به فقه دانسته و از تهذيب و سير و سلوك روى گردانده‌اند، شديداً حمله مى‌كند: | وى به فقيهانى كه تنها به فتوا دادن بسنده كرده و علم دين را منحصر به فقه دانسته و از تهذيب و سير و سلوك روى گردانده‌اند، شديداً حمله مى‌كند: | ||
| خط ۹۰: | خط ۹۰: | ||
بر اساس همين مشرب عرفانى است كه او ميان موجودات عالم رابطه معنوى و جذبه طبيعى به ذات عالم و برخوردارى از يك حقيقت روحانى قايل شده و مسئله گريه مناطق زمين و فرشتگان و... را بر مرگ مؤمن حل كرده است. | بر اساس همين مشرب عرفانى است كه او ميان موجودات عالم رابطه معنوى و جذبه طبيعى به ذات عالم و برخوردارى از يك حقيقت روحانى قايل شده و مسئله گريه مناطق زمين و فرشتگان و... را بر مرگ مؤمن حل كرده است. | ||
[[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] | [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] مقصود از اهل ذكر را در آيه شريف ''' «فاسئلوا أهل الذكر، إن كنتم لا تعلمون '''؛ اگر نمى‌دانيد، از اهل ذكر بپرسيد»، صاحبان مكاشفات مى‌داند، كه مى‌توانند دانش را از عالم بالا (لوح محفوظ) به استقلال، بسان پيامبر اكرم(ص) يا به پيروى آن حضرت، بسان اهل بيت(ع) بر صفحه جانشان جارى سازند. | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
| خط ۱۰۱: | خط ۱۰۱: | ||
1. ارائه بحث‌هاى مبسوط و دقيق رجالى. | 1. ارائه بحث‌هاى مبسوط و دقيق رجالى. | ||
[[علامه مجلسى]]، با اختيار سبكى ويژه، پس از نقل روايت تنها به ذكر درجه روايت از نظر مقبوليت و ضعف با عباراتى نظير صحيح، صحيح كالحسن، موثّق، حسنه، ضعيف و... بسنده كرده است. در واقع، ايشان نتيجه نگرش و بررسى رجالى خود را در قالب اصطلاحات ويژه رجالى و حديثى منعكس مى‌سازد، بى‌آنكه به بررسى رجالى ميدانى تك تك راويان بپردازد؛ اما [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] | [[علامه مجلسى]]، با اختيار سبكى ويژه، پس از نقل روايت تنها به ذكر درجه روايت از نظر مقبوليت و ضعف با عباراتى نظير صحيح، صحيح كالحسن، موثّق، حسنه، ضعيف و... بسنده كرده است. در واقع، ايشان نتيجه نگرش و بررسى رجالى خود را در قالب اصطلاحات ويژه رجالى و حديثى منعكس مى‌سازد، بى‌آنكه به بررسى رجالى ميدانى تك تك راويان بپردازد؛ اما [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] بررسى‌هاى رجالى مبسوطى را درباره هر يك از راويان ارائه مى‌كند. | ||
دقت‌هاى رجالى [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] | دقت‌هاى رجالى [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] ستودنى است و چنين باريك‌بينى از يك شخصيت فلسفى، دور از انتظار است. | ||
2. يادكرد دانش‌هاى حديثى. | 2. يادكرد دانش‌هاى حديثى. | ||
| خط ۱۱۵: | خط ۱۱۵: | ||
3. شرح و بسط كامل روايات. | 3. شرح و بسط كامل روايات. | ||
از جمله ويژگى‌هاى آثار تفسيرى و روايى [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] | از جمله ويژگى‌هاى آثار تفسيرى و روايى [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] - كه مى‌توان آن را از امتيازات آنها نيز شمرد -، شرح و بسط همه جانبه آيه يا روايت است. نگاهى به تفسير [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] نشان مى‌دهد كه جولان قلم و گستره پردازش او در جوانب و حيطه‌هاى مختلف تبيين مداليل يك آيه چقدر است. تفسير [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] از اين جهت شبيه تفسير مفاتيح الغيب رازى است. اين امر باعث شده كه جلد نخست تفسير ايشان تنها به تفسير بخشى كوتاه از آيات سوره بقره اختصاص يابد. او در شرح روايات الكافى نيز چنين قلمفرسايى نموده و جلد دوم كتاب، با شرح بخشى از روايات «كتاب الحجّة» خاتمه يافته است. در مقايسه‌اى آشكار ميان شرح [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] با شرح‌هاى [[مازندرانی، محمدصالح بن احمد|ملاصالح مازندرانى]] و نيز شرح مرآةالعقول [[علامه مجلسى]] مى‌توان نتيجه گرفت كه حجم شرح و بسط [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] به مراتب بيشتر از دو شرح ديگر است. | ||
