۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'حضرت على(ع)' به 'حضرت على(ع) '
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده' به '') |
جز (جایگزینی متن - 'حضرت على(ع)' به 'حضرت على(ع) ') |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
ابن معتز در 17 سالگى، جده خويش را از دست داد و از آن پس به مَطيره كه گردشگاهى در نزديكى سامرا بود، نقل مكان كرد. اقامت وى در مطيره حدود 15 سال طول كشيد. بيشتر تأليفات ابن معتز يادگار همين دوران بوده و در اشعارى كه در سال‌هاى واپسين عمر سروده، از اين دوران بسيار ياد كرده است. | ابن معتز در 17 سالگى، جده خويش را از دست داد و از آن پس به مَطيره كه گردشگاهى در نزديكى سامرا بود، نقل مكان كرد. اقامت وى در مطيره حدود 15 سال طول كشيد. بيشتر تأليفات ابن معتز يادگار همين دوران بوده و در اشعارى كه در سال‌هاى واپسين عمر سروده، از اين دوران بسيار ياد كرده است. | ||
ابن معتز با وجود ارادتى كه به حضرت على(ع) اظهار مى‌كرد و اشعار فراوانى كه در مدح آن حضرت مى‌سرود و نيز سروده‌هايى كه در رثاى امام حسين(ع) داشت. از اختلافات و مشاجرات علويان با عباسيان و شورش‌ها و قيام‌هاى آنان بر ضد حكومت عباسيان، سخت دل‌آزرده بود و سوگند ياد كرده بود كه اگر روزى دستش برسد، طالبيان را يكسره از ميان بردارد. | ابن معتز با وجود ارادتى كه به [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] اظهار مى‌كرد و اشعار فراوانى كه در مدح آن حضرت مى‌سرود و نيز سروده‌هايى كه در رثاى امام حسين(ع) داشت. از اختلافات و مشاجرات علويان با عباسيان و شورش‌ها و قيام‌هاى آنان بر ضد حكومت عباسيان، سخت دل‌آزرده بود و سوگند ياد كرده بود كه اگر روزى دستش برسد، طالبيان را يكسره از ميان بردارد. | ||
گويند ابن معتز، حنفى يا حنبلى‌مذهب بوده است، اما ظاهراً وى براى خود آراء به‌خصوص و مذهب ويژه‌اى داشته و نه تنها با فرقه‌هاى شيعى در ستيز بوده، بلكه با مذاهب عامه نيز كاملاً هم‌عقيده نبوده، هرچند نسبت به همه صحابه پيامبر اكرم(ص) ابراز احترام و از مقام آنان دفاع مى‌كرده است. | گويند ابن معتز، حنفى يا حنبلى‌مذهب بوده است، اما ظاهراً وى براى خود آراء به‌خصوص و مذهب ويژه‌اى داشته و نه تنها با فرقه‌هاى شيعى در ستيز بوده، بلكه با مذاهب عامه نيز كاملاً هم‌عقيده نبوده، هرچند نسبت به همه صحابه پيامبر اكرم(ص) ابراز احترام و از مقام آنان دفاع مى‌كرده است. | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
ابن معتز به چيره‌دستى در فن تشبيه شهرت يافته است و قدما تشبيهات وى را مانند مدايح بحترى و هجاهاى ابن رومى ضرب‌المثل كرده‌اند. وى سوگند ياد كرده بود كه هرگاه واژه «كأنَّ» بر ذهن يا زبانش بگذرد، از آوردن تشبيه و استعاره‌اى وافى به مقصود فروگذار نكند. ابن معتز چندان در وادى تشبيه درافتاد و آن‌چنان قريحه شاعرى‌اش با تشبيه درآميخت كه در هر زمينه كه شعرى مى‌سرود، با يك يا چند تشبيه همراه بود؛ به عبارتى بايد گفت كه شعر عربى با سروده‌هاى ابن معتز به مرحله نوينى گام نهاد و مى‌توان وى را بنيان‌گذار مكتب نقاشى با شعر دانست. | ابن معتز به چيره‌دستى در فن تشبيه شهرت يافته است و قدما تشبيهات وى را مانند مدايح بحترى و هجاهاى ابن رومى ضرب‌المثل كرده‌اند. وى سوگند ياد كرده بود كه هرگاه واژه «كأنَّ» بر ذهن يا زبانش بگذرد، از آوردن تشبيه و استعاره‌اى وافى به مقصود فروگذار نكند. ابن معتز چندان در وادى تشبيه درافتاد و آن‌چنان قريحه شاعرى‌اش با تشبيه درآميخت كه در هر زمينه كه شعرى مى‌سرود، با يك يا چند تشبيه همراه بود؛ به عبارتى بايد گفت كه شعر عربى با سروده‌هاى ابن معتز به مرحله نوينى گام نهاد و مى‌توان وى را بنيان‌گذار مكتب نقاشى با شعر دانست. | ||
ابن معتز علاوه بر نوشته‌ها و رسايل، يك سلسله كلمات قصار نيز به شيوه حكما و بزرگان پرداخته است. ابوحيان، ثعالبى، حصرى قيروانى، [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] و ديگران كلمات قصار او را نقل كرده‌اند. ابن معصوم مدنى سخنى درباره قابل قياس نبودن بلاغت ابن معتز با بلاغت حضرت على(ع) دارد كه بى‌اشاره به اين نكته نمى‌تواند باشد كه چه‌بسا ابن معتز با فراهم آوردن بعضى قطعات منثور و ساختن كلمات قصار، جايگاهى در كنار شهرت بلاغت حضرت على(ع) براى خود مى‌طلبيده است. | ابن معتز علاوه بر نوشته‌ها و رسايل، يك سلسله كلمات قصار نيز به شيوه حكما و بزرگان پرداخته است. ابوحيان، ثعالبى، حصرى قيروانى، [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزى]] و ديگران كلمات قصار او را نقل كرده‌اند. ابن معصوم مدنى سخنى درباره قابل قياس نبودن بلاغت ابن معتز با بلاغت [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] دارد كه بى‌اشاره به اين نكته نمى‌تواند باشد كه چه‌بسا ابن معتز با فراهم آوردن بعضى قطعات منثور و ساختن كلمات قصار، جايگاهى در كنار شهرت بلاغت [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] براى خود مى‌طلبيده است. | ||
ابن معتز را در زمره شعراى دانشمند به حساب آورده‌اند. بررسى مجموعه سروده‌هاى ابن معتز و مقايسه آن با آنچه از شرح حالات و افكارش مى‌دانيم، نيز بيانگر آن است كه وى را چندان دستى در علوم زمان نبوده است. | ابن معتز را در زمره شعراى دانشمند به حساب آورده‌اند. بررسى مجموعه سروده‌هاى ابن معتز و مقايسه آن با آنچه از شرح حالات و افكارش مى‌دانيم، نيز بيانگر آن است كه وى را چندان دستى در علوم زمان نبوده است. | ||