۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - ':ف' به ': ف') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
اين كتاب نيز نظير «مصباح الفقيه» و «حاشية الرسائل» وى مملو از تحقيقات فقهى بديع و تطبيق قواعد اصولى بر مصاديق آنان مى‌باشد. | اين كتاب نيز نظير «مصباح الفقيه» و «حاشية الرسائل» وى مملو از تحقيقات فقهى بديع و تطبيق قواعد اصولى بر مصاديق آنان مى‌باشد. | ||
عمق و پيچيدگى مطالب و تحقيقات دقيق همراه با بيان رسا و قلم روان، اين كتاب را از ساير شروح و حواشى ممتاز نموده است و از طرف ديگر مؤلف آن، جزء معدود محشين مكاسب مى‌باشد كه از معروفترين شاگردان [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|[[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى بزرگ]] شيرازى]] | عمق و پيچيدگى مطالب و تحقيقات دقيق همراه با بيان رسا و قلم روان، اين كتاب را از ساير شروح و حواشى ممتاز نموده است و از طرف ديگر مؤلف آن، جزء معدود محشين مكاسب مى‌باشد كه از معروفترين شاگردان [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|[[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى بزرگ]] شيرازى]] (م 1312 ق) بوده و تحقيقات و نظريات شيخ اعظم را به واسطۀ [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى بزرگ]] درك نموده است. | ||
==تاريخ تأليف== | ==تاريخ تأليف== | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
با توجه به اين كه پس از نام [[شيخ انصارى]] (م 1281 ق) كه از وى تعبير به «شيخ مشايخنا» شده است عبارت‌هاى «قدس الله نفسه الزكيّة» يا «طاب ثراه» آورده شده است I(صفحات 105 و 13) كه نشانگر وفات وى مى‌باشد. | با توجه به اين كه پس از نام [[شيخ انصارى]] (م 1281 ق) كه از وى تعبير به «شيخ مشايخنا» شده است عبارت‌هاى «قدس الله نفسه الزكيّة» يا «طاب ثراه» آورده شده است I(صفحات 105 و 13) كه نشانگر وفات وى مى‌باشد. | ||
و همين طور پس از ذكر نام [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]] | و همين طور پس از ذكر نام [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]] بزرگ (م 1312 ق) كه از وى تعبير به «سيد مشايخنا» شده است عبارت‌هاى «دام ظلّه»، «أدام الله أيام إفاضاته»، شده كه نشانگر زنده بودن وى در زمان تأليف كتاب را دارد. (صفحات 495، 359، 366). | ||
بنابراين اين كتاب حدودا بين سال‌هاى 1281 ق تا 1312 ق تأليف شده است. | بنابراين اين كتاب حدودا بين سال‌هاى 1281 ق تا 1312 ق تأليف شده است. | ||