اين امر حكايت از دو واقعيت دارد: | اين امر حكايت از دو واقعيت دارد: | ||
الف. جدّيت و تلاش همه جانبه [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] | الف. جدّيت و تلاش همه جانبه [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] در تبيين مداليل روايات و برطرف كردن تمام ابهام‌هاى موجود در آنها، و همين جديت است كه نمى‌گذارد. او به آسانى از شرح يك روايت فارغ شده و به شرح روايتى ديگر بپردازد. | ||
ب. گستره و عمق دانش [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] | ب. گستره و عمق دانش [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] در زمينه‌هاى گوناگون؛ چنان كه تضلع ايشان در زمينه‌هاى واژه‌شناسى، صرف، نحو، بلاغت، مباحث رجالى، حديث،فلسفه و كلام، تفسير و... به او توانايى و قدرت مى‌بخشد كه قلم را در مسيرهاى گوناگون سير دهد. | ||
4. توجه به ديدگاه‌هاى مختلف. | 4. توجه به ديدگاه‌هاى مختلف. | ||
| خط ۱۲۷: | خط ۱۲۷: | ||
از امتيازات نگاشته‌هاى [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]]، به ويژه نگاشته‌هاى تفسيرى و روايى، توجه ايشان به نظرگاه‌ها و مشرب‌هاى مختلف و دفاع يا ردّ آنهاست. اين امر، نشان مى‌دهد كه [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] از آن دسته متفكرانى كه به رأى ديگران وقعى ننهاده و تنها رفتن به سراغ متون دينى را براى خود امرى ساده و آسان مى‌انگارند نيست. اين امر، همچنين از ميزان تتبع اين حكيم فرزانه از منابع ديگر نيز حكايت دارد. به عبارت روشن‌تر، ايشان خود را ملتزم مى‌ديده كه پيش از شرح و تبيين مداليل روايات، يا همزمان با اين كار، به منابع مرتبط با بحث مراجعه كرده و تا سرحدّ امكان به غناى آن كمك نمايد. | از امتيازات نگاشته‌هاى [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]]، به ويژه نگاشته‌هاى تفسيرى و روايى، توجه ايشان به نظرگاه‌ها و مشرب‌هاى مختلف و دفاع يا ردّ آنهاست. اين امر، نشان مى‌دهد كه [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] از آن دسته متفكرانى كه به رأى ديگران وقعى ننهاده و تنها رفتن به سراغ متون دينى را براى خود امرى ساده و آسان مى‌انگارند نيست. اين امر، همچنين از ميزان تتبع اين حكيم فرزانه از منابع ديگر نيز حكايت دارد. به عبارت روشن‌تر، ايشان خود را ملتزم مى‌ديده كه پيش از شرح و تبيين مداليل روايات، يا همزمان با اين كار، به منابع مرتبط با بحث مراجعه كرده و تا سرحدّ امكان به غناى آن كمك نمايد. | ||
[[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] | [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] برخلاف مشرب خود در كتاب‌هاى فلسفى و عرفانى - كه بى‌مهابا از فلاسفه و عرفا نام برده و به نقل مبسوط گفتار آنان پرداخته - در شرح روايات از بردن نام علما و عرفا و ذكر سخنان آنان - كه در برخى موارد با مخالفت‌ها و مناقشاتى روبه‌رو هستند -، اظهار اعتذار كرده است. | ||
5. ابهام زدايى. | 5. ابهام زدايى. | ||
گاهى برخى از روايات در درون خود، بدون در نظر گرفتن ساير روايات، دچار نوعى ابهام يا اشكال‌اند، و گاه اين اشكال و ابهام در مقايسه آنها با روايات ديگر روى مى‌نمايد. در هر صورت، هنر يك حديث شناس صاحب نظر آن است كه به سادگى از كنار اين گونه روايات نگذرد و كوشش نمايد آن ابهام‌ها يا اشكال‌هاى متصوّر را رفع نمايد. شرح [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدر المتألهين]] | گاهى برخى از روايات در درون خود، بدون در نظر گرفتن ساير روايات، دچار نوعى ابهام يا اشكال‌اند، و گاه اين اشكال و ابهام در مقايسه آنها با روايات ديگر روى مى‌نمايد. در هر صورت، هنر يك حديث شناس صاحب نظر آن است كه به سادگى از كنار اين گونه روايات نگذرد و كوشش نمايد آن ابهام‌ها يا اشكال‌هاى متصوّر را رفع نمايد. شرح [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدر المتألهين]] از چنين امتيازى برخوردار است. | ||
6. برداشت‌هاى دقيق. | 6. برداشت‌هاى دقيق. | ||
بايد [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] | بايد [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] را غواص درياهاى ژرفِ انديشه دانست. عمق و ذوق در افكار اين مرد بزرگ مى‌جوشد و مطالعه آثار اين حكيم نستوه نشان مى‌دهد كه اين آثار، سرشار از نشاط فكرى و ذوق سرشار مؤلف است. گويا او با غواصى همراه شده كه انسان را با خود همراه ساخته و تلاش مى‌كند كه گوهرهاى بس قيمتى را - كه در اعماق آب‌ها از چشم‌ها پنهان مانده - با شادى و شعف وصف‌ناشدنى - كه حكايت از شيدايى خود او دارد - به آدمى نشان دهد. | ||
== نسخه شناسى == | == نسخه شناسى == | ||
| خط ۱۵۰: | خط ۱۵۰: | ||
5-همچنين اين كتاب در سال 1282ق، در يك جلد رحلى چاپ سنگى سپس در سه جلد وزيرى چاپ حروفى شده است. | 5-همچنين اين كتاب در سال 1282ق، در يك جلد رحلى چاپ سنگى سپس در سه جلد وزيرى چاپ حروفى شده است. | ||
نسخه‌اى ديگر از اين كتاب با تصحيح، مقدمه و حواشى [[استادی، رضا|رضا استادى]] | نسخه‌اى ديگر از اين كتاب با تصحيح، مقدمه و حواشى [[استادی، رضا|رضا استادى]] در سه جلد توسط بنياد حكمت صدرا منتشر شده است. | ||
نسخه حاضر در برنامه با تصحيح آقاى [[خواجوی، محمد|محمد خواجوى]] در قطع وزيرى با جلد شوميز در سه جلد(ج اول كتاب العقل و الجهل در 617 صفحه براى بار نخست در سال 1366 ش، ج دوم كتاب فضل العلم و كتاب الحجه در 659 صفحه براى بار نخست در سال 1367ش و ج سوم كتاب التوحيد «القسم الاول» در صفحه462 براى بار نخست در سال 1370ش) توسط موسسه مطالعات و تحقيقات فرهنگى وابسته به وزارت فرهنگ و آموزش عالى، تهران منتشر شده است. | نسخه حاضر در برنامه با تصحيح آقاى [[خواجوی، محمد|محمد خواجوى]] در قطع وزيرى با جلد شوميز در سه جلد(ج اول كتاب العقل و الجهل در 617 صفحه براى بار نخست در سال 1366 ش، ج دوم كتاب فضل العلم و كتاب الحجه در 659 صفحه براى بار نخست در سال 1367ش و ج سوم كتاب التوحيد «القسم الاول» در صفحه462 براى بار نخست در سال 1370ش) توسط موسسه مطالعات و تحقيقات فرهنگى وابسته به وزارت فرهنگ و آموزش عالى، تهران منتشر شده است. | ||
| خط ۱۶۱: | خط ۱۶۱: | ||
2- استادى، رضا، ده نكته درباره «شرح اصول كافى» [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاّصدرا]]، فصلنامه علوم حديث، ش 13. | 2- استادى، رضا، ده نكته درباره «شرح اصول كافى» [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاّصدرا]]، فصلنامه علوم حديث، ش 13. | ||
3- نصيرى، على؛ «نگاهى به شرح [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] | 3- نصيرى، على؛ «نگاهى به شرح [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهين]] بر اصول الكافى»، فصلنامه علوم حديث، ش 24. | ||