۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
عبقات الأنوار فى اثبات امامة الائمة | '''عبقات الأنوار فى اثبات امامة الائمة الاطهار'''، تألیف سيد [[کنتوری، میرحامدحسین|مير حامد حسين هندى]] نيشابورى است كه در ردّ باب امامت كتاب تحفۀ اثنا عشريۀ عبدالعزيز دهلوى - كه در ردّ عقايد شيعه نوشته شده - مى‌باشد. | ||
== ساختار و گزارش محتوا == | == ساختار و گزارش محتوا == | ||
| خط ۲۳۸: | خط ۲۳۸: | ||
مثلا دهلوى خود را به اين مطالب ملتزم دانسته است: | مثلا دهلوى خود را به اين مطالب ملتزم دانسته است: | ||
# در نزد اهل سنت قاعده آنست كه هر كتاب حديثى كه صاحب آن خود را ملتزم به نقل خصوص أخبار صحيح نداند، احاديث آن قابل احتجاج نيست. | |||
# هر چه كه سند نداشته باشد اصلا به آن گوش داده نمى‌شود. | |||
# بايد در احتجاج بر شيعه با اخبار خودشان بر آنها احتجاج نمود، چون اخبار هر فرقه‌اى نزد فرقۀ ديگر حجيّت ندارد. | |||
# احتجاج با احاديث اهل سنت بر شيعه جايز نيست. | |||
امّا در عمل در موارد زيادى بر خلاف آنها عمل كرده و صاحب عبقات به اين موارد توجه داده است. | امّا در عمل در موارد زيادى بر خلاف آنها عمل كرده و صاحب عبقات به اين موارد توجه داده است. | ||
| خط ۲۶۸: | خط ۲۶۵: | ||
==ابعاد مختلف عبقات== | ==ابعاد مختلف عبقات== | ||
#بعد علمى: | |||
#:مير حامد حسين همين كه ديد كتابى نوشته شده كه از نظر دين و علم و جامعه و شرف موضع بايد به توضيح اشتباه انگيزى‌هاى آن پرداخت و جهل پراكنى‌هاى آن را جبران و تفرقه آفرينى‌هاى آن را بازپس رانده و دروغ‌هاى آن را بر ملا ساخت 16. | |||
#:در ابتداء به دنبال گسترش معلومات خويش و پيدا كردن مآخذ و اطلاعات وسيع مى‌رود و سال‌هاى سال از عمر خويش را در اين راه صرف مى‌كند؛ در حالى كه پاسخ دادن به نوشته‌هاى واهى و بى‌ريشۀ تحفه با يك صدم معلومات ايشان هم ممكن بود، امّا مير حامد حسين با اين كار خود تربيت علمى مكتب تشيع و ژرف‌نگرى يك عالم شيعى و احترام گذاشتن به شعور انسانى را به نمايش مى‌گذارد. | |||
مير حامد حسين همين كه ديد كتابى نوشته شده كه از نظر دين و علم و جامعه و شرف موضع بايد به توضيح اشتباه انگيزى‌هاى آن پرداخت و جهل پراكنى‌هاى آن را جبران و تفرقه آفرينى‌هاى آن را بازپس رانده و دروغ‌هاى آن را بر ملا ساخت 16. | #بعد اجتماعى: | ||
#:كتاب‌هايى كه به قصد تخطئه و ردّ مذهب اهل بيت(ع) نوشته مى‌شود، در حقيقت تحقير مفاهيم عالى اسلام، ردّ حكومت عادل معصوم بر حق، طرفدارى از حكومت جباران، دور داشتن مسلمانان از پيروى مكتبى كه با ظلم و ظالم در ستيز است و خيانت به اسلام و مسلمين است و اين آثار از سطح يك شهر و مملكت شروع شده و دامنۀ آن به مسائل عالى بشرى مى‌كشد. لذا كتاب‌هايى كه عالمان شيعه به قصد دفاع و نه هجوم در اين زمينه مى‌نويسند، نظر نادرست ديگران را نسبت به شيعه و پيروى از آل محمد(ص) درست مى‌كند و كم كم به شناخت حق و نزديك شدن مسلمين به هم - به صورت صحيح آن منتهى مى‌گردد. | |||
در ابتداء به دنبال گسترش معلومات خويش و پيدا كردن مآخذ و اطلاعات وسيع مى‌رود و سال‌هاى سال از عمر خويش را در اين راه صرف مى‌كند؛ در حالى كه پاسخ دادن به نوشته‌هاى واهى و بى‌ريشۀ تحفه با يك صدم معلومات ايشان هم ممكن بود، امّا مير حامد حسين با اين كار خود تربيت علمى مكتب تشيع و ژرف‌نگرى يك عالم شيعى و احترام گذاشتن به شعور انسانى را به نمايش مى‌گذارد. | #بعد دينى: | ||
