۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'صحیح مسلم' به 'صحيح مسلم '
جز (جایگزینی متن - 'مسند احمد' به 'مسند احمد ') |
جز (جایگزینی متن - 'صحیح مسلم' به 'صحيح مسلم ') |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
مؤلف در مقدمه اول به مسئله امامت پرداخته و گفته است که مسئله امامت در نظر شیعه از مسائل اعتقادی است، ولی در مذهب اهل سنت از مسائل فروع دین بشمار می‌رود که با قهر و غلبه نیز حاصل می‌شود<ref>ر.ک: مقدمه، ص8 و 9</ref> بررسی عدم تحریف قرآن، جایگاه صحابه و صحیح بخاری و مسلم، قول دکتر سالوس درباره حدیث ثقلین از دیگر مباحثی است که مؤلف در مقدمه به آنها اشاره نموده است. | مؤلف در مقدمه اول به مسئله امامت پرداخته و گفته است که مسئله امامت در نظر شیعه از مسائل اعتقادی است، ولی در مذهب اهل سنت از مسائل فروع دین بشمار می‌رود که با قهر و غلبه نیز حاصل می‌شود<ref>ر.ک: مقدمه، ص8 و 9</ref> بررسی عدم تحریف قرآن، جایگاه صحابه و صحیح بخاری و مسلم، قول دکتر سالوس درباره حدیث ثقلین از دیگر مباحثی است که مؤلف در مقدمه به آنها اشاره نموده است. | ||
از جمله اشکالاتی که مؤلف در این مقدمه بر دکتر سالوس می‌گیرد این است که دکتر سالوس از کسانی است که روایات کتب صحیحین ( | از جمله اشکالاتی که مؤلف در این مقدمه بر دکتر سالوس می‌گیرد این است که دکتر سالوس از کسانی است که روایات کتب صحیحین ([[صحيح مسلم]] و صحیح بخاری) را صحیح می‌داند، لکن بر سند روایت ثقلین که در کتاب [[صحيح مسلم]] نیز وجود دارد خدشه وارد می‌کند. حال باید دید این دوگانگی را چگونه می‌تواند حل کند<ref>ر.ک: همان، ص16 و 17</ref> | ||
ایشان در مقدمه دوم پنج مسئله را بدین شرح متذکر شده است: رعایت ادب گفتاری و نوشتاری، استفاده از منابع اهل سنت در جوابگویی، معنا و مصداق شیعه همراه با نمونه‌هایی از راویان اهل سنت که به نام شیعه معروف و متهم شده‌اند، معنا و مفهوم وثاقت در نظر مؤلف، ذکر روایاتی از صحیح بخاری و مسلم که ضعیف السند و دلالت می‌باشند. | ایشان در مقدمه دوم پنج مسئله را بدین شرح متذکر شده است: رعایت ادب گفتاری و نوشتاری، استفاده از منابع اهل سنت در جوابگویی، معنا و مصداق شیعه همراه با نمونه‌هایی از راویان اهل سنت که به نام شیعه معروف و متهم شده‌اند، معنا و مفهوم وثاقت در نظر مؤلف، ذکر روایاتی از صحیح بخاری و مسلم که ضعیف السند و دلالت می‌باشند. | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
مکان و زمان صدور حدیث ثقلین در منابع اهل سنت متفاوت ذکر شده است. برخی در روز عرفه سال حجةالوداع ذکر نموده‌اند و گروهی به هنگام وفات پیامبر و جمعی دیگر غدیر خم را مطرح نموده‌اند. نقل‌های متفاوت از مکان صدور حدیث غدیر باعث تشکیک در روایت نمی‌شود، بلکه باعث تقویت آن می‌شود؛ بدین صورت که می‌توان گفت پیامبر(ص) به‌خاطر اهمیت قرآن و اهل بیتش در هر سه مکان حدیث ثقلین را تکرار و بر آن تأکید نموده‌اند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص42</ref> | مکان و زمان صدور حدیث ثقلین در منابع اهل سنت متفاوت ذکر شده است. برخی در روز عرفه سال حجةالوداع ذکر نموده‌اند و گروهی به هنگام وفات پیامبر و جمعی دیگر غدیر خم را مطرح نموده‌اند. نقل‌های متفاوت از مکان صدور حدیث غدیر باعث تشکیک در روایت نمی‌شود، بلکه باعث تقویت آن می‌شود؛ بدین صورت که می‌توان گفت پیامبر(ص) به‌خاطر اهمیت قرآن و اهل بیتش در هر سه مکان حدیث ثقلین را تکرار و بر آن تأکید نموده‌اند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص42</ref> | ||
