پژوهشی پیرامون شهدای کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها

هرچند در مواردى این ساختار به‌طور کامل تحقّق نیافته است؛ زیرا با توجه به حاکمیت دشمنان اهل‌بیت(ع) به هنگام وقوع حادثه و سالیان متمادى پس از آن، عالمان تاریخ و رجال، امکان پرداختن به زندگانى شهداى کربلا را نیافته‏اند و به حداقل اطلاع‏رسانى درباره آنان بسنده کرده‏اند. اما همین مقدار از آگاهى‏هاى به‌دست‌آمده نیز براى دوست‌داران و شیفتگان مکتب حسینى، مغتنم و الهام‏بخش است <ref> ر.ک: همان، ص31-30</ref>

کتاب با مقاله امام حسین(ع)، با این عبارت آغاز شده است: «حضرت سیدالشهدا، حسین بن على(ع)، نوه دخترى پیامبر اکرم(ص) و امام سوم شیعیان است. مادرش فاطمه زهرا (ع) است که او را در روز سوم شعبان سال سوم و به روایتى سوم یا پنجم ماه شعبان سال چهارم هجرى در مدینه منوره به دنیا آورد. هنگامى که نوزاد را نزد رسول خدا (ص) بردند، از دیدارش شادمان گردید و در گوش راست وى اذان و در گوش چپ او اقامه گفت‏»<ref> ر.ک: متن کتاب، ص35</ref>

در نگاهی اجمالی به دیگر مقالات نکته‌ای توجه را به خود جلب می‌کند؛ برخی از مطالب از منابع معاصر نقل می‌شود و هیچ اثری از آنها در منابع کهن وجود ندارد. عباراتی که دال بر این موضوع باشد فراوان است؛ مثلاً درباره ابوعمره زیاد بن عریب می‌خوانیم: «سیره‏نویسان و مورخان پیشین درباره وى سخنى نگفته‏اند، ولى برخى از معاصران او را فرزند عریب بن حنظلة بن دارم بن عبداللَّه بن کعب الصائد... بن همدان دانسته‏اند»<ref> ر.ک: متن کتاب، ص87</ref>

یا اینکه در ذیل این عبارت: «صاحب روضة الشهداء نوشته است که وى در روز عاشورا همراه محمد بن انس و فیروزان، غلام امام حسین(ع)، به کمک عبداللَّه بن حسن(ع) شتافت و پس از کشتن تنى چند از نیروهاى دشمن، توسط بخترى بن سعد و ازرق بن هاشم به شهادت رسید»، چنین می‌خوانیم: «در منابع متقدم مربوط به عاشورا نامى از اسد بن ابى‌دجانه به‌عنوان شهید کربلا برده نشده است». همچنین درباره اسد کلبی می‌خوانیم: «درحالى‌که در منابع کهن مربوط به عاشورا، نام اسد کلبى در شمار شهیدان کربلا دیده نشد»»<ref> ر.ک: همان، ص94</ref>

در نگارش نام تعدادی از شهدای کربلا تصحیف صورت گرفته است؛ لذا نویسنده برخی از نام‌ها را به نام صحیح این افراد ارجاع داده است؛ به‌عنوان مثال اسامی یزید بن مغفل یا مفضل به زید بن معقل ارجاع شده است <ref> ر.ک: همان، ص402</ref>

همچنین است اسامی شهدایی که در صفحات پیشین کتاب از آن‌ها با کنیه یاد شده است؛ مانند: یزید بن مهاجر یا مهاصر که به ابوالشعثاء کندی ارجاع شده است<ref> ر.ک: همان</ref>