معجم المؤلفات الإسلامية في الرد علی الفرقة الوهابية: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class='wikiInfo'>

[[پرونده:NUR14797J1.jpg|بندانگشتی|معجم المؤلفات الإسلامية في الرد علی الفرقة الوهابية]]

|-

! نام کتاب!! data-type='bookName'|معجم المؤلفات الإسلامية في الرد علی الفرقة الوهابية

|-

|نام های دیگر کتاب

|data-type='otherBookNames'|

|data-type='authors'|[[محمد علی، عبدالله]] (نويسنده)

|زبان  

|data-type='language'|عربی

|کد کنگره  

|data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|‏BP‎‏ ‎‏207‎‏/‎‏6‎‏ ‎‏/‎‏ع‎‏8‎‏م‎‏6

|موضوع  

|data-type='subject'|وهابیه - دفاعیه‎ها و ردیه‎ها

|ناشر  

|data-type='publisher'|مرکز الزهراء الإسلامي

|مکان نشر  

|data-type='publishPlace'|[بی جا] -

|-

|سال نشر  

|data-type='publishYear'| 1388 هـ.ش یا 1430 هـ.ق یا 2009 م

 

== معرفى اجمالى ==

 

 

'''معجم المؤلفات الإسلامية في الرد على الفرقة الوهابية'''، از آثار مفصل عبدالله محمدعلى، است كه نويسنده در آن، مجموعه‌اى از كتاب‌هايى را كه شخصيت‌هاى گوناگون اسلامى در موضوع نقادى و آسيب‌شناسى فرقه وهابيت نوشته‌اند، به‌صورت شناسنامه‌اى معرفى كرده و گاهى در برخى موارد توضيحاتى درباره موضوعات كتاب و چاپ‌هاى گوناگون آن در زمان‌ها و زبان‌هاى مختلف ذكر كرده است.

 

 

اين كتاب از مقدمه نويسنده و متن اصلى (شامل فهرست عناوين و مشخصات كتاب‌ها به ترتيب حروف الفبا) تشكيل شده است.

نويسنده در مقدمه‌اش كه آن را در سال 1429ق، نوشته و مكان نگارش را مشخص نكرده، با بيان گوشه‌اى از تاريخ فرقه وهابيت و خطر آن و اجماع امت اسلامى بر رد ادعاهاى آن تأكيد كرده است: «... روش اين فرهنگ چنين است:

د)- ادعاى استقراى تام نداريم و اسامى همه نوشته‌هاى علماى امت اسلامى را در زمينه نقادى وهابيت ذكر نكرده‌ايم، بلكه اين مقدارى است كه با همه مشكلات و محدوديت‌ها توانسته‌ايم عرضه كنيم...» <ref>ر.ك: مقدمه كتاب، ص7-18</ref>.

#نويسنده در مقدمه يادآور شده است: اين فرقه و عقايد مخالف اسلام آن را و خرافاتش و بدعت‌هايش را همه مسلمانان - با همه مذاهب و طوائف گوناگونشان - رد كرده‌اند و به اين ترتيب اجماع قطعى بر خروج فرقه وهابيت از جماعت مسلمين، تشكيل شده است و همان گونه كه ردكنندگان بر اين فرقه منحصر به بلاد معينى نيستند، بلكه دانشمندان همه بلاد اسلامى اين گروهك را مردود شمرده‌اند و بدعت‌هايش را باطل دانسته و پندارهايش را نقد كرده و خرافاتش را روشن ساخته‌اند. همه مذاهب اسلامى از اهل سنت، شيعه امامى اثناعشرى، زيدى و... فرقه وهابيت را نقد كرده و مردود شمرده‌اند... <ref>ر.ك: مقدمه كتاب، ص14-15</ref>.

#نويسنده گاه‌گاهى توضيحاتى درباره برخى از منابع معرفى‌شده، آورده است؛ به‌عنوان مثال، در معرفى كتاب «آئين وهابيت»، نوشته است: «آئين وهابيت [به زبان فارسى]، تأليف فقيه محقق شيخ جعفر بن محمدحسين سبحانى تبريزى (متولد 1347ق، سايه‌اش پاينده باد). نويسنده در اين كتاب، جميع موارد اختلاف بين وهابى‌ها و ساير فرق اسلامى را ذكر كرده است. اين كتاب از مقدمه و خاتمه و بيست فصل تشكيل شده است و آن عبارت است از: زندگانى پايه‌گذار مسلك وهابيت، وهابيان و تعمير قبور اولياى خدا، مسجدسازى در كنار قبور صالحان، زيارت قبور مؤمنان از نظر كتاب و سنت، آثار سازنده زيارت قبور شخصيت‌هاى مذهبى، برگزارى نماز و دعا نزد قبور اوليا، توسل به اولياى الهى، آيا بزرگداشت مواليد و وفيات اولياى خدا بدعت است؟ تبرك و استشفا به آثار اوليا، توحيد در عبادت و پرستش، استمداد از اولياى خدا در حال حيات، استمداد از ارواح اولياى الهى، طلب شفاعت از اولياى خدا، بررسى دلائل وهابى‌ها درباره منع درخواست شفاعت، آيا اعتقاد به سلطه غيبى، مايه شرك است، خداوند را به حق و مقام اوليا سوگند دادن، سوگند به غير خدا، نذر بر اهل قبور، نداى اولياى الهى، ابعاد سياسى و اجتماعى حج و...» <ref>ر.ك: متن كتاب، ص22</ref>.

#نمونه‌اى از كار نويسنده براى آشنايى با روش و محتواى اين كتاب، اين است: «103)- «بزرگداشت‌ها در اسلام (پاسخ به شبهات مخالفين)» [به زبان فارسى]، تأليف [[سپهری، محمد|محمد سپهرى]] (1384ق...). اين كتاب، ترجمه كتاب «المواسم و المراسم»، نوشته [[عاملی، جعفر مرتضی|سيد جعفر مرتضى عاملى]] است كه در آن، به دفاع از مراسم و مجالس و محافل مشروع در اقامه عزادارى براى اهل‌البيت(ع) و رد بر وهابيت در اين موضوع پرداخته است. چاپ‌شده در: تهران، سازمان تبليغات اسلامى، 1410ق، 142ص؛ قم، دفتر تبليغات اسلامى، 1417ق، چاپ دوم، 192ص؛ قم، دفتر تبليغات اسلامى، 1420ق، 1378ش، چاپ دوم، 192ص. بنگريد به: معجم التراث الكلامي، ج2، ص64، شماره 2786» <ref>ر.ك: همان، ص71</ref>.

نويسنده براى كتاب حاضر در پايان آن، فقط فهرست منابع و فهرست اجمالى مطالب فراهم كرده <ref>همان، ص475-480</ref> و متأسفانه فهارس فنى (اعلام، امكنه و...) و حتى فهرست تفصيلى مطالب را نيز آماده نكرده است. او براى توليد اثر حاضر از تعداد قابل توجهى (31 كتاب) از منابع مهم استفاده كرده و اسامى و مشخصات كتاب‌شناختى آن را آورده است <ref>ر.ك: همان، ص475-478</ref>.

<references />