۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'مجلسى اول' به 'مجلسى اول ') |
جز (جایگزینی متن - 'صاحب معالم' به 'صاحب معالم ') |
||
خط ۸۹: | خط ۸۹: | ||
دوم، شامل نام آن دسته از علما و مراجعى است كه به اين شرف بزرگ الهى مفتخر گشته و به حضور آن حضرت رسيده، يا صدايش را شنيده و يا به گونهاى ديگر، مشمول عنايات ايشان شدهاند؛ كه پس از نقل گوشهاى از اوصاف و كرامات ايشان، جريان ملاقات توضيح داده شده است. | دوم، شامل نام آن دسته از علما و مراجعى است كه به اين شرف بزرگ الهى مفتخر گشته و به حضور آن حضرت رسيده، يا صدايش را شنيده و يا به گونهاى ديگر، مشمول عنايات ايشان شدهاند؛ كه پس از نقل گوشهاى از اوصاف و كرامات ايشان، جريان ملاقات توضيح داده شده است. | ||
از جمله اين افراد؛ مىتوان به ابن بابويه، [[شيخ صدوق]]، [[شيخ مفيد]]، [[ابنطاووس، علی بن موسی|سيد بن طاووس]]، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]]، [[قطیفی بحرانی، ابراهیم بن سلیمان|شيخ ابراهيم قطيفى]]، محقق اردبيلى، صاحب | از جمله اين افراد؛ مىتوان به ابن بابويه، [[شيخ صدوق]]، [[شيخ مفيد]]، [[ابنطاووس، علی بن موسی|سيد بن طاووس]]، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]]، [[قطیفی بحرانی، ابراهیم بن سلیمان|شيخ ابراهيم قطيفى]]، محقق اردبيلى، [[ابن شهید ثانی، حسن بن زینالدین|صاحب معالم]] ، [[مجلسی، محمدتقی|مجلسى اول]] ، شيخ حر جبل عاملى، سيد صالح عاملى، [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]]، [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ مرتضى انصارى]]، [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]]، ملا محمد اشرفى، آقا نجفى اصفهانى، [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]]، [[فشارکی اصفهانی، محمد بن امیرقاسم|سيد محمد فشاركى]]، شيخ [[حائری یزدی، عبدالکریم|عبدالكريم حائرى]] و آقاى بروجردى اشاره كرد. | ||
در جريان ملاقات سيد بحرالعلوم چنين آمده است كه روزى ايشان وارد حرم [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] شده و شروع به خواند اين بيت مىكند كه «چه خوش است صوت قرآن زتو دلربا شنيدن...» و هنگامى كه سبب آن از سيد سؤال مىشود، در جواب مىفرمايند: چون وارد حرم شدم، حضرت حجت(عج) را ديدم كه تلاوت قرآن مىفرمود و چون صداى ايشان را شنيدم، آن بيت را خواندم و چون وارد حرم شدم، قرائت را ترك فرموده و از حرم بيرون رفتند. | در جريان ملاقات سيد بحرالعلوم چنين آمده است كه روزى ايشان وارد حرم [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] شده و شروع به خواند اين بيت مىكند كه «چه خوش است صوت قرآن زتو دلربا شنيدن...» و هنگامى كه سبب آن از سيد سؤال مىشود، در جواب مىفرمايند: چون وارد حرم شدم، حضرت حجت(عج) را ديدم كه تلاوت قرآن مىفرمود و چون صداى ايشان را شنيدم، آن بيت را خواندم و چون وارد حرم شدم، قرائت را ترك فرموده و از حرم بيرون رفتند. |
ویرایش