۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ')ا' به ') ا') |
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
خط ۱۰۸: | خط ۱۰۸: | ||
مسعودى پس از آن به «ذكر تاريخ پيامبر (ص)» پرداخته است. اين بخش مجملى از تاريخ زندگانى پيامبر (ص) از تولد تا بعثت، از بعثت تا هجرت و از هجرت تا وفات را در بر مىگيرد <ref>ر.ك: همان</ref>. | مسعودى پس از آن به «ذكر تاريخ پيامبر (ص)» پرداخته است. اين بخش مجملى از تاريخ زندگانى پيامبر (ص) از تولد تا بعثت، از بعثت تا هجرت و از هجرت تا وفات را در بر مىگيرد <ref>ر.ك: همان</ref>. | ||
عناوين بعدى كتاب مربوط به خلافت خلفاى راشدين مىباشد. مسعودى ضمن توجه به نسب هريك از خلفا، به خلاصهاى از تاريخ سياسى، نام كاتبان، قاضيان و نقش انگشتر آنان بسنده كرده است. يك بخش از كتاب با يك عنوان جداگانه كه تنها يك صفحه از كل كتاب را تشكيل مىدهد، در «ذكر خلافت حسن بن على (ع)»است <ref>ر.ك: همان</ref>. | عناوين بعدى كتاب مربوط به خلافت خلفاى راشدين مىباشد. مسعودى ضمن توجه به نسب هريك از خلفا، به خلاصهاى از تاريخ سياسى، نام كاتبان، قاضيان و نقش انگشتر آنان بسنده كرده است. يك بخش از كتاب با يك عنوان جداگانه كه تنها يك صفحه از كل كتاب را تشكيل مىدهد، در «ذكر خلافت حسن بن على(ع)»است <ref>ر.ك: همان</ref>. | ||
«تاريخ خلفاى اموى از آغاز تا پايان»، عنوان بعدى است و بيان حوادث مهم سياسى اين دوران مانند قيام امام حسين (ع)، قيام مختار، قدرتگيرى زبيريان، قيام ابن اشعث، قيام يزيد بن مهلب و قيام زيد، موضوعات عمده اين قسمت را تشكيل مىدهد <ref>ر.ك: همان، ص9-10</ref>. | «تاريخ خلفاى اموى از آغاز تا پايان»، عنوان بعدى است و بيان حوادث مهم سياسى اين دوران مانند قيام امام حسين(ع)، قيام مختار، قدرتگيرى زبيريان، قيام ابن اشعث، قيام يزيد بن مهلب و قيام زيد، موضوعات عمده اين قسمت را تشكيل مىدهد <ref>ر.ك: همان، ص9-10</ref>. | ||
«ذكر حوادثى كه پس از قتل مروان بر بنى اميه گذشت»، عنوان بخش ديگر كتاب است. جريان پراكنده شدن بنى اميه در ولايات و چگونگى تشكيل حكومت امويان در اندلس بهوسيله عبدالرحمن بن معاوية بن هشام بن عبدالملك بن مروان در سال 139ق و ادامه اين حكومت تا سال وفات مسعودى و مختصرى از تاريخ حكومت هريك از اين خلفا در اين بخش مورد مداقه قرار گرفته است <ref>همان، ص10</ref>. | «ذكر حوادثى كه پس از قتل مروان بر بنى اميه گذشت»، عنوان بخش ديگر كتاب است. جريان پراكنده شدن بنى اميه در ولايات و چگونگى تشكيل حكومت امويان در اندلس بهوسيله عبدالرحمن بن معاوية بن هشام بن عبدالملك بن مروان در سال 139ق و ادامه اين حكومت تا سال وفات مسعودى و مختصرى از تاريخ حكومت هريك از اين خلفا در اين بخش مورد مداقه قرار گرفته است <ref>همان، ص10</ref>. | ||
عناوين بعدى كتاب مربوط به تاريخ خلفاى بنى عباس از خلافت ابوالعباس سفاح تا خلافت مطيع مىباشد. آغاز روى كار آمدن عباسيان و دعوت آنان، تثبيت مقام وزارت، ولايتعهدى امام رضا (ع) و اخبار مربوط به ايران مانند تأسيس دولت طاهريان، قيام بابك خرمدين، قيام افشين و قيام صاحب الزنج همراه با شرح مختصرى از خلقوخوى خلفا، موضوعات مطروحه اين بخشها را تشكيل مىدهد <ref>همان</ref>. | عناوين بعدى كتاب مربوط به تاريخ خلفاى بنى عباس از خلافت ابوالعباس سفاح تا خلافت مطيع مىباشد. آغاز روى كار آمدن عباسيان و دعوت آنان، تثبيت مقام وزارت، ولايتعهدى امام رضا(ع) و اخبار مربوط به ايران مانند تأسيس دولت طاهريان، قيام بابك خرمدين، قيام افشين و قيام صاحب الزنج همراه با شرح مختصرى از خلقوخوى خلفا، موضوعات مطروحه اين بخشها را تشكيل مىدهد <ref>همان</ref>. | ||
از جمله ويژگىهاى اين كتاب، نوآورىهاى مسعودى در آن است. از جمله آنكه وى در جاىجاى اين اثر، چون زبانشناسى آگاه از ساختار زبانهايى چون فارسىِ باستان، سريانى، يونانى و رومى به بحث از ويژگىهاى اين زبانها، اشتقاق واژهها و معانىِ آنها پرداختهاست. وى از پسِ عبرى، عربى را از همه زبانها به سريانى نزديكتر و تفاوت اين دو زبان را اندك مىداند. او زبان سريانى را فاقد «فا» و شمار حروف و صداهاى خطى كه زرتشت پديد آورد و مجوسان آن را «كشن دبيره»؛ يعنى «نوشته همگان» گويند، يكصد و شصت و هر حرف و صدايى را داراى صورتى منفرد و مستقل دانسته است <ref>عسگرى، عليرضا، 1376، ص98</ref>. | از جمله ويژگىهاى اين كتاب، نوآورىهاى مسعودى در آن است. از جمله آنكه وى در جاىجاى اين اثر، چون زبانشناسى آگاه از ساختار زبانهايى چون فارسىِ باستان، سريانى، يونانى و رومى به بحث از ويژگىهاى اين زبانها، اشتقاق واژهها و معانىِ آنها پرداختهاست. وى از پسِ عبرى، عربى را از همه زبانها به سريانى نزديكتر و تفاوت اين دو زبان را اندك مىداند. او زبان سريانى را فاقد «فا» و شمار حروف و صداهاى خطى كه زرتشت پديد آورد و مجوسان آن را «كشن دبيره»؛ يعنى «نوشته همگان» گويند، يكصد و شصت و هر حرف و صدايى را داراى صورتى منفرد و مستقل دانسته است <ref>عسگرى، عليرضا، 1376، ص98</ref>. |
ویرایش