۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
«سخنوران آذربايجان (از قطران تا شهريار)» اثر عزيز دولت‌آبادى، كتابى است به زبان فارسى از نوع تذكره‌هاى خاص، محلى و جديد كه به معرفى سخنوران و شاعران آذربايجان مى‌پردازد. | «سخنوران آذربايجان (از قطران تا شهريار)» اثر عزيز دولت‌آبادى، كتابى است به زبان فارسى از نوع تذكره‌هاى خاص، محلى و جديد كه به معرفى سخنوران و شاعران آذربايجان مى‌پردازد. | ||
اين اثر به هدف آشنايى با سخنوران اين خطه از سرزمين پهناور ايران اسلامى نگارش شده است. مقدمات نگارش اين كتاب از سال 1345ش با انتشار مقالاتى توسط مؤلف | اين اثر به هدف آشنايى با سخنوران اين خطه از سرزمين پهناور ايران اسلامى نگارش شده است. مقدمات نگارش اين كتاب از سال 1345ش با انتشار مقالاتى توسط مؤلف آغاز گرديده و كتاب براى بار نخست بين سال‌هاى 1355 تا 1357ش منتشر شده است. | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
كتاب مشتمل بر يك ديباچه به قلم ناشر و پيشگفتارى از مؤلف | كتاب مشتمل بر يك ديباچه به قلم ناشر و پيشگفتارى از مؤلف است و مؤلف در آن تراجم سخنوران را به ترتيب شهرستان‌هاى استان آذربايجان و مرتب به ترتيب حروف الفبا ذكر كرده است. | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
مؤلف | مؤلف در پيشگفتار به پيشينه نگارش اين اثر و نيز پاره‌اى از اشتباهات تذكره‌نويسان اشاره كرده و سپس به بيان روشى كه خود در نگارش اين اثر بكار برده پرداخته است. در ادامه، تاريخ و جغرافياى تاريخى آذربايجان (آذربايجان پيش از اسلام، آذربايجان و دين اسلام، شهرهاى آذربايجان تا عصر سلجوقيان، آذربايجان از سلجوقيان به بعد و زبان باستانى مردم آذربايجان) را مورد بررسى قرار داده است. | ||
نويسنده در اثر خود، به معرفى 352 تن از اين شاعران و سخنوران، كه 220 تن از آنان متعلق به تبريز هستند، همت گماشته است. در اين اثر از سخنوران و شاعران اردبيل، آذربايجان غربى و آذربايجان شرقى سخن گفته شده است. | نويسنده در اثر خود، به معرفى 352 تن از اين شاعران و سخنوران، كه 220 تن از آنان متعلق به تبريز هستند، همت گماشته است. در اين اثر از سخنوران و شاعران اردبيل، آذربايجان غربى و آذربايجان شرقى سخن گفته شده است. | ||
شيوه مؤلف | شيوه مؤلف در نگارش كتاب بدين گونه است كه ابتدا نام سخنور مورد نظر را آورده و پس از آن شرح حال كوتاهى از وى ارائه نموده و چنانچه تأليفاتى داشته، از آنها نيز نام برده و سپس به ذكر نمونه‌اى از اشعار وى پرداخته است. معرفى سخنوران به تخلص و نسبت آنها صورت گرفته و شاعرى كه تخلص نداشته به لقب يا نام معرفى شده است. همچنين قبل از نقل تراجم سخنوران هر محل، به تاريخ و جغرافياى تاريخى و آثار تاريخى استان و شهرستان مربوط اشاره شده است. | ||
اين اثر در كنار جامعيت و دقت علمى كه در تدوين آن به كار رفته، از منظر روش و شيوه تذكره‌نويسى نيز حائز اهميت است. كسانى كه با تذكره‌هاى مربوط به شعرا سر و كار داشته‌اند، مى‌دانند كه مؤلف ان تذكره‌ها اغلب از رويكرد انتقادى عارى بوده‌اند و هرچه شنيده‌اند و ديده‌اند، بدون اين‌كه سبك و سنگين كنند، در تذكره خود آورده‌اند و در موارد زيادى در مورد چند شاعر عبارات تكرارى و كليشه‌اى ثابتى را به كار برده‌اند. نويسنده در تدوين اين اثر، به روش انتقادى عمل كرده و تا حد توان غث و سمين اين تذكره‌ها را از هم باز شناسانده است. | اين اثر در كنار جامعيت و دقت علمى كه در تدوين آن به كار رفته، از منظر روش و شيوه تذكره‌نويسى نيز حائز اهميت است. كسانى كه با تذكره‌هاى مربوط به شعرا سر و كار داشته‌اند، مى‌دانند كه مؤلف ان تذكره‌ها اغلب از رويكرد انتقادى عارى بوده‌اند و هرچه شنيده‌اند و ديده‌اند، بدون اين‌كه سبك و سنگين كنند، در تذكره خود آورده‌اند و در موارد زيادى در مورد چند شاعر عبارات تكرارى و كليشه‌اى ثابتى را به كار برده‌اند. نويسنده در تدوين اين اثر، به روش انتقادى عمل كرده و تا حد توان غث و سمين اين تذكره‌ها را از هم باز شناسانده است. | ||