۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'ا(' به 'ا (') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
|- | |- | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
|data-type='authors'|[[حسینی میلانی، علی]] | |data-type='authors'|[[حسینی میلانی، علی]] (نويسنده) | ||
|- | |- | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
|- | |- | ||
|سال نشر | |سال نشر | ||
|data-type='publishYear'|1429ق | |data-type='publishYear'|1429ق | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد اتوماسیون | |کد اتوماسیون | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
==معرفی اجمالی== | ==معرفی اجمالی== | ||
'''آية المباهلة'''، کتابی است به زبان عربی، نوشته [[حسینی میلانی، علی|سید علی حسینی میلانی]] | '''آية المباهلة'''، کتابی است به زبان عربی، نوشته [[حسینی میلانی، علی|سید علی حسینی میلانی]] با موضوع کلام شیعه. نویسنده، در این کتاب در پی تفسیر آیه مباهله و بیان دلالت آن بر امامت و ولایت امیرالمؤمنین بعد از پیامبر خدا (ص) است. او برای اثبات این مقصود از روایات اهل سنت بهره می‌برد و گاهی متعرض کلمات بزرگان آن‌ها نیز می‌شود<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص7 </ref>. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
فصل دوم کتاب در بیان تلاش‌های نافرجام و دروغ‌های وحشتناکی است که پیرامون این واقعه صورت گرفته است. پنهان‌سازی و غبارآلود کردن اصل خبر توسط ابن هشام و ابن سید الناس، پنهان کردن ماجرای مباهله توسط بخاری و قرار دادن فضیلت این ا مر برای ابی‌عبیده، تحریفات ابن سعد، ابن جوزی و ابن خلدون، عدم ذکر نام علی بن ابی‌طالب(ع) توسط بلاذری، ابن قیم، ابن کثیر و... در این ماجرا یا ذکر «ناسٌ من الصحابة» به‌جای اسم امیرالمؤمنین علی(ع)، افزودن نام عایشه و حفصه یا حذف نام فاطمه زهرا (س) و افزودن نام‌های ابوبکر و عمر و عثمان و فرزندانشان، از جمله تحریفات در این واقعه است. مؤلف پس از بیان این امور، به بررسی وضعیت دو تن از راویان روایتی که فرزندان خلفای سه‌گانه را با فرزندان علی(ع) و خودشان را با خود آن حضرت هم‌رتبه می‌دانند پرداخته و جعلی و کذب بودن آن را نتیجه می‌گیرد<ref>ر.ک: همان، ص40-55 </ref>. | فصل دوم کتاب در بیان تلاش‌های نافرجام و دروغ‌های وحشتناکی است که پیرامون این واقعه صورت گرفته است. پنهان‌سازی و غبارآلود کردن اصل خبر توسط ابن هشام و ابن سید الناس، پنهان کردن ماجرای مباهله توسط بخاری و قرار دادن فضیلت این ا مر برای ابی‌عبیده، تحریفات ابن سعد، ابن جوزی و ابن خلدون، عدم ذکر نام علی بن ابی‌طالب(ع) توسط بلاذری، ابن قیم، ابن کثیر و... در این ماجرا یا ذکر «ناسٌ من الصحابة» به‌جای اسم امیرالمؤمنین علی(ع)، افزودن نام عایشه و حفصه یا حذف نام فاطمه زهرا (س) و افزودن نام‌های ابوبکر و عمر و عثمان و فرزندانشان، از جمله تحریفات در این واقعه است. مؤلف پس از بیان این امور، به بررسی وضعیت دو تن از راویان روایتی که فرزندان خلفای سه‌گانه را با فرزندان علی(ع) و خودشان را با خود آن حضرت هم‌رتبه می‌دانند پرداخته و جعلی و کذب بودن آن را نتیجه می‌گیرد<ref>ر.ک: همان، ص40-55 </ref>. | ||
در فصل سوم، نویسنده، استدلال‌های امام رضا (ع)، شیخ مفید، شیخ طوسی، اربلی، بیاضی، [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسی]] | در فصل سوم، نویسنده، استدلال‌های امام رضا (ع)، شیخ مفید، شیخ طوسی، اربلی، بیاضی، [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسی]] و علامه حلی را درباره دلالت آیه مباهله بر امامت علی(ع) ذکر می‌کند. بیان جایگاه علی(ع) به‌منزله نفس پیامبر (ص) در این آیه، جان‌مایه استدلال امام رضا (ع) و سایرین (به تبع آن حضرت) را تشکیل می‌دهد<ref>ر.ک: همان، ص59-66 </ref>. نویسنده، آیه را نص در امامت امیرالمؤمنین علی(ع) و دال بر افضلیت ایشان می‌داند. او می‌گوید: نشانه‌های دلالت آیه بر افضلیت علی(ع) موارد ذیل ا ست: این آیه دلالت بر محبوب‌تر بودن علی(ع)، فاطمه(س) و حسنین (ع) از هرکس دیگر، در نزد پیامبر دارد و احبّیت هم دال بر افضلیت است<ref>ر.ک: همان، ص67 </ref>. | ||
اینکه پیامبر (ص) فقط با این چند تن به مباهله با مسیحیان رفت و هیچ‌یک از زنان، بنی‌هاشم، نزدیکان و اصحابش را با خود نبرد، دلالت بر عظمت قدر این چند تن نزد خدا دارد<ref>ر.ک: همان، ص68 </ref>. پیامبر (ص) خطاب به آن بزرگواران فرمود: وقتی من دعا کردم شما آمین بگویید. اسقف مسیحیان گفت: من کسانی را می‌بینم که اگر از خدا درخواست کنند که کوهی را از بین ببرد، این کار را می‌کند. با آنان مباهله نکنید که هلاک می‌شوید و تا قیامت مسیحی‌ای بر روی زمین باقی نخواهد ماند<ref>ر.ک: همان، ص68-69 </ref>. | اینکه پیامبر (ص) فقط با این چند تن به مباهله با مسیحیان رفت و هیچ‌یک از زنان، بنی‌هاشم، نزدیکان و اصحابش را با خود نبرد، دلالت بر عظمت قدر این چند تن نزد خدا دارد<ref>ر.ک: همان، ص68 </ref>. پیامبر (ص) خطاب به آن بزرگواران فرمود: وقتی من دعا کردم شما آمین بگویید. اسقف مسیحیان گفت: من کسانی را می‌بینم که اگر از خدا درخواست کنند که کوهی را از بین ببرد، این کار را می‌کند. با آنان مباهله نکنید که هلاک می‌شوید و تا قیامت مسیحی‌ای بر روی زمین باقی نخواهد ماند<ref>ر.ک: همان، ص68-69 </ref>. | ||