۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'عطار نیشابوری' به 'عطار نیشابوری '
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'عطار نیشابوری' به 'عطار نیشابوری ') |
||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
فصل اول با عنوان «سیماى امام حسین(ع) در شعر فارسى»، به شاعرانى اختصاص دارد که اثر منظوم مستقلى درباره سالار شهیدان و شهداى کربلا و حادثه کربلا ندارند، ولى با رویکردى کوتاه و گذرا در برخى از آثار منظوم خود از این مهم غافل نماندهاند. در این بخش، نمونههایى از آثار 35 تن از شاعران فارسى‌زبان، از سده پنجم تا سده سیزدهم، ارائه شده است<ref>همان</ref>. | فصل اول با عنوان «سیماى امام حسین(ع) در شعر فارسى»، به شاعرانى اختصاص دارد که اثر منظوم مستقلى درباره سالار شهیدان و شهداى کربلا و حادثه کربلا ندارند، ولى با رویکردى کوتاه و گذرا در برخى از آثار منظوم خود از این مهم غافل نماندهاند. در این بخش، نمونههایى از آثار 35 تن از شاعران فارسى‌زبان، از سده پنجم تا سده سیزدهم، ارائه شده است<ref>همان</ref>. | ||
از جمله شعرایی که در این فصل معرفی شدهاند عبارتند از: ابوزید محمد غضائری رازی (متوفی اوایل سده پنجم هجری)؛ قطران تبریزی (متوفای 466ق)؛ حکیم ناصرخسرو قبادیانی (394-481ق)؛ ادیب صابر ترمذی (متوفای 538ق)؛ سید حسن غزنوی (متوفای 556ق)؛ انوری ابیوردی (متوفای 585ق)؛ خاقانی شروانی (520-595ق)؛ عطار نیشابوری (540-618ق)؛ شیخ مصلح‌الدین سعدی شیرازی (متوفای 691ق)؛ جلال‌الدین محمد مولوی بلخی (604-672ق)؛ خواجوی کرمانی (679-753ق)؛ قاسم انوار تبریزی (757-837ق)؛ عصمت بخارائی (817-898ق)؛ ابوالحسن فراهانی (سده یازدهم هجری) و...<ref>متن کتاب، ص21-51</ref>. | از جمله شعرایی که در این فصل معرفی شدهاند عبارتند از: ابوزید محمد غضائری رازی (متوفی اوایل سده پنجم هجری)؛ قطران تبریزی (متوفای 466ق)؛ حکیم ناصرخسرو قبادیانی (394-481ق)؛ ادیب صابر ترمذی (متوفای 538ق)؛ سید حسن غزنوی (متوفای 556ق)؛ انوری ابیوردی (متوفای 585ق)؛ خاقانی شروانی (520-595ق)؛ [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار نیشابوری]] (540-618ق)؛ شیخ مصلح‌الدین سعدی شیرازی (متوفای 691ق)؛ جلال‌الدین محمد مولوی بلخی (604-672ق)؛ خواجوی کرمانی (679-753ق)؛ قاسم انوار تبریزی (757-837ق)؛ عصمت بخارائی (817-898ق)؛ ابوالحسن فراهانی (سده یازدهم هجری) و...<ref>متن کتاب، ص21-51</ref>. | ||
نویسنده در فصل دوم، بیش از هشتاد منظومه نادر عاشورایى را معرفى کرده است که اغلب آنها به زیور طبع آراسته نشده و از نسخههاى خطى آنها در کتابخانههاى داخل و خارج از ایران نگاهدارى مىشود و معدودى از آنها که به چاپ رسیده، همانند نسخههاى خطى کمیاب و نادرند. این بخش از تذکره، بیشتر جنبه کتابشناسى دارد و نویسنده با معرفى این منظومهها و سرایندگان غالبا گمنام آنها، مشعل فروزانى را فرا راه اهل تحقیق در قلمرو شعر فارسى برافروخته؛ به این امید که هریک از آنان در حد توان و فرصتى که دارند در احیای نشر این گنجینههاى ارزشمند بکوشند و غبار غربت را از چهره این آثار منظوم عاشورایى و سرایندگان گمنام و بااخلاصشان بزدایند و بر غناى گنجینه گرانسنگ شعر آیینى در زبان فارسى بیفزایند<ref>مقدمه مؤلف، ص17</ref>. | نویسنده در فصل دوم، بیش از هشتاد منظومه نادر عاشورایى را معرفى کرده است که اغلب آنها به زیور طبع آراسته نشده و از نسخههاى خطى آنها در کتابخانههاى داخل و خارج از ایران نگاهدارى مىشود و معدودى از آنها که به چاپ رسیده، همانند نسخههاى خطى کمیاب و نادرند. این بخش از تذکره، بیشتر جنبه کتابشناسى دارد و نویسنده با معرفى این منظومهها و سرایندگان غالبا گمنام آنها، مشعل فروزانى را فرا راه اهل تحقیق در قلمرو شعر فارسى برافروخته؛ به این امید که هریک از آنان در حد توان و فرصتى که دارند در احیای نشر این گنجینههاى ارزشمند بکوشند و غبار غربت را از چهره این آثار منظوم عاشورایى و سرایندگان گمنام و بااخلاصشان بزدایند و بر غناى گنجینه گرانسنگ شعر آیینى در زبان فارسى بیفزایند<ref>مقدمه مؤلف، ص17</ref>. | ||