۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'م«' به 'م «') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
'''منتخب مكاتيب قطب'''، اثر [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|فيض كاشانى]] (1091ق) و به زبان فارسى است كه پيرامون منتخبى از نامه‌هاى عبدالله قطب بن محيى گردآورى شده است. | |||
== ساختار == | == ساختار == | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
وى، كوشيده است نامه‌هايى را كه دربردارنده روايات نادرست و غير قابل پذيرش از ديدگاه عارفان و حديث‌شناسان شيعى است، حذف كند و نيز برخى نامه‌ها را كه حاوى پاره‌اى مباحث مبتنى بر كلام جبرى و اشعرى است، بزدايد. نامه‌هاى خصوصى كه قطب در پاسخ برخى مريدان خود در احوال‌پرسى از بيماران و تسليت مرگ كسان نوشته است و نيز نامه‌هايى كه در آنها به احوال شخصى سالكان رسيدگى كرده است و يا به مسائلى كه اختصاص به مريدانِ ساكن در اخوان‌آباد دارد و نيز نامه‌هايى كه به بحث‌هاى جدلى و پاسخ به برخى معترضان پرداخته است، در منتخب فيض ديده نمى‌شود. | وى، كوشيده است نامه‌هايى را كه دربردارنده روايات نادرست و غير قابل پذيرش از ديدگاه عارفان و حديث‌شناسان شيعى است، حذف كند و نيز برخى نامه‌ها را كه حاوى پاره‌اى مباحث مبتنى بر كلام جبرى و اشعرى است، بزدايد. نامه‌هاى خصوصى كه قطب در پاسخ برخى مريدان خود در احوال‌پرسى از بيماران و تسليت مرگ كسان نوشته است و نيز نامه‌هايى كه در آنها به احوال شخصى سالكان رسيدگى كرده است و يا به مسائلى كه اختصاص به مريدانِ ساكن در اخوان‌آباد دارد و نيز نامه‌هايى كه به بحث‌هاى جدلى و پاسخ به برخى معترضان پرداخته است، در منتخب فيض ديده نمى‌شود. | ||
«مكاتيب قطب» مجموعه نامه‌هايى است، گردآمده از عارف بزرگ، | «مكاتيب قطب» مجموعه نامه‌هايى است، گردآمده از عارف بزرگ، عبداللَّه قطب بن محيى. | ||
اين نامه‌ها، دربردارنده فراوان نكته‌هاى اخلاقى و اشارات سلوكى است كه قطب به پيروان خود سفارش كرده است. دست‌نويس اين نامه‌ها روزگار بلندى دست‌مايه سلوك عارفان و نور چشم طالبان حقيقت بوده و امروزه نيز هست. در روزگار قطب و شايد به دستور او، دفترى از نامه‌هايى كه مخاطب آنها عمومِ سالكان است، گرد آمده و به سفارش وى بخش‌هايى از آن در جلسه‌هاى ذكر و عِلم، قرائت مى‌شده است. قطب، خود، در نامه‌اى آداب قرائت مكاتيب و بهره‌ورى از آن را گوش‌زد كرده است. | اين نامه‌ها، دربردارنده فراوان نكته‌هاى اخلاقى و اشارات سلوكى است كه قطب به پيروان خود سفارش كرده است. دست‌نويس اين نامه‌ها روزگار بلندى دست‌مايه سلوك عارفان و نور چشم طالبان حقيقت بوده و امروزه نيز هست. در روزگار قطب و شايد به دستور او، دفترى از نامه‌هايى كه مخاطب آنها عمومِ سالكان است، گرد آمده و به سفارش وى بخش‌هايى از آن در جلسه‌هاى ذكر و عِلم، قرائت مى‌شده است. قطب، خود، در نامه‌اى آداب قرائت مكاتيب و بهره‌ورى از آن را گوش‌زد كرده است. | ||