حدیث ثقلین در منابع متعددی از اهل سنت ذکر شده است؛ منابعی چون | حدیث ثقلین در منابع متعددی از اهل سنت ذکر شده است؛ منابعی چون [[صحيح مسلم]] ، صحیح ترمزی، [[مسند الإمام أحمد بن حنبل|مسند احمد]] ، صحیح ابن خزیمه، صحیح ابی‌عوانه و...<ref>ر.ک: همان، ص46-49</ref> که بسیاری از علمای اهل سنت همچون محمد بن جریر طبری، محمد بن اسحاق، ازهری، ابن منظور، محاملی، ذهبی، هیثمی، ابن کثیر، سیوطی، مناوی و... بر صحت آن اذعان نموده‌اند<ref>ر.ک: همان، ص49-51</ref> | ||
درباره تواتر این حدیث شریف باید گفت که بیش از سی صحابی و پانزده تابعی این روایت را نقل نموده‌اند<ref>ر.ک: همان، ص52 و 53</ref> علاوه بر آن در قرن دوم به بعد، نیز تعداد زیادی از علمای اهل سنت این حدیث را بازگو نموده‌اند که مؤلف لیستی از آنها را در کتاب خود به دست داده است<ref>ر.ک: همان، ص54-64</ref> | درباره تواتر این حدیث شریف باید گفت که بیش از سی صحابی و پانزده تابعی این روایت را نقل نموده‌اند<ref>ر.ک: همان، ص52 و 53</ref> علاوه بر آن در قرن دوم به بعد، نیز تعداد زیادی از علمای اهل سنت این حدیث را بازگو نموده‌اند که مؤلف لیستی از آنها را در کتاب خود به دست داده است<ref>ر.ک: همان، ص54-64</ref> | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
برخی از علمای اهل سنت همچون مالک در موطأ حدیث را از حیث سند یا متن به‌صورت ناقص و تحریف‌شده ذکر نموده‌اند. مؤلف بعد از مذموم شمردن این کار ناپسند جواب‌هایی از منابع اهل سنت به آنها می‌دهد<ref>ر.ک: همان، ص65-79</ref> | برخی از علمای اهل سنت همچون مالک در موطأ حدیث را از حیث سند یا متن به‌صورت ناقص و تحریف‌شده ذکر نموده‌اند. مؤلف بعد از مذموم شمردن این کار ناپسند جواب‌هایی از منابع اهل سنت به آنها می‌دهد<ref>ر.ک: همان، ص65-79</ref> | ||
از جمله اشکالاتی که دکتر سالوس بر حدیث ثقلین وارد نموده این است که اگر این حدیث صحیح می‌بود هرآینه بخاری آن را در کتابش ذکر می‌نمود. مؤلف در پاسخ می‌گوید: این اشکال وارد نیست؛ زیرا چنین نیست که هر حدیثی که در کتاب صحیح بخاری موجود است صحیح و هر حدیثی که در کتاب او نیست ضعیف و باطل باشد. علاوه بر آن هرچند که بخاری در صحیح خود این روایت را ذکر ننموده است، لکن در کتاب تاریخ کبیرش، این روایت به چشم می‌خورد. مضاف بر این، حدیث ثقلین در | از جمله اشکالاتی که دکتر سالوس بر حدیث ثقلین وارد نموده این است که اگر این حدیث صحیح می‌بود هرآینه بخاری آن را در کتابش ذکر می‌نمود. مؤلف در پاسخ می‌گوید: این اشکال وارد نیست؛ زیرا چنین نیست که هر حدیثی که در کتاب صحیح بخاری موجود است صحیح و هر حدیثی که در کتاب او نیست ضعیف و باطل باشد. علاوه بر آن هرچند که بخاری در صحیح خود این روایت را ذکر ننموده است، لکن در کتاب تاریخ کبیرش، این روایت به چشم می‌خورد. مضاف بر این، حدیث ثقلین در [[صحيح مسلم]] که برخی این کتاب را مقدم بر صحیح بخاری و ارجح از آن می‌دانند آمده است<ref>ر.ک: همان، ص89 و 90</ref> | ||
در باب دوم کتاب، که عنوان آن «فقه حديث الثقلين» است، از: وجود این حدیث در وصیت پیامبر، بررسی فقه الحدیثی این روایت در | در باب دوم کتاب، که عنوان آن «فقه حديث الثقلين» است، از: وجود این حدیث در وصیت پیامبر، بررسی فقه الحدیثی این روایت در [[صحيح مسلم]] ، چند تنبیه و نظر فقه الحدیثی دکتر سالوس درباره حدیث ثقلین و پاسخ به اشکالات آن سخن رفته است. | ||
مؤلف در این بخش از کتاب نیز از منابع دست اول اهل سنت از قبیل شرح نووی بر صحیح بخاری، شرح شاذلی بر صحیح ترمزی، شرح قاری بر کتاب مشکاة و دیگر منابع که خود در ابتدای این باب به آنها اشاره نموده، استفاده برده است<ref>ر.ک: همان، ص169</ref> | مؤلف در این بخش از کتاب نیز از منابع دست اول اهل سنت از قبیل شرح نووی بر صحیح بخاری، شرح شاذلی بر صحیح ترمزی، شرح قاری بر کتاب مشکاة و دیگر منابع که خود در ابتدای این باب به آنها اشاره نموده، استفاده برده است<ref>ر.ک: همان، ص169</ref> | ||