۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ولایت علی علیه‌السلام در قرآن کریم و سنت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۷ مهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۴:۰۰
، ۱۷ مهٔ ۲۰۱۷جایگزینی متن - 'حضرت على(ع)' به 'حضرت على(ع) '
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'حضرت على(ع)' به 'حضرت على(ع) ') |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
كتاب، با مقدمه كوتاهى از نويسنده آغاز و مطالب بدون تبويب و فصل‌بندى خاصى ارائه شده است. | كتاب، با مقدمه كوتاهى از نويسنده آغاز و مطالب بدون تبويب و فصل‌بندى خاصى ارائه شده است. | ||
در اين كتاب با استناد به برخى از آيات قرآنى، احاديث و كتاب‌هاى شيعه و سنى، نقش و جايگاه [[امام على(ع)]] و ولايت او و امامان بعد از او تبيين و بررسى شده است. موضوعات كتاب عبارتند از: نامه‌هاى برخى از دانشمندان سنى كه شيعه شده‌اند، چرا موضوع امامت در قرآن مطرح نشده است، چرا نام حضرت على(ع) در قرآن نيامده است، امامت اهل‌بيت(ع) از ديدگاه روايات، حفظ و اجراى شريعت توسط اوصياى پيامبر(ص) و جايگاه حضرت مهدى(عج) در منابع مكتب خلفا <ref>فهرست كتاب‌هاى منتشرشده در اسفندماه 1382، ص 190</ref> | در اين كتاب با استناد به برخى از آيات قرآنى، احاديث و كتاب‌هاى شيعه و سنى، نقش و جايگاه [[امام على(ع)]] و ولايت او و امامان بعد از او تبيين و بررسى شده است. موضوعات كتاب عبارتند از: نامه‌هاى برخى از دانشمندان سنى كه شيعه شده‌اند، چرا موضوع امامت در قرآن مطرح نشده است، چرا نام [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] در قرآن نيامده است، امامت اهل‌بيت(ع) از ديدگاه روايات، حفظ و اجراى شريعت توسط اوصياى پيامبر(ص) و جايگاه حضرت مهدى(عج) در منابع مكتب خلفا <ref>فهرست كتاب‌هاى منتشرشده در اسفندماه 1382، ص 190</ref> | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
دوم: ايشان جزوه‌اى نشر كرده و در آن جزوه، دو امر زير را مطرح كرده است: | دوم: ايشان جزوه‌اى نشر كرده و در آن جزوه، دو امر زير را مطرح كرده است: | ||
گفتار اول: الف) از علماى شيعه بپرسيد چرا نام حضرت على(ع) در قرآن نيست؟ | گفتار اول: الف) از علماى شيعه بپرسيد چرا نام [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] در قرآن نيست؟ | ||
ب) ذكرى از امامت و امامت حضرت على(ع) در قرآن نيست. | ب) ذكرى از امامت و امامت [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] در قرآن نيست. | ||
گفتار دوم: الف) جانشين پيامبر؛ | گفتار دوم: الف) جانشين پيامبر؛ | ||