#:اهميت هر دين و مرام به محتواى عقلى و علمى آن است و به بيان ديگر مهم‌ترين بخش از يك دين و عقيده بخش اجتهادى آن است نه بخش تقليدى. چون اين بخش است كه هويت اعتقادى و شخصيت دينى فرد را مى‌سازد. بنابراين كوشندگانى كه با پيگيرى‌هاى علمى و پژوهش‌هاى بيكران خويش مبانى اعتقادى را توضيح مى‌دهند و حجم دلايل و مستندات دين را بالا مى‌برند و بر توان استدلالى و نيروى برهانى دين مى‌افزايند و نقاط نيازمند به استناد و بيان را مطرح مى‌سازند و روشن مى‌كنند، اينان در واقع هويت استوار دين را مى‌شناسانند و جاذبۀ منطق مستقل آيين حق را نيرو مى‌بخشند. | |||
#بعد اخلاص: | |||
#:نقش اخلاص در زندگانى و كارنامۀ عالمان دين مسئله‌اى است بسيار مهم. اگر زندگى و كار و زهد و وفور اخلاص نزد اين عالمان با عالمان ديگر اديان و اقوام و يا استادان و مؤلفانى كه اهل مقام و مدركند مقايسه شود اهميت آنچه ياد شد، آشكار مى‌گردد. | |||
كتاب‌هايى كه به قصد تخطئه و ردّ مذهب اهل بيت(ع) نوشته مى‌شود، در حقيقت تحقير مفاهيم عالى اسلام، ردّ حكومت عادل معصوم بر حق، طرفدارى از حكومت جباران، دور داشتن مسلمانان از پيروى مكتبى كه با ظلم و ظالم در ستيز است و خيانت به اسلام و مسلمين است و اين آثار از سطح يك شهر و مملكت شروع شده و دامنۀ آن به مسائل عالى بشرى مى‌كشد. لذا كتاب‌هايى كه عالمان شيعه به قصد دفاع و نه هجوم در اين زمينه مى‌نويسند، نظر نادرست ديگران را نسبت به شيعه و پيروى از آل محمد(ص) درست مى‌كند و كم كم به شناخت حق و نزديك شدن مسلمين به هم - به صورت صحيح آن منتهى مى‌گردد. | #:عالمان با اخلاص و بلند همت و تقوى پيشۀ مسلمان كه در طول قرون و اعصار انواع مصائب را تحمل كردند و مشعل فروزان حق و حق‌طلبى را سردست گرفتند، چنان بودند و چنان اخلاصى در كار و ايمانى به موضع خويش داشتند. | ||
#بعد اقتدا: | |||
#:يقينا اطلاع از احوال اين گونه عالمان و چگونگى كار و اخلاص آنان و كوشش‌هاى بيكرانى كه در راه خدمت‌هاى مقدس و بزرگ كرده‌اند، مى‌تواند عاملى تربيت كننده و سازنده باشد. | |||
اهميت هر دين و مرام به محتواى عقلى و علمى آن است و به بيان ديگر مهم‌ترين بخش از يك دين و عقيده بخش اجتهادى آن است نه بخش تقليدى. چون اين بخش است كه هويت اعتقادى و شخصيت دينى فرد را مى‌سازد. بنابراين كوشندگانى كه با پيگيرى‌هاى علمى و پژوهش‌هاى بيكران خويش مبانى اعتقادى را توضيح مى‌دهند و حجم دلايل و مستندات دين را بالا مى‌برند و بر توان استدلالى و نيروى برهانى دين مى‌افزايند و نقاط نيازمند به استناد و بيان را مطرح مى‌سازند و روشن مى‌كنند، اينان در واقع هويت استوار دين را مى‌شناسانند و جاذبۀ منطق مستقل آيين حق را نيرو مى‌بخشند. | |||
نقش اخلاص در زندگانى و كارنامۀ عالمان دين مسئله‌اى است بسيار مهم. اگر زندگى و كار و زهد و وفور اخلاص نزد اين عالمان با عالمان ديگر اديان و اقوام و يا استادان و مؤلفانى كه اهل مقام و مدركند مقايسه شود اهميت آنچه ياد شد، آشكار مى‌گردد. | |||
عالمان با اخلاص و بلند همت و تقوى پيشۀ مسلمان كه در طول قرون و اعصار انواع مصائب را تحمل كردند و مشعل فروزان حق و حق‌طلبى را سردست گرفتند، چنان بودند و چنان اخلاصى در كار و ايمانى به موضع خويش داشتند. | |||
يقينا اطلاع از احوال اين گونه عالمان و چگونگى كار و اخلاص آنان و كوشش‌هاى بيكرانى كه در راه خدمت‌هاى مقدس و بزرگ كرده‌اند، مى‌تواند عاملى تربيت كننده و سازنده باشد. | |||
چه بسيار عالمانى كه در زيستنامۀ آنان آمده است كه صاحب دويست اثر بوده‌اند يا بيشتر. آنان از همۀ لحظات عمر استفاده مى‌كرده‌اند و با چشم‌پوشى از همۀ خواهانى‌ها و لذّت‌ها دست به اداى رسالت خويش مى‌زده‌اند. | چه بسيار عالمانى كه در زيستنامۀ آنان آمده است كه صاحب دويست اثر بوده‌اند يا بيشتر. آنان از همۀ لحظات عمر استفاده مى‌كرده‌اند و با چشم‌پوشى از همۀ خواهانى‌ها و لذّت‌ها دست به اداى رسالت خويش مى‌زده‌اند. | ||