قیام جاوید: گردانیده «مقتل الحسين(ع)» ابی‌مخنف: تفاوت میان نسخه‌ها

درباره ‌‌‌واقعه‌ کربلا، نگارش‌های بسیاری شده و آثار بسیاری به زیور طبع آراسته شده است، اما متأسفانه در این میان برخی با پیرایه‌های خرافی و گزافه‌ها، برخی از صحنه‌های این ماجرا را مشوب و مغشوش جلوه داده‌اند. یکی از گزارش‌گران جریان کربلا، ابومخنف لوط بن‌ یحیی‌ ازدی‌ غامدی (متوفی 157ق) است که گزارش او از حماسه کربلا، به علت نزدیکی وی به زمان واقعه و نیز امامی و ثقه بودن او، در مجموع اطمینان‌ ما‌ را‌ بدین مقتل استوار می‌کند، ولی با درنگ در برخی از مطالب کتاب، به تردید‌ دچار می‌شویم‌ که با قاطعیت باید اظهار کنیم نوشته‌های کنونی وی - که به ما رسیده - از ساخته‌های متأخران است. برای آنکه واقعیت تاریخی‌ این‌ حماسه‌ جاودانی را به‌نحوی بایسته و سزاوار، از دریای مواج و متلاطم تاریخ بیرون آورده‌ و زنگار‌ مبالغه‌گویی‌ها و خیال‌بافی‌های جاهلانه و متعصبانه از آن زدوده شود، نیاز بود که از مکتوبات آن‌ دسته‌ از‌ وقایع‌نگاران سده‌های آغازین هجرت پیامبر(ص) که به‌دور از هرگونه حب و بعض، عاشورای حسینی را‌ شرح‌ کرده‌اند، کمک گرفته شود. از جمله این منابع، کتاب «تاريخ الرسل و الملوك» ابوجعفر محمد بن جریر‌ طبری (متوفی‌ 310‌ق) است که گرچه با ابی‌مخنف، سه یا چهار نسل فاصله دارد، اما روایات تاریخی وی را‌ با‌ واسطه‌هایی نقل کرده است که می‌توان تا اندازه‌ای به آنها اطمینان کرد <ref>ر.ک: امین، ع، 1378، ص19</ref>.

انجام این مهم‌ را‌ نویسنده در اثر حاضر برعهده گرفته است. وی با روشی نقادانه‌ و علمی، به استخراج گنجینه پرارزش «مقتل ابی‌مخنف» از [[تاريخ الطبري، تاريخ الأمم و الملوك|تاریخ طبری]]  همت گماشته و 113‌ روایت را که از طریق راویان مختلف درباره جریان کربلا به‌وسیله ابی‌مخنف گزارش شده بود، به‌ ترتیب‌ حوادث‌ تاریخی مدون کرده است. ایشان با رعایت اصل رجحان حقیقت بر عقیدت، به مراجع مختلفی مراجعه‌ کرده‌ و برای تشخیص و تعیین صحت این گزارش‌ها، تحقیق و پژوهش دامنه‌داری کرده‌اند. آن گاه پس از احراز‌ یقین، به‌ ترجمه مطالب پرداخته است <ref>ر.ک: همان</ref>.

نویسنده در مقدمه، توضیح روشنگری درباره روایات و راویان داده و با جدول‌ باارزشی که تنظیم کرده، بر روشنی کتاب افزوده است. ایشان‌ در‌ چند‌ روایت از باب تنزیه، پاره‌ای از اعمال خلاف را‌ که‌ قتله ظالم در این واقعه مرتکب شده بودند، به‌صورت کلی متذکر شده‌اند، تا هم رعایت حفظ‌ امانت‌ در ترجمه شده و هم‌ موجب‌ نزول شأن‌ و کاستی‌ مقام‌ امام(ع) و اهل بیت گرامی وی نشده‌ باشد <ref>ر.ک: همان</ref>.

ابومخنف نخستین کسی است که مقتل امام حسین(ع) را مکتوب کرده است. تا قبل از اقدام وی، مقتل الحسين(ع) عبارت از اطلاعات شفاهی و پراکنده‌ای بود که در اذهان وجود داشت و احتمالا سینه به سینه نقل می‌شد. مقتل ابومخنف را مورخین بعدی در کتب خود نقل کرده‌اند. از آن جمله هشام بن محمد سائب کلبی (شیعی) و مدائنی (سنی) این مقتل را در نوشته‌های خود آورده‌اند...» <ref>ر.ک: مقدمه مترجم، صفحه هفده – سی‌ویک</ref>.

# برخی اشاره‌ها در کتاب موجود است که ممکن است در نگاه نخست از سوی خواننده حاکی از ضعف ایمان و یا هتک حرمت وابستگان به جبهه حسینی تلقی شود. باید در نظر داشته باشیم که تمام مطالب موجود، تراوشات فکری راویان و مخبرین وقایع کربلا می‌باشد؛ یعنی ما تصور حوادث کربلا را از خلال برداشت این افراد درمی‌یابیم. آنان نیز یافته‌های خود را در قالب این کلمات، به ما رسانده‌اند. از آنجا که تلاش شده است مطالب کتاب ابومخنف به‌عنوان نخستین سفر از وقایع کربلا، عینا ترجمه شود، لذا مترجم از تغییر برخی از تعابیر مذکور نیز خودداری کرده است <ref>ر.ک: همان، صفحه سی‌وچهار</ref>.

در پاورقی‌ها علاوه بر ذکر منابع <ref>ر.ک: پاورقی، ص13</ref>، به توضیح برخی از مطالب متن پرداخته شده است <ref>ر.ک: همان، ص18</ref>.