اسرار حج: تفاوت میان نسخه‌ها

در اين کتاب، بيان مختصرى از اسرار و رازهاى شگفت نهفته در فريضه انسان‌ساز «حج» است كه سال‌ها پيش به‌عنوان خاتمه مناسك حج [[مظاهری، حسین|آيت‌الله مظاهرى]] نگاشته شده است و پس از آن به‌صورت جزوه و به نام «اسرار حج» منشر شده و در اختيار حجاج قرار داده شده است .<ref>ر.ك: مقدمه کتاب، ص10 و 11</ref>

#مقام توبه: به معناى رجوع از خوى انسانى به نفس روحانى، رجوع از هوا و هوس و نفس اماره به سمت معنويت و فضايل و تدارك گذشته‌هاست كه هيچ حقى از خدا و خلقش بر عهده او نباشد.<ref>ر.ك: متن کتاب، ص15</ref>

#مقام يقظه: به معناى توجه به قدر و منزلت خانه خدا و حريم پاك او، توجه به اينكه در اين مسافرت نبايد كسى يا چيزى او را مشغول كند، توجه به انجام «بايدها» و «ارزش‌ها» و اجتناب از «نبايدها» و «ضد ارزش‌ها» است .<ref>ر.ك: همان، ص16</ref>

#مقام تخليه: يعنى اينكه دل را يك‌سره از صفات زشت و ناپسند و رذائل اخلاقى خالى كند و ريشه‌هاى هرز صفات رذيله نظير حسد، بخل، كبر، ريا، تملق، شقاوت، جاه‌طلبى و... را كه مايه تيره‌بختى است بركند و فضيلت‌هاى انسانى را جايگزين كند .<ref>ر.ك: همان، ص18</ref>

#مقام تحليه: يعنى سالك راه دوست، بايد بكوشد تا خويشتن را به فضائل اخلاقى بيارايد و اخلاص را سرلوحه كار خويش قرار دهد .<ref>ر.ك: همان</ref>

#مقام تجليه: سالك بايد به‌وسيله رياضات دينيه، به‌ويژه تداوم در تلاوت قرآن به‌همراه تفكر در آن، دعا و تضرع به درگاه خداوند متعال و توسل و توجه به پيشگاه اهل‌بيت(ع)، به مقام «تجليه» صعود كند... در اين مقام، قلب سالك به نور خدا منور مى‌شود .<ref>ر.ك: همان، ص21</ref>

مؤلف مى‌گويد: تمام اين مقامات پنج‌گانه در بيان [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] جلوه‌گر و نمايان است. سپس روايت مربوطه را نقل مى‌كند .<ref>همان، ص22 و 23</ref>

#احرام: يعنى پشت كردن به دنيا و رو نمودن به خدا و رضايت خدا و اجابت امر خدا .<ref>همان، ص27 و 28</ref>

#طواف: تشبهى است به فرشتگانى كه پيرامون عرش خداوند دائم در طوافند .<ref>همان، ص29</ref>

مؤلف اسرار هركدام از اين اعمال را جداگانه توضيح داده است؛ از جمله در ذيل «زيارت مدينه»، در مورد زيارت قبر پيامبر اكرم(ص) و ائمه بقيع(ع) مى‌نويسد: زيارت، مكمل اعمال سالكان و حجاج بشمار مى‌رود و حج بدون زيارت، ناقص و همچون تمسك به قرآن، منهاى ولايت است .<ref>همان، ص48</ref>

منزل سوم، سير من الحق إلى الخلق است. مؤلف در اين‌باره مى‌گويد: حاجى سالك بايد خودسازى‌اى را كه به سوغات آورده است، عملا به ديگران تزريق كند، گفتار و كردار و روش و منش او سرمشق براى ديگران باشد .<ref>همان، ص58</ref>

نكته‌اى را كه سالك بايد در منزل سوم مد نظر داشته باشد اين است كه حساب وى در نزد خدا و اهل‌بيت(ع) و نيز ديگر مردمان، غير از حساب عموم مردم است و با چشم ديگرى نگريسته مى‌شود .<ref>همان، ص61</ref>؛ لذا عمل ناروايش ابهت حج را در ميان مردم، بى‌رنگ يا كم‌رنگ مى‌كند و گناه او به‌اندازه‌اى بزرگ است كه معلوم نيست موفق به توبه شود .<ref>همان، ص62</ref>