شبهات الملحدين و الإجابة عنها: تفاوت میان نسخه‌ها

گفتنى است كه كتاب حاضر به زبان عربى معاصر نوشته شده است و در آن برخى از تعابير و اصطلاحات امروزى رايج در جوامع عرب زبان مشاهده مى‌شود كه در عربى قديم وجود نداشته است؛ از جمله واژه «فيتو» به معناى وتو است <ref>ر.ك: متن كتاب، ص104</ref>همچنين «نيتشه» يعنى «نيچه» فيلسوف آلمانى- <ref>همان، ص18</ref>

1. نويسنده در مقدمه در توضيح تكرارى بودن مطالب كتاب چنين مى‌نويسد: ممكن است پرسيده شود كه شما در اين موضوع بسيار نوشته‌اى و براى هر اصلى از اصول دين كتاب ويژه‌اى تأليف كرده‌اى حال در اين كتاب هم دوباره همان مطالب را نوشته‌اى؟! جواب اين است: شبهه الحاد در نظر صاحبانش مبتنى بر ادله متعددى است كه برخى از آن را قبلاً نقد كردم و بعد از آن متوجه اين نكته شدم كه آنان بيشتر بر روى اين مطلب متمركز مى‌شوند كه دانش جديد با ايمان به خدا ناسازگار است و مناقشات خود را بر پايه فرآورده‌هاى علوم طبيعى و زيست‌شناسى و روان‌شناسى به پندار خودشان عرضه مى‌دارند و كتاب حاضر، اين بافته‌ها را پنبه مى‌كند. از سوى ديگر ملحدان از تكرار و دوباره و چندباره‌گويى خوددارى نمى‌كنند و ما هم پاسخ مى‌دهيم <ref>ر.ك: مقدمه، ص7- 8</ref>

2. نويسنده، نخست نام كتابش را «الدين و الفطرة» نهاده ولى بعد از آنكه توجه پيدا كرده كه اكثر مطالب كتاب در باب ردّ ملحدان و پاسخ شبهات آنان است نام كتاب را تغيير داده است <ref>همان، ص7</ref>

3. يكى از بحث‌هاى نويسنده، معرفى و نقد برخى از كتاب‌ها است. او چنين مى‌نويسد: نويسنده مشهور الجزايرى، مالك بن نبى، كتابى به زبان فرانسه نوشته و آن را پديده قرآن ناميده است و اين كتاب را استاد [[شاهین، عبدالصبور|عبدالصبور شاهين]]  به عربى ترجمه كرده است و هدف از اين كتاب اثبات نبوت حضرت محمد(ص) از راه حسّ و عقل و نه از راه نصوص و اسرار غيبى و معجزات است. اين اثر راه را براى گمراهان روشن ساخته و معاندان را ساكت و گرفتار ساخته است و هيچ عيبى ندارد جز آنكه پيچيده است و به روش قديمى نوشته شده و اگر روشن و با سبك جديد نوشته مى‌شد، بهتر و فايده‌اش بيشتر بود. به همين جهت برخى از مباحث اين كتاب را به‌صورت مختصر و با تغيير عبارات و البته با حفظ محتوا در اينجا عرضه مى‌كنم <ref>ر.ك: متن كتاب، ص72- 82</ref>

4. نويسنده در بحثى تحت عنوان «فيتو الكنيسة ضدّ الانجيل» يعنى وتوى كنيسه بر ضدّ انجيل، چنين نوشته است: مسيحيان در همه نيايش‌هايشان، يهود را لعنت مى‌كردند زيرا به پندار آنان يهوديان عامل اصلى به صليب كشيده شدن مسيح بودند ولى در سال 1965م يهوديان به سندى دست يافتند موسوم به سند پدر روما، كه يهود را از خون مسيح تبرئه مى‌كرد... درحالى‌كه اين سند، مخالف نصّ صريح انجيل متّى است مبنى بر اينكه خون مسيح بر عهده يهود و اولادشان است. با اين وصف، كاتوليك‌ها و پروتستان‌ها بر روى سند مذكور توافق كردند و آن را مبارك شمردند و لعن يهود را در نيايش‌هايشان ترك كردند. معناى اين مطلب آن است كه كنيسه خودش را مجاز مى‌داند كه بر ضدّ انجيل از حقّ وتو استفاده كند و هر چه را كه مى‌خواهد، در زمان دل‌خواه نسخ كند! <ref>ر.ك: همان، ص104- 105</ref>

5. نويسنده به مسائل سياسى و اجتماعى دوران معاصر هم توجه داشته و از جمله به نقش رژيم غاصب صهيونيستى در برابر مسلمين اشاره كرده و از جمله چنين نوشته است: امروزه آشكار شده است كه هدف از تبرئه صهيونيست‌ها از خون مسيح، پشتيبانى صهيونيسم و اسرائيل است تا به طمع‌هايش بر ضدّ اعراب و مسلمانان دست يابد... و تا زمانى كه صهيونيسم در راه ايجاد دولتى است كه در تورات به آن تصريح شده و از نيل تا فرات ادامه دارد، هيچ اشكالى در تجاوز اسرائيل بر مقدسات مسيحيان در فلسطين نيست! همه اين مطلب و غير آن -كه فراوان است- دلالت دارد كه انجيلى كه الآن موجود است به صاحبان كنيسه اجازه مى‌دهد كه از هر نصى از نصوص انجيل كه خواستند، بگذرند درحالى‌كه قرآن به صراحت اعلام كرده كه از هرگونه تحريفى در امان است و هيچ باطلى در آن راه ندارد <ref>ر.ك: همان، ص105</ref>