۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ه(' به 'ه (') |
جز (جایگزینی متن - 'حضرت على(ع)' به 'حضرت على(ع) ') |
||
خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
بخش سوم، در كلمات قصار [[امام على(ع)]] مىباشد: «درباره مردى گفته كه با زبان به ثناى او مبالغه مىكرد و در دل به او اعتقاد نداشت: من از آن چه تو مىگويى كمترم، و بالاتر از آنم كه عقيده دارى.» | بخش سوم، در كلمات قصار [[امام على(ع)]] مىباشد: «درباره مردى گفته كه با زبان به ثناى او مبالغه مىكرد و در دل به او اعتقاد نداشت: من از آن چه تو مىگويى كمترم، و بالاتر از آنم كه عقيده دارى.» | ||
جلد سوم كتاب، به نام تعليقات كه در ابتدا به حضرت على(ع) و [[شریفالرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] مؤلف نهجالبلاغه و توضيحاتى درباره لغات و عبارت و شخصيتهاى مطرح شده، در متن اصلى مىباشد؛ همانند: «فرعون لقب پادشاهان قديم مصر است. پيش از فتح مصر به دست كمبوجيه پادشاه ايران، بيست و شش سلسله پادشاهان بر مصر حكومت كردند كه هر يك از افراد آن سلسلهها را فرعون و مجموع آنان را فراعنه مىنامند.» | جلد سوم كتاب، به نام تعليقات كه در ابتدا به [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] و [[شریفالرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] مؤلف نهجالبلاغه و توضيحاتى درباره لغات و عبارت و شخصيتهاى مطرح شده، در متن اصلى مىباشد؛ همانند: «فرعون لقب پادشاهان قديم مصر است. پيش از فتح مصر به دست كمبوجيه پادشاه ايران، بيست و شش سلسله پادشاهان بر مصر حكومت كردند كه هر يك از افراد آن سلسلهها را فرعون و مجموع آنان را فراعنه مىنامند.» | ||
== ويژگىها == | == ويژگىها == | ||
خط ۹۲: | خط ۹۲: | ||
#در اين كتاب نهايت دقت به عمل آمده كه ترجمه مطابق با اصل و نثر آن سليس و ساده، و دور از لفاظى و انشاء پردازى باشد. | #در اين كتاب نهايت دقت به عمل آمده كه ترجمه مطابق با اصل و نثر آن سليس و ساده، و دور از لفاظى و انشاء پردازى باشد. | ||
#در هر جا به جاى اسم صريح، ضمير يا اسم اشاره بكار برده شده، ترجمه را نيز بدون ذكر مرجع ضمير يا اسم اشاره انجام داده است، چه اگر تصريح به اسم صلاح بود، خود امام اين كار را مىكرد، و تغيير اين روش علاوه بر اين كه خلاف امانت بود، امكان ايجاد اختلاف بين فرق اسلامى مىرفت، و حكم سنگ تفرقه را پيدا مىكرد، و به نفع زندقه تمام مىشد. | #در هر جا به جاى اسم صريح، ضمير يا اسم اشاره بكار برده شده، ترجمه را نيز بدون ذكر مرجع ضمير يا اسم اشاره انجام داده است، چه اگر تصريح به اسم صلاح بود، خود امام اين كار را مىكرد، و تغيير اين روش علاوه بر اين كه خلاف امانت بود، امكان ايجاد اختلاف بين فرق اسلامى مىرفت، و حكم سنگ تفرقه را پيدا مىكرد، و به نفع زندقه تمام مىشد. | ||
#از ذكر عليه اللّعثه و عليه الرّحمه در دنبال اسامى اشخاص و فرق نيز خوددارى شده، (كما اين كه در اصل خطب نيز چنين چيزى نيست) و هيچ گونه حبّ و بغضى بكار نرفته و تعصب را راه نداده است، چه همان طورى كه حضرت على(ع) مرد جهانى است، سخنان او را هم جهانيان بايد به خوانند، و از آن نفرت نكنند. | #از ذكر عليه اللّعثه و عليه الرّحمه در دنبال اسامى اشخاص و فرق نيز خوددارى شده، (كما اين كه در اصل خطب نيز چنين چيزى نيست) و هيچ گونه حبّ و بغضى بكار نرفته و تعصب را راه نداده است، چه همان طورى كه [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] مرد جهانى است، سخنان او را هم جهانيان بايد به خوانند، و از آن نفرت نكنند. | ||
#در شرح حال اشخاص و همين طور نسبت به حوادث تاريخى و مذاهب و فرق نيز ادب و نزاكت و صداقت را بكار برده، و نظرات خاصى را تحميل و عبارات و كنايات را بىجا و به غرض مخصوصى تأويل ننموده است و تاريخ محض و حقيقت و واقع را در نظر گرفته است. زيرا، اين تأليف، براى طبقه خاص و مذهب معينى فراهم نشده، بلكه، تا هر ملّت و مذهبى و به هر عقيده و مسلكى باشد، به خواندن آن راغب گردد، مؤمن و كافر اجتنا كند، و دوست و دشمن اقتناء ورزد. | #در شرح حال اشخاص و همين طور نسبت به حوادث تاريخى و مذاهب و فرق نيز ادب و نزاكت و صداقت را بكار برده، و نظرات خاصى را تحميل و عبارات و كنايات را بىجا و به غرض مخصوصى تأويل ننموده است و تاريخ محض و حقيقت و واقع را در نظر گرفته است. زيرا، اين تأليف، براى طبقه خاص و مذهب معينى فراهم نشده، بلكه، تا هر ملّت و مذهبى و به هر عقيده و مسلكى باشد، به خواندن آن راغب گردد، مؤمن و كافر اجتنا كند، و دوست و دشمن اقتناء ورزد. | ||
#:چه لحن خارج از نزاكت، و تعصّب دور از درايت، هيچ گاه علّت توقير نشود، و براى مقصود جز تحقير بار نياورد، زيورى كه تفضيل را شايد فرهنگ است، و حليهاى كه برترى را زيبد خرد و سنگ. | #:چه لحن خارج از نزاكت، و تعصّب دور از درايت، هيچ گاه علّت توقير نشود، و براى مقصود جز تحقير بار نياورد، زيورى كه تفضيل را شايد فرهنگ است، و حليهاى كه برترى را زيبد خرد و سنگ. |
ویرایش