فسئلوا أهل الذكر: تفاوت میان نسخه‌ها

و هنگامى که حضرت موسى(ع) درخواست دیدن و رؤیت خداوند مى‌کند، به او مى‌فرماید: {{متن قرآن| لَنْ تَرٰانِي|سوره=اعراف| آیه=143}}؛ پس چگونه می‌توان پذیرفت احادیثى را که صحیح بخارى و صحیح مسلم نقل کرده‌اند به اینکه: «خداى سبحان در برابر بندگانش نمایان مى‌شود و او را مى‌بینند، چنان‌که ماه را در شب چهاردهم مى‌بینند»، «خداوند هر شب به آسمان دنیا فرود مى‌آید»، «پایش را در جهنم مى‌گذارد، پس جهنم پر مى‌شود»، «پایش را نمایش مى‌دهد تا مؤمنین او را بشناسند» و «خداوند مى‌خندد و تعجب مى‌کند» و مانند آن از روایت‌هایى که خدا را به شکل جسمى متحرک و قابل تحول درمى‌آورد که مثلا دو دست و دو پا دارد و پنج انگشت دارد که آسمان‌ها را بر انگشت اول مى‌گذارد و زمین‌ها را بر انگشت دوم و درختان را بر سوم و آب و خاک را بر چهارم و سایر آفریدگان را بر انگشت پنجم مى‌گذارد. به اعتقاد نویسنده، پاسخ این سؤال، نزد امامان هدایت و چراغان پرفروغ الهى در تاریکى‌ها، این است که خداوند تبارک و تعالى از هر نوع مجانسه، مشاکله، تصویر، تجسیم، تشبیه و محدودیت، کاملا منزه است<ref>همان، ص55-57</ref>.