۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - '»ا' به '» ا'
جز (جایگزینی متن - 'ع«' به 'ع «') |
جز (جایگزینی متن - '»ا' به '» ا') |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
'''الشافي في الإمامة''' رساله‌اى است به زبان عربى از [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] علم الهدى (متوفاى 436 ه.ق)،فقيه و متكلم نامدار شيعى.[[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] اين رساله را در نقد فصل امامت كتاب «المغنى في ابواب التوحيد و العدل» نوشتۀ قاضى عبدالجبار همدانى (متوفاى 415 ه.ق) از متكلمان نامدار معتزلى به نگارش درآورده و ديدگاه‌هاى او را دربارۀ مسألۀ امامت به چالش كشيده است.در واقع | '''الشافي في الإمامة''' رساله‌اى است به زبان عربى از [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] علم الهدى (متوفاى 436 ه.ق)،فقيه و متكلم نامدار شيعى.[[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] اين رساله را در نقد فصل امامت كتاب «المغنى في ابواب التوحيد و العدل» نوشتۀ قاضى عبدالجبار همدانى (متوفاى 415 ه.ق) از متكلمان نامدار معتزلى به نگارش درآورده و ديدگاه‌هاى او را دربارۀ مسألۀ امامت به چالش كشيده است.در واقع «الشافى» اثرى بس گرانقدر در تاريخ مبارزات فكرى اماميه با ديگر مذاهب اسلامى در سده‌هاى چهارم و پنجم هجرى است از اين‌رو توجه به مطالب مندرج در آن مستلزم در نظر گرفتن پيشينۀ مباحث مطرح دربارۀ امامت نزد معتزله و اماميه است. | ||
[[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] در آغاز اين كتاب به درخواست يكى از شيعيان امامى كه كتاب قاضى عبدالجبار را خوانده و از او درخواست نگارش پاسخى در اين‌باره را داشته، اشاره كرده و آنگاه به نقل سخنان قاضى عبدالجبار در المغنى و پاسخ يك‌به‌يك آنها همت گماشته است.بدين ترتيب الشافي در شمار مبسوطترين آثارى است كه در آن مسألۀ امامت به عنوان يك مسألۀ نظرى مورد بحث و تحليل قرار گرفته است.در اين كتاب،[[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] به ذكر تفاوتهاى زيديه و اماميه از سويى و معتزله و اماميه از سوى ديگر توجه نشان داده و به ردّ بسيارى از اتهامات واردشده بر شيعه مبادرت ورزيده است؛ اتهاماتى مانند عقيده به فزونى علم امام بر علم پيامبر اسلام(ص).عقيدۀ نسبت داده شده به شيعه مبنى بر اينكه در صورت نبودن امام، آسمانها برجاى نخواهند ايستاد، عقيدۀ شيعه دربارۀ ضرورى بودن همۀ معارف، عقيدۀ‌شيعه دربارۀ بداء و تفاوت اجماع نزد شيعه و ديگر مذاهب اسلامى. | [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] در آغاز اين كتاب به درخواست يكى از شيعيان امامى كه كتاب قاضى عبدالجبار را خوانده و از او درخواست نگارش پاسخى در اين‌باره را داشته، اشاره كرده و آنگاه به نقل سخنان قاضى عبدالجبار در المغنى و پاسخ يك‌به‌يك آنها همت گماشته است.بدين ترتيب الشافي در شمار مبسوطترين آثارى است كه در آن مسألۀ امامت به عنوان يك مسألۀ نظرى مورد بحث و تحليل قرار گرفته است.در اين كتاب،[[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] به ذكر تفاوتهاى زيديه و اماميه از سويى و معتزله و اماميه از سوى ديگر توجه نشان داده و به ردّ بسيارى از اتهامات واردشده بر شيعه مبادرت ورزيده است؛ اتهاماتى مانند عقيده به فزونى علم امام بر علم پيامبر اسلام(ص).عقيدۀ نسبت داده شده به شيعه مبنى بر اينكه در صورت نبودن امام، آسمانها برجاى نخواهند ايستاد، عقيدۀ شيعه دربارۀ ضرورى بودن همۀ معارف، عقيدۀ‌شيعه دربارۀ بداء و تفاوت اجماع نزد شيعه و ديگر مذاهب اسلامى. | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
الشافى در سال 1301 ه.ق در تهران به شيوۀ چاپ سنگى منتشر شده است. | الشافى در سال 1301 ه.ق در تهران به شيوۀ چاپ سنگى منتشر شده است. | ||
اين اثر داراى خلاصه‌اى به نام «تلخيص | اين اثر داراى خلاصه‌اى به نام «تلخيص الشافى» است كه توسط [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]](متوفاى 460 ه.ق) شاگرد [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] نگاشته شده است. | ||
نسخه حاضر در برنامه با تحقيق و تعليقات آقاى [[حسینی، عبدالزهراء|سيد عبدالزهراء الحسينى الخطيب]] در 4 جلد در قطع وزيرى با جلد گالينگور (ج اول 335 ص،ج دوم...ص،ج سوم...ص، ج چهارم...ص)براى بار دوم در سال 1410 ه.ق توسط «انتشارات موسسۀ اسماعيليان» قم:منتشر شده است. | نسخه حاضر در برنامه با تحقيق و تعليقات آقاى [[حسینی، عبدالزهراء|سيد عبدالزهراء الحسينى الخطيب]] در 4 جلد در قطع وزيرى با جلد گالينگور (ج اول 335 ص،ج دوم...ص،ج سوم...ص، ج چهارم...ص)براى بار دوم در سال 1410 ه.ق توسط «انتشارات موسسۀ اسماعيليان» قم:منتشر شده است. | ||