۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - '<ref>' به '.<ref>') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
در مقدمه محقق، ضمن اشاره به گوشه‌هايى از زندگانى امام خمينى (ره) و توضيح «قاعده لا ضرر»، اقدامات تحقيقى صورت‌گرفته در كتاب را تشريح كرده است ...<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/13777/1/9 مقدمه، ص9-20]</ref> | در مقدمه محقق، ضمن اشاره به گوشه‌هايى از زندگانى امام خمينى (ره) و توضيح «قاعده لا ضرر»، اقدامات تحقيقى صورت‌گرفته در كتاب را تشريح كرده است ...<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/13777/1/9 مقدمه، ص9-20]</ref> | ||
امام(ره) در مقدمه، به بررسى رواياتى كه دربردارنده «لا ضرر و لا ضرار» است پرداخته و روايات را از طرق شيعه و سنى نقل كرده و در پايان، به سخن [[فخرالمحققین، محمد بن حسن|فخرالمحققين]] | امام(ره) در مقدمه، به بررسى رواياتى كه دربردارنده «لا ضرر و لا ضرار» است پرداخته و روايات را از طرق شيعه و سنى نقل كرده و در پايان، به سخن [[فخرالمحققین، محمد بن حسن|فخرالمحققين]] اشاره مى‌كند كه حديث «لا ضرر و لا ضرار»، متواتر است. سپس نتيجه اين مقدمه را در طليعه فصل اول چنين بيان مى‌كند: «بى‌گمان «لا ضرر و لا ضرار» از معصوم(ع) صادر شده است؛ زيرا اولاً اين روايت ميان شيعه و سنى مشهور است؛ ثانياً روايات دربردارنده اين جمله مستفيض است؛ همان گونه كه بى‌هيچ ترديدى اين جمله در ضمن قضيه سمرة بن جندب وارد شده است» ...<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/13777/1/56 ر.ك: حسينى، سيدعلى، 1373، ص56]</ref> | ||
امام(ره) در فصل اول، قاطعانه به صدور اين جمله از معصوم(ع) در ضمن روايات حكم مى‌كند، اما صدور آن را به‌طور مستقل از معصوم(ع) مورد ترديد و اشكال قرار مى‌دهد و بر [[نایینی، محمدحسین|مرحوم نائينى]] كه مدعى است اين جمله افزون بر اينكه در ضمن روايات وارد شده، مستقلا نيز از معصوم(ع) صادر شده است، خرده مى‌گيرد ...<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/13777/1/56 ر.ك: همان]</ref> | امام(ره) در فصل اول، قاطعانه به صدور اين جمله از معصوم(ع) در ضمن روايات حكم مى‌كند، اما صدور آن را به‌طور مستقل از معصوم(ع) مورد ترديد و اشكال قرار مى‌دهد و بر [[نایینی، محمدحسین|مرحوم نائينى]] كه مدعى است اين جمله افزون بر اينكه در ضمن روايات وارد شده، مستقلا نيز از معصوم(ع) صادر شده است، خرده مى‌گيرد ...<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/13777/1/56 ر.ك: همان]</ref> | ||
امام(ره) فصل دوم را به بيان و بررسى اشكالاتى كه ورود اين جمله در ذيل روايات «شفعه و منع فضول الماء» به دنبال مى‌آورد، پرداخته است. آنگاه ادله علامه [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|شيخ‌الشريعه اصفهانى]] | امام(ره) فصل دوم را به بيان و بررسى اشكالاتى كه ورود اين جمله در ذيل روايات «شفعه و منع فضول الماء» به دنبال مى‌آورد، پرداخته است. آنگاه ادله علامه [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|شيخ‌الشريعه اصفهانى]] را مبنى در وارد نشدن «لا ضرر» در ذيل اين دو قضيه نقل كرده و آنها را مردود مى‌داند و در پايان بر تأييدى كه [[نایینی، محمدحسین|مرحوم نائينى]] از اين مطلب كرده است، سخت انتقاد مى‌كند ...<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/13777/1/56 ر.ك: همان]</ref> | ||
