تبریزی، مقصودعلی: تفاوت میان نسخه‌ها

هم اوست كه به هنگام فتح دكن و جنگ با سهيل حبشى، ملازم و مصاحب خان بوده است. نهاوندى از گفته‌هاى ديگران نقل مى‌كند كه وى در دستگاه خان خانان تا مرتبه ميربخشى نيز ارتقاء يافته است. نهاوندى كه به زهد، عرفان، قيام شب و صيام روز مقصودعلى تأكيد مى‌ورزد، خود متوجه ناسازگارى سخن در پذيرفتن مناصب و مقامات از جانب «قدوة العارفين و السالكين»، مقصودعلى تبريزى مى‌شود؛ به اين سبب مى‌گويد: «آنچه راقم را به خاطر مى‌رسد كه اين قسم عارف آگاهى در قبول مهم و منصب دنيوى به غير از نفع خلق الله و مهم‌سازى عبّاد و زهّاد چيز ديگر منظورش نخواهد بود و اميدوار است كه اين بوده باشد». اما آنچه در اين ميان اهميت دارد، وجود اين امير دانش‌دوست و فضل‌پرور و اديب، خان خانان، است كه مورخان، نويسندگان و شاعران، فضايل و بزرگوارى‌هاى او را ستوده‌اند. وى به حق يكى از اركان مهم دولت گوركانى هند و سبب عمده شهرت فضل‌پرورى و دانش و هنردوستى آنان بوده است. در باره او در آراستگى به وجود علما، دانشمندان، ارباب فضل و خداوندان ادب، چيزى از دربار فرمانروايان گوركانى كم نداشته است.