۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ب«' به 'ب «'
جز (جایگزینی متن - 'ف«' به 'ف «') |
جز (جایگزینی متن - 'ب«' به 'ب «') |
||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
برخى از منابع مكتوب كه مؤلف از آنها نام برده، به اين قرار است: «عهد سابور بن اردشير»، «كتاب اردشير»، «الخلفاء» اثر حارث بن ابى اُسامه، «البيان و التبيين» اثر [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]]، «طبقات الشعراء و الوزراء» اثر محمد بن داود بن الجرّاح، «كتاب فى اخبار خلفاء بنى العباس» اثر ابوالفضل محمد بن احمد بن عبدالحميد كاتب و «دفتر شعر» ابراهيم بن عباس صولى. | برخى از منابع مكتوب كه مؤلف از آنها نام برده، به اين قرار است: «عهد سابور بن اردشير»، «كتاب اردشير»، «الخلفاء» اثر حارث بن ابى اُسامه، «البيان و التبيين» اثر [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]]، «طبقات الشعراء و الوزراء» اثر محمد بن داود بن الجرّاح، «كتاب فى اخبار خلفاء بنى العباس» اثر ابوالفضل محمد بن احمد بن عبدالحميد كاتب و «دفتر شعر» ابراهيم بن عباس صولى. | ||
با مقايسه متن كتاب، با منابع ديگر، بعضى ديگر از مآخذ جهشيارى مشخص مى‌شود، از جمله | با مقايسه متن كتاب، با منابع ديگر، بعضى ديگر از مآخذ جهشيارى مشخص مى‌شود، از جمله كتاب «الورقة» ابن جراح كه جهشيارى مطالب بسيارى از آن نقل كرده است. | ||
از«كتاب الوزراء و الكتّاب»، به مثابه متن كهن و معتبر تاريخى، از سده چهارم به بعد استفاده مى‌شده است و مورخان و نويسندگان بسيارى از آن نقل كرده‌اند، از جمله ابن نديم در «الفهرست»، محسن بن على تَنوخى در «الفرج بعد الشدة» و «نِشْوار المُحاضرة»، ثعالبى در «الكناية و التعريض»، [[ابن عساکر، علی بن حسن|ابن عساكر]] در «[[تاریخ مدینة دمشق |تاريخ مدينه دمشق]]»، ابن ظافر اَزْدى در «بدائع البدائة»، [[یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله|ياقوت حموى]] در «معجم الادباء» و «[[معجم البلدان]]»، ابن نجار در ذيل«تاريخ بغداد»، ابن عَديم در «بغية الطّلب فى تاريخ حلب»، [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاووس]] در «فرج المهموم» و «مُهَج الدعوات»، [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلّكان]] در «وفيات الاعيان»، [[ذهبى]] در «سير اعلام النبلاء» و ابن دمياطى در «المُستَفاد من ذيل تاريخ بغداد». ابن طقطقى، نيز در «الفخرى» مطالب بسيارى از جهشيارى نقل كرده، اما نام وى را ذكر نكرده، در حالى كه در تأليف و تدوين كتاب خود از او پيروى و اقتباس نموده است. هلال بن مُحَسِّن صابى نيز هنگام تأليف «تحفة الامراء»، «كتاب الوزراء و الكُتّاب» جهشيارى را در اختيار داشته است. | از«كتاب الوزراء و الكتّاب»، به مثابه متن كهن و معتبر تاريخى، از سده چهارم به بعد استفاده مى‌شده است و مورخان و نويسندگان بسيارى از آن نقل كرده‌اند، از جمله ابن نديم در «الفهرست»، محسن بن على تَنوخى در «الفرج بعد الشدة» و «نِشْوار المُحاضرة»، ثعالبى در «الكناية و التعريض»، [[ابن عساکر، علی بن حسن|ابن عساكر]] در «[[تاریخ مدینة دمشق |تاريخ مدينه دمشق]]»، ابن ظافر اَزْدى در «بدائع البدائة»، [[یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله|ياقوت حموى]] در «معجم الادباء» و «[[معجم البلدان]]»، ابن نجار در ذيل«تاريخ بغداد»، ابن عَديم در «بغية الطّلب فى تاريخ حلب»، [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاووس]] در «فرج المهموم» و «مُهَج الدعوات»، [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلّكان]] در «وفيات الاعيان»، [[ذهبى]] در «سير اعلام النبلاء» و ابن دمياطى در «المُستَفاد من ذيل تاريخ بغداد». ابن طقطقى، نيز در «الفخرى» مطالب بسيارى از جهشيارى نقل كرده، اما نام وى را ذكر نكرده، در حالى كه در تأليف و تدوين كتاب خود از او پيروى و اقتباس نموده است. هلال بن مُحَسِّن صابى نيز هنگام تأليف «تحفة الامراء»، «كتاب الوزراء و الكُتّاب» جهشيارى را در اختيار داشته است. | ||