در فصل سوم، امام(ره) وارد نشدن «لا ضرر» را در ذيل اين دو قضيه با دليلى ابتكارى مى‌پذيرد و در فصل چهارم، به تفسير و توضيح كلمه «في الإسلام» و كلمه «على مؤمن» پرداخته و احاديث معتبر را خالى از كلمه «في الإسلام» مى‌داند، اما در مورد كلمه «على مؤمن» مى‌فرمايد: «بعيد نيست بگوييم اطمينان داريم اين كلمه در ضمن روايات وارد شده است» ...<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/13777/1/56 ر.ك: همان]</ref> | در فصل سوم، امام(ره) وارد نشدن «لا ضرر» را در ذيل اين دو قضيه با دليلى ابتكارى مى‌پذيرد و در فصل چهارم، به تفسير و توضيح كلمه «في الإسلام» و كلمه «على مؤمن» پرداخته و احاديث معتبر را خالى از كلمه «في الإسلام» مى‌داند، اما در مورد كلمه «على مؤمن» مى‌فرمايد: «بعيد نيست بگوييم اطمينان داريم اين كلمه در ضمن روايات وارد شده است» ...<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/13777/1/56 ر.ك: همان]</ref> | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
امام(ره) در فصل ششم، به اساسى‌ترين بحث «قاعده لا ضرر»؛ يعنى بررسى معناى كل جمله «لا ضرر و لا ضرار» مى‌پردازد و سه نظريه اصلى را در اين‌باره به‌دقت و با تفصيل مورد پژوهش قرار مى‌دهد. در آغاز، نظر شيخ را نقل كرده، آنگاه سخنان فقيهان و اصوليان برجسته را همانند [[آخوند خراسانى]]، [[نایینی، محمدحسین|مرحوم نائينى]] و مرحوم حائرى در تفسير كلام آن فقيه فرزانه، بيان و هريك را بررسى كرده است ...<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/13777/1/57 ر.ك: همان]</ref> | امام(ره) در فصل ششم، به اساسى‌ترين بحث «قاعده لا ضرر»؛ يعنى بررسى معناى كل جمله «لا ضرر و لا ضرار» مى‌پردازد و سه نظريه اصلى را در اين‌باره به‌دقت و با تفصيل مورد پژوهش قرار مى‌دهد. در آغاز، نظر شيخ را نقل كرده، آنگاه سخنان فقيهان و اصوليان برجسته را همانند [[آخوند خراسانى]]، [[نایینی، محمدحسین|مرحوم نائينى]] و مرحوم حائرى در تفسير كلام آن فقيه فرزانه، بيان و هريك را بررسى كرده است ...<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/13777/1/57 ر.ك: همان]</ref> | ||
در فصل هفتم، امام(ره) همه احتمالات كلام [[شيخ انصارى]] را دوباره بيان كرده و هيچ‌كدام را نمى‌پذيرد و در فصل هشتم، نظريه علامه [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|شيخ‌الشريعه اصفهانى]] | در فصل هفتم، امام(ره) همه احتمالات كلام [[شيخ انصارى]] را دوباره بيان كرده و هيچ‌كدام را نمى‌پذيرد و در فصل هشتم، نظريه علامه [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|شيخ‌الشريعه اصفهانى]] را بررسى مى‌كند ...<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/13777/1/57 ر.ك: همان]</ref> | ||
وى در فصل نهم، نظريه خود را درباره روايت مطرح كرده و براى توضيح آن، مقدمه‌اى بيان مى‌كند و آن اينكه پيامبر(ص) داراى سه مقام و منصب است: | وى در فصل نهم، نظريه خود را درباره روايت مطرح كرده و براى توضيح آن، مقدمه‌اى بيان مى‌كند و آن اينكه پيامبر(ص) داراى سه مقام و منصب است: | ||