ابن کلبی، هشام بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

بنابر نظر علماى تراجم از جمله ابن‌نديم و [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] و [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن‌خلكان]] و [[ذهبى]]، او علامه در نسب‌شناسى و اخبار عرب و ايّام و وقايع آن بوده است. وى در ساير علوم اسلامى نيز دست داشته و از او دراين‌باره ذكر نام شده هر چند اثرى در دست نيست. او همه علم خود را در نسب‌شناسى از پدرش كه به تأييد بسيارى از رجال‌شناسان از علماى رجال بوده و از صحابه خاصّ امام باقر (ع) بوده، اخذ كرده است. هشام، مباحث نسب‌شناسى پدرش را نظم و توسعه داد و بيش از او به منابع اصلى و اسناد مكتوب، مانند تواريخ حيره و فرس، رجوع كرد و به اين وسيله مهارت و توانايى خويش را در فهم معناى وظيفه علمى مورخ نشان داد.

[[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]] در کتابش به حديث مشهور و ارزشمندى از او اشاره كرده است كه بيانگر اعتقاد او به اهل‌بيت(ع) است. او مى‌گويد: به بيمارى بزرگى دچار شدم كه علمم را فراموش كردم، به نزد جعفر بن محمد(ع) رفتم و علم را در كاسه‌اى به من نوشانيد و دانشم بازگشت. [[امام جعفر صادق(ع)]] او را نزديك خود مى‌نشاند و با روى گشاده وى را مى‌پذيرفت.