۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
أخبار فخ و خبر يحيی بن عبدالله و أخيه إدريس بن عبدالله (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۲ آوریل ۲۰۱۷، ساعت ۱۳:۴۵
، ۲۲ آوریل ۲۰۱۷جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)'
جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)') |
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
'''أخبار فخّ و خبر يحيى بن عبدالله و أخيه إدريس بن عبدالله''' تأليف [[احمد بن سهل رازى]] (متوفى اوايل قرن چهارم)، به زبان عربى است و موضوع آن بيان اخبارى پيرامون قيام و معركه فخ و زيديه مى‌باشد. | '''أخبار فخّ و خبر يحيى بن عبدالله و أخيه إدريس بن عبدالله''' تأليف [[احمد بن سهل رازى]] (متوفى اوايل قرن چهارم)، به زبان عربى است و موضوع آن بيان اخبارى پيرامون قيام و معركه فخ و زيديه مى‌باشد. | ||
شهرت عمده فخ به دليل واقعه‌اى است كه در روز 8 ذى‌الحجه سال 169ق در زمان هادى عباسى در آن مكان روى داد. در اين روز كه به يوم فخ معروف است، عده زيادى از علويان به جهت قيام بر خليفه عباسى كشته شدند. پيشواى قيام كنندگان، «حسين بن على بن حسن فخى»، معروف به صاحب فخ، نبيره امام حسن مجتبى (ع) بوده‌است». | شهرت عمده فخ به دليل واقعه‌اى است كه در روز 8 ذى‌الحجه سال 169ق در زمان هادى عباسى در آن مكان روى داد. در اين روز كه به يوم فخ معروف است، عده زيادى از علويان به جهت قيام بر خليفه عباسى كشته شدند. پيشواى قيام كنندگان، «حسين بن على بن حسن فخى»، معروف به صاحب فخ، نبيره امام حسن مجتبى(ع) بوده‌است». | ||
== ساختار== | == ساختار== | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
آن‌چه كه در سخنرانى اول كه از «اسحاق بن ابراهيم» روايت شده، به چشم مى‌خورد اسامى بزرگان زيديه است كه «حسين بن على فخى» در خلال سخنرانى از آنها به عنوان «سلف صالح» ياد كرده است كه بيانگر اعتقاد سياسى «حسين فخى» است. برخى از اسامى كه در كلام ايشان به چشم مى‌خورد عبارت است از: | آن‌چه كه در سخنرانى اول كه از «اسحاق بن ابراهيم» روايت شده، به چشم مى‌خورد اسامى بزرگان زيديه است كه «حسين بن على فخى» در خلال سخنرانى از آنها به عنوان «سلف صالح» ياد كرده است كه بيانگر اعتقاد سياسى «حسين فخى» است. برخى از اسامى كه در كلام ايشان به چشم مى‌خورد عبارت است از: | ||
پيامبر خدا(ص)؛ حمزه سيد الشهداء؛ حضرت على (ع)؛ امام حسن (ع)، امام حسين (ع)؛ جعفر بن ابى طالب؛ عبدالله بن حسن؛ ابراهيم بن عبدالله <ref>متن، ص148</ref>. | پيامبر خدا(ص)؛ حمزه سيد الشهداء؛ حضرت على(ع)؛ امام حسن(ع)، امام حسين(ع)؛ جعفر بن ابى طالب؛ عبدالله بن حسن؛ ابراهيم بن عبدالله <ref>متن، ص148</ref>. | ||
مؤلف، چنين گزارش مى‌دهد كه يحيى و ادريس بن عبدالله پس از انصراف و جدايى از حبشه، دعوت‌هايى از شهرهايى مانند: مكه، كوفه داشتند. آنها پس از مشورت با ياران خود به سوى مغرب رفتند <ref>متن، ص164</ref>. | مؤلف، چنين گزارش مى‌دهد كه يحيى و ادريس بن عبدالله پس از انصراف و جدايى از حبشه، دعوت‌هايى از شهرهايى مانند: مكه، كوفه داشتند. آنها پس از مشورت با ياران خود به سوى مغرب رفتند <ref>متن، ص164</ref>. | ||