الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
<div class="boxTitle"><big>'''[[كشف الغمة في معرفة الأئمة (اربلی)]]'''</big></div>
<div class="boxTitle"><big>'''[[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول]]'''</big></div>
[[پرونده:NUR01530J1.jpg|بندانگشتی|كشف الغمة في معرفة الأئمة (اربلی)|175px]]
[[پرونده:NUR02338.jpg|بندانگشتی|علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|175px]]


'''كشف الغمة في معرفة الائمة(ع)'''، اثر [[اربلی، علی بن عیسی|على بن عيسى إربلى]] (متولد 692ق)، است.
'''ابوالحسن، على بن ابى‌طالب بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبدمناف بن قصى بن كلاب'''، نخستين امام از ائمه اثنى عشر، دومين معصوم از چهارده معصوم(ع) و از ديدگاه اهل‌سنت خليفه چهارم از خلفاى راشدين است. آن حضرت دومين شخص عالم اسلام -پس از رسول اكرم(ص)- و وصى و ولى مطلق هستند و اعتقاد به امامت و وصايت و ولايت آن حضرت و يازده فرزند بزرگوارش يكى از اصول مذهب اماميه است. اما عده‌اى از پيروان و معتقدان آن حضرت به ملاحظه كثرت فضايل و كرامات ايشان از جاده اعتدال منحرف شده و اعتقاداتى فوق اعتقادات شيعه اماميه درباره ايشان پيدا كرده‌اند. اين عده به غلات يعنى غلوكنندگان معروف شده‌اند و هم در نظر اهل سنت و هم در نظر شيعه از جاده هدايت به دور افتاده‌اند و از اهل بدعت و ضلال محسوب مى‌گردند.


اين كتاب، به زبان عربى و در باره زندگى‌نامه و فضايل پيامبر اسلام(ص) و اهل بيت آن حضرت(ع) است.
حضرت على (ع) به جز كنيه ابوالحسن به ابوتراب نيز معروف بود و اين كنيه را حضرت رسول(ص) به او داده بود و آن هنگامى بود كه او را بر روى خاك خوابيده ديده بود و او را بيدار كرده و گرد و خاك از پشت او برافشانده و فرموده بود تو ابوتراب هستى. آن حضرت اين كنيه را چون از جانب رسول اكرم(ص) به او داده شده بود بسيار دوست مى‌داشت و آن را بر كنيه‌ها و القاب ديگر ترجيح مى‌داد. اما بنى‌اميه و دشمنان حضرت در اين كنيه نوعى تحقير و توهين مى‌ديدند و به كسان خود دستور داده بودند كه آن را همچون دشنام و ناسزايى درباره او بكار برند. زياد بن ابيه و پسرش عبيداللّه بن زياد و حجاج بن يوسف ثقفى اين كنيه را درباره او بسيار بكار مى‌بردند.


مؤلف، انگيزه خود را از نگارش اين كتاب، تمسك به ائمه معصومين(ع) و اظهار ارادت به آن خاندان بزرگوار دانسته است.
ابوطالب نام پدر ايشان بود و اين كنيه‌اى بود به جهت پسر بزرگترش كه طالب نام داشت و اين كنيه بر نام واقعى او كه عبدمناف بود غالب آمد و در تاريخ اسلام هيچگاه او را عبدمناف نخوانده‌اند و فقط با ابوطالب از او ياد كرده‌اند. مى‌گويند مادرش او را حيدر نام نهاده بود، اما پدرش ابوطالب نام او را به على تغيير داد. در رجزى كه به آن حضرت منسوب است و آن را در غزوه خيبر در برابر مرحب خيبرى خوانده است تصريح به اين معنى است، زيرا حضرت در اين رجز فرموده است: «أنا الذى سمتنى أمى حيدرة» (من كسى هستم كه مادرم مرا حيدر ناميد).


مصنف، ابتدا، به شرح احوال پيامبر(ص) و زندگى‌نامه آن حضرت پرداخته، پس از آن، پاره‌اى از فضايل بنى هاشم را بيان مى‌كند، سپس به شرح احوال حضرت امير(ع) و به دنبال آن به شرح احوال حضرت فاطمه(س) و در پى آن به شرح احوال حضرت خديجه(س) مى‌پردازد، آن‌گاه بقيه معصومين را به ترتيب ذكر مى‌نمايد.
<div class="mw-ui-button">[[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|'''ادامه''']]</div>
وى، در باره پيامبر و هر يك از ائمه، ابتدا نام و ولادت آنها را ذكر كرده، بعد، زندگى‌نامه آنان را به تفصيل نقل مى‌كند، پس از آن، فضايل و معجزات و افتخارات آنان را بيان كرده و ذريه و اولاد و نسب آنها را مى‌آورد.
 
وصيت‌نامه‌ها و جريان شهادت و وفات آن بزرگواران نيز قسمتى از عناوين كتاب را تشكيل داده است.
 
مؤلف، در جاى جاى كتاب خود استدلال‌هاى فراوان، بر حق بودن شيعه و باطل بودن فرقه‌هاى مختلف ذكر نموده و كتاب، از اين حيث، داراى متنى استدلالى و قوى است.
 
<div class="mw-ui-button">[[كشف الغمة في معرفة الأئمة (اربلی)|'''ادامه''']]</div>
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش