۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>'
جز (جایگزینی متن - ' / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده' به '') |
جز (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>') |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
«ابوالبركات عبدالله بن أحمد بن محمود النسفي» ملقب به حافظ الدين النسفي، از علماى حنفى مذهب اهل «أيذَج» از نواحى «اصبهان» است كه در آنجا هم وفات يافته است. «نسف» از بلاد سند مابين جيحون و سمرقند است كه به آن نَخشَب هم گفته مى‌شود و علماى فراوانى در علوم و فنون مختلف در آن پرورش يافته‌اند <ref>النسفي، عبدالله بن احمد، ص17</ref> | «ابوالبركات عبدالله بن أحمد بن محمود النسفي» ملقب به حافظ الدين النسفي، از علماى حنفى مذهب اهل «أيذَج» از نواحى «اصبهان» است كه در آنجا هم وفات يافته است. «نسف» از بلاد سند مابين جيحون و سمرقند است كه به آن نَخشَب هم گفته مى‌شود و علماى فراوانى در علوم و فنون مختلف در آن پرورش يافته‌اند<ref>النسفي، عبدالله بن احمد، ص17</ref> | ||
اطلاعات چندانى از وى در دست نيست. در منابع، تاريخ ولادت وى ضبط نشده و در تاريخ وفاتش نيز اختلاف وجود دارد، به‌گونه‌اى كه برخى، تاريخ وفات او را سال 701ق و برخى سال 710ق و 711ق ذكر كرده‌اند كه قول اخير ارجح است <ref>همان</ref> | اطلاعات چندانى از وى در دست نيست. در منابع، تاريخ ولادت وى ضبط نشده و در تاريخ وفاتش نيز اختلاف وجود دارد، به‌گونه‌اى كه برخى، تاريخ وفات او را سال 701ق و برخى سال 710ق و 711ق ذكر كرده‌اند كه قول اخير ارجح است<ref>همان</ref> | ||
وى در دورانى زندگى مى‌كرد كه بلاد مسلمين، به خاطر حمله مغولان، دچار جنگ و خونريزى بوده و عالمان بزرگى در اين ايام از دست رفتند كه از آن جمله‌اند: تقى الدين ابن الصلاح (ت 643ق)، امام علم الدين سخاوى (ت 643ق)، حافظ ضياء الدين مقدسى (ت 643ق)، علامه يوسف ابن جوزى (ت 656)، شيخ الاسلام العز بن عبدالسلام (ت 660ق)، قاضى شام احمد بن خلكان (ت 681ق)، قطب الدين محمد بن احمد بن على قسطلانى (ت 686ق)، قطب الدين محمد بن مسعود سيرافى <ref>ت بعد 712ق</ref> | وى در دورانى زندگى مى‌كرد كه بلاد مسلمين، به خاطر حمله مغولان، دچار جنگ و خونريزى بوده و عالمان بزرگى در اين ايام از دست رفتند كه از آن جمله‌اند: تقى الدين ابن الصلاح (ت 643ق)، امام علم الدين سخاوى (ت 643ق)، حافظ ضياء الدين مقدسى (ت 643ق)، علامه يوسف ابن جوزى (ت 656)، شيخ الاسلام العز بن عبدالسلام (ت 660ق)، قاضى شام احمد بن خلكان (ت 681ق)، قطب الدين محمد بن احمد بن على قسطلانى (ت 686ق)، قطب الدين محمد بن مسعود سيرافى<ref>ت بعد 712ق</ref> | ||
مصادر تاريخى، اشاره‌اى به مسافرت‌هاى علمى وى نكرده‌اند، مگر سفر او در اواخر عمرش به بغداد كه صاحب «[[كشف الظنون عن أسامي الكتب و الفنون|كشف الظنون]]» متذكر آن گرديده است. در «مفتاح السعادة» نيز به اين نكته اشاره شده است كه در سال 710ق، نزد ابوالمجد محمد بن محمد بن عبدالساتر، تفقه كرده و «الزيادات» را از ابونصر احمد بن محمد بن عمر العتابي البخاري روايت كرده است <ref>همان، ص18</ref> | مصادر تاريخى، اشاره‌اى به مسافرت‌هاى علمى وى نكرده‌اند، مگر سفر او در اواخر عمرش به بغداد كه صاحب «[[كشف الظنون عن أسامي الكتب و الفنون|كشف الظنون]]» متذكر آن گرديده است. در «مفتاح السعادة» نيز به اين نكته اشاره شده است كه در سال 710ق، نزد ابوالمجد محمد بن محمد بن عبدالساتر، تفقه كرده و «الزيادات» را از ابونصر احمد بن محمد بن عمر العتابي البخاري روايت كرده است<ref>همان، ص18</ref> | ||
وى در علم فقه، اصول، تفسير و اصول دين، صاحب آثار زيادى است كه از جمله آن‌هاست: | وى در علم فقه، اصول، تفسير و اصول دين، صاحب آثار زيادى است كه از جمله آن‌هاست: | ||
| خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
14. تأويلات القرآن؛ كه در خلال كتاب «مدارك التنزيل» به آن اشاره شده است. | 14. تأويلات القرآن؛ كه در خلال كتاب «مدارك التنزيل» به آن اشاره شده است. | ||
15. المنافع؛ شرح «النافع» اثر ناصر الدين سمرقندى كه در «تاج التراجم» به آن اشاره شده است <ref>همان، ص19 و 20</ref> | 15. المنافع؛ شرح «النافع» اثر ناصر الدين سمرقندى كه در «تاج التراجم» به آن اشاره شده است<ref>همان، ص19 و 20</ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||