۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
الفصول المهمة في صلاة أبي‌بكر (في مرض رسول‌الله(ص)) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳ مهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۹:۳۲
، ۳ مهٔ ۲۰۱۷جایگزینی متن - 'امیرالمؤمنین(ع)' به 'امیرالمؤمنین(ع) '
جز (جایگزینی متن - 'علامه امینی' به 'علامه امینی ') |
جز (جایگزینی متن - 'امیرالمؤمنین(ع)' به 'امیرالمؤمنین(ع) ') |
||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
فصل ششم، نگاشته آیت‌الله محمدحسن مظفر است که با عنوان «مناقشة ما رواه الجمهور في حق الصحابة و أحاديث الحوض» در قسم دوم از جزء سوم «دلائل الصدق» آمده است. علامه مظفر در این بخش، از نفاق منافقین صحابه و پاسنگینی آنان در جنگ‌ها و فرارشان از حمله در حنین سخن می‌گوید و در این‌باره به احادیث حوض که در کتب صحاح معروف است استشهاد می‌کند. او همچنین از ترک نماز جمعه بعضی از صحابه و به سراغ تجارت و لهو رفتنشان، اتهامشان به رسول‌الله در صدقات، مخالفت‌های عمر با پیامبر(ص) در حج تمتع و نسبت هذیان از جانب او به ساحت معصوم ایشان، عزل ابوبکر به دست پیامبر خدا(ص) از رساندن پیام برائت به اهل مکه، اعطای رایت در خیبر به علی(ع) پس از شکست و عقب‌نشینی ابوبکر و عمر و... صحبت می‌کند.<ref>ر.ک: همان، ص145-199</ref> | فصل ششم، نگاشته آیت‌الله محمدحسن مظفر است که با عنوان «مناقشة ما رواه الجمهور في حق الصحابة و أحاديث الحوض» در قسم دوم از جزء سوم «دلائل الصدق» آمده است. علامه مظفر در این بخش، از نفاق منافقین صحابه و پاسنگینی آنان در جنگ‌ها و فرارشان از حمله در حنین سخن می‌گوید و در این‌باره به احادیث حوض که در کتب صحاح معروف است استشهاد می‌کند. او همچنین از ترک نماز جمعه بعضی از صحابه و به سراغ تجارت و لهو رفتنشان، اتهامشان به رسول‌الله در صدقات، مخالفت‌های عمر با پیامبر(ص) در حج تمتع و نسبت هذیان از جانب او به ساحت معصوم ایشان، عزل ابوبکر به دست پیامبر خدا(ص) از رساندن پیام برائت به اهل مکه، اعطای رایت در خیبر به علی(ع) پس از شکست و عقب‌نشینی ابوبکر و عمر و... صحبت می‌کند.<ref>ر.ک: همان، ص145-199</ref> | ||
فصل هفتم، با عنوان «عدم صلاحية الأمم، الاختيار في الإمامة» از «الطرائف» سید بن طاوس است. سید رضی‌الدین علی بن موسی طاوس، در این فصل در انتخابی بودن امر امامت مناقشه کرده و بیان می‌کند که مردم صلاحیت انتخاب امام را ندارند. او مخالفت‌های برخی از صحابه با نصوص قرآن کریم را بیان می‌کند و متذکر عزم پیامبر بر تأکید بر وصایت امیرالمؤمنین(ع) در مرض موت آن حضرت می‌شود و منع عمر از این کار و نسبت هذیان به پیامبر خدا(ص) توسط او را بیان می‌کند.<ref>ر.ک: همان، ص200-234</ref> | فصل هفتم، با عنوان «عدم صلاحية الأمم، الاختيار في الإمامة» از «الطرائف» سید بن طاوس است. سید رضی‌الدین علی بن موسی طاوس، در این فصل در انتخابی بودن امر امامت مناقشه کرده و بیان می‌کند که مردم صلاحیت انتخاب امام را ندارند. او مخالفت‌های برخی از صحابه با نصوص قرآن کریم را بیان می‌کند و متذکر عزم پیامبر بر تأکید بر وصایت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] در مرض موت آن حضرت می‌شود و منع عمر از این کار و نسبت هذیان به پیامبر خدا(ص) توسط او را بیان می‌کند.<ref>ر.ک: همان، ص200-234</ref> | ||
فصل هشتم، از شیخ ابوالفتح محمد بن علی کراجکی طرابلسی است. این متن در «كتاب التعجب» آمده است. کراجکی در این بخش تأکید می‌کند که رسول خدا در موارد متعددی در زمان حیاتش به خلافت امیرالمؤمنین(ع) وصیت و سفارش کرده. وی از امارت امیرالمؤمنین(ع) به دست رسول‌الله(ص) در تمامی جنگ‌ها (به‌جز تبوک) سخن می‌گوید و بطلان اختیار در قبال نص را ثابت می‌کند؛ یعنی نشان می‌دهد در جایی که نص از جانب خدا بر امارت و ولایت امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب(ع) هست دیگر جایی برای اختیار و انتخاب شخص دیگر به دست مردم باقی نمی‌ماند.<ref>ر.ک: همان، ص235-298</ref> | فصل هشتم، از شیخ ابوالفتح محمد بن علی کراجکی طرابلسی است. این متن در «كتاب التعجب» آمده است. کراجکی در این بخش تأکید می‌کند که رسول خدا در موارد متعددی در زمان حیاتش به خلافت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] وصیت و سفارش کرده. وی از امارت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] به دست رسول‌الله(ص) در تمامی جنگ‌ها (به‌جز تبوک) سخن می‌گوید و بطلان اختیار در قبال نص را ثابت می‌کند؛ یعنی نشان می‌دهد در جایی که نص از جانب خدا بر امارت و ولایت امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب(ع) هست دیگر جایی برای اختیار و انتخاب شخص دیگر به دست مردم باقی نمی‌ماند.<ref>ر.ک: همان، ص235-298</ref> | ||
فصل نهم از [[امینی نجفی، عبدالحسین|علامه امینی]] در «الغدير» است. او به‌طور مفصل از حوادث انقلاب و ارتدادی که بعد از رسول‌الله(ص) حادث شد مینویسد. از بیعت اجباری امیرالمؤمنین(ع)، به آتش کشیدن خانه فاطمه زهرا(س) و... سخن می‌گوید. او فهرستی از این وقایع را با استناد به حقایق تاریخی از منابع موثق عامه بیان می‌کند.<ref>ر.ک: همان، ص299-316</ref> | فصل نهم از [[امینی نجفی، عبدالحسین|علامه امینی]] در «الغدير» است. او به‌طور مفصل از حوادث انقلاب و ارتدادی که بعد از رسول‌الله(ص) حادث شد مینویسد. از بیعت اجباری [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] ، به آتش کشیدن خانه فاطمه زهرا(س) و... سخن می‌گوید. او فهرستی از این وقایع را با استناد به حقایق تاریخی از منابع موثق عامه بیان می‌کند.<ref>ر.ک: همان، ص299-316</ref> | ||
فصل دهم، از سید حامد حسین موسوی هندی با عنوان «في الفضائل المكذوبة للصحابة و مناقشتها» نوشته شده. او در این بخش، چهل حدیث جعلی درباره فضائل صحابه را بیان کرده است. میر حامد حسین این احادیث را افترا به رسول‌الله(ص) می‌داند و در سند آنها با استناد به روایت ثقات علمای رجال عامه خدشه کرده و این روایات را ابطال و رد می‌کند.<ref>ر.ک: همان، ص317-425</ref> | فصل دهم، از سید حامد حسین موسوی هندی با عنوان «في الفضائل المكذوبة للصحابة و مناقشتها» نوشته شده. او در این بخش، چهل حدیث جعلی درباره فضائل صحابه را بیان کرده است. میر حامد حسین این احادیث را افترا به رسول‌الله(ص) می‌داند و در سند آنها با استناد به روایت ثقات علمای رجال عامه خدشه کرده و این روایات را ابطال و رد می‌کند.<ref>ر.ک: همان، ص317-425</ref> | ||
فصل یازدهم از علامه حلی با عنوان «في إثبات الولاية لأميرالمؤمنين(ع)» است. او در چهار بخش، بیان می‌کند که پیامبر اسلام(ص) به جانشینی امیرالمؤمنین(ع) پس از خودشان وصیت کرده‌اند و در انتهای مطلب، حدیث غدیر و اسانید و راویان و مصادر مفصلش از عامه و خاصه را ذکر می‌کند.<ref>ر.ک: همان، ص426-470</ref> | فصل یازدهم از علامه حلی با عنوان «في إثبات الولاية لأميرالمؤمنين(ع)» است. او در چهار بخش، بیان می‌کند که پیامبر اسلام(ص) به جانشینی [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] پس از خودشان وصیت کرده‌اند و در انتهای مطلب، حدیث غدیر و اسانید و راویان و مصادر مفصلش از عامه و خاصه را ذکر می‌کند.<ref>ر.ک: همان، ص426-470</ref> | ||
فصل دوازدهم کتاب، به قلم سید عبدالحسین شرف‌الدین موسوی عاملی، است که در آن چهل حدیث موثق را از مصادر عامه که نص در ولایت امیرالمؤمنین علی(ع) هستند ذکر می‌کند.<ref>ر.ک: همان، ص471-485</ref> | فصل دوازدهم کتاب، به قلم سید عبدالحسین شرف‌الدین موسوی عاملی، است که در آن چهل حدیث موثق را از مصادر عامه که نص در ولایت امیرالمؤمنین علی(ع) هستند ذکر می‌کند.<ref>ر.ک: همان، ص471-485</ref